Απο τον Ντίνο Ρίσι και
τον Πούπι Αβάτι μέχρι τον Κουέντιν
Ταραντίνο και τον Νίκολας Ρεφν
Οι νεότεροι τον αγαπήσαν
χάρη στην μεθοδικότητα και το στυλ του
Κουέντιν Ταραντίνο. Το όνομα του Ιταλού
συνθέτη Ριζ Ορτολάνι όμως είναι γραμμένο
ανεξήτηλα στην ιστορία των κινηματογραφικής
μουσικής αφού ο ίδιος είναι εκπρόσωπος
της χρυσής εποχής των σάουντρακ
(1965-1975). Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου ο σπουδαίος
συνθέτης θα τιμηθεί για το σύνολο του
έργου στον κινηματογράφο σε μια ειδική
τελετή που θα γίνει στη Γάνδη στο πλαίσιο
των World Soundtrack Awards (WSA).
Γεννημένος στο Πέζαρο
της Ιταλίας o Ριζιέρο ή Ριζ όπως επεκράτησε
να λέγεται Ορτολάνι ηταν 87 ετών.
Ξεκίνησε την μουσική διαδρομή του ως
μέλος τζαζ συγκροτήματος στις αρχές
της δεκαετίας του '50. Με τον κινηματογράφο
ασχολήθηκε την δεκαετία του '60 αρχικά
για ιταλικές παραγωγές. Η μουσική του
για το “ψευδοντοκιμαντέρ” Mondo Cane
(και συγκεκριμένα το τραγούδι More που
γνώρισε φοβερή επιτυχία αφού το ερμήνευσαν
σημαντικά ονόματα όπως ο Φρανκ Σινάτρα
και οι Supremes) το 1962 του χάρισε φήμη, ένα
βραβείο Γκράμι και υποψηφιότητα Όσκαρ.
Απο εκεί και πέρα
ακολούθησε μια απολαυστικά δημιουργική
πορεία γεμάτη μουσικές συνθέσεις που
τελικά δημιούργησαν μια πλούσια
φιλμογραφία με περισσότερες απο 220
μουσικές και σάουντρακ για τον
κινηματογράφο. Αμερικάνικες και
βρετανικές παραγωγές, ταινίες απο την
Ευρώπη, ιταλικές κωμωδίες, σπαγγέτι
γουέστερν γίνονται αφετηρία για να
εμπνευστεί δεκάδες μελωδίες που θα
ταξιδέψουν ανά την υφήλιο προσδίδοντας
στον συνθέτη φήμη αντίστοιχη Ιταλών
συνθετών οπως ο Έννιο Μορικόνε και ο
Μάριο Νασιμπένε, που εκείνη την εποχή
κυριαρχούσαν σε Ευρώπη και Αμερική. Και
μπορεί η μουσική και τα τραγούδια του
Ορτολάνι να απηχούν το ύφος και το στυλ
μιας εποχής (κυρίως την δεκαετία του
'60 σε τζαζ, ποπ, ροκ ή ορχηστρική γραμμή
με την ευελιξία και το ταλέντο που
διέθετε) αν και δεν σταμάτησε ποτέ να
είναι παρών και να συνθέτει μουσική για
τον κινηματογράφο, την τηλεόραση ή το
θέατρο.
Ωστόσο τα τελευταία
χρόνια οι μουσικές του επανήλθαν στην
κινηματογραφική επικαιρότητα. Αιτία ο
σκηνοθέτης Κουέντιν Ταραντίνο, ο οποίος
στην μουσική επιμέλεια που κάνει για
τις ταινίες του έχει ξεχωρίσει αρκετά
μουσικά θέματα του Ιταλού συνθέτη. Έτσι
στα σάουντρακ των ταινιών Kill Bill 1 και
2, στους Άδοξους Μπάστερδους
αλλά και στο πρόσφατο Django
Unchained o φοβερός Ταραντίνο έχει
επιλέξει μουσικά θέματα κυρίως απο τα
σπαγγέτι και ιταλικά γουέστερν στα
οποία συνέθεσε μουσική ο Ορτολάνι. Άλλη
μια πρόσφατη κινηματογραφική επιτυχία,
το Drive του Νίκολας Γουίντινγκ
Ρεφν, μας θύμησε ένα υπέροχο τραγούδι
του, το Goodbye my Love (γραμμένο το 1971 για
την ταινία Goodbye Uncle Tom) με την
Κατερίνα Ρανιέρι να το ερμηνεύει.
Βραβευμένος με Γκράμι, ΕΜΜΥ αλλά και 2
υποψηφιότητες για Όσκαρ και πλήθος απο
υπέροχες μελωδίες σε σάουντρακ, που
σήμερα είναι συλλεκτικά, το βραβείο που
θα παραλάβει στα WSA είναι μια τιμή σε
έναν μουσικό “Φανφαρονο” με περίστροφο
το ταλέντο και την ιταλική φινέτσα.
