Περιπέτεια/Δράμα, 2013,
ΗΠΑ, 106 λεπτά
Σκηνοθεσία: Τζέι Σι
Τσάντορ
Πρωταγωνιστεί ο Ρόμπερτ
Ρέντφορντ
Αίθουσες: Ster Cinemas
Με το All is Lost o Τζέι Σι
Τσάντορ ζητά πολλά από τον θεατή του.
Του ζητά να συμβιβαστεί με την ιδέα ενός
φιλμ όπου ο λόγος απουσιάζει. Τον
προτρέπει να χωνέψει πως για το υπόλοιπο
δίωρο θα παρακολουθεί επί της οθόνης
έναν μόνο χαρακτήρα. Τον καλεί να γίνει
συμμέτοχος σε μια σειρά από λεπτομερώς
παρουσιασμένες χειρωνακτικές εργασίες
κι αυτό είναι μεγάλη πρόκληση για κάποιον
που, έχοντας παραδοθεί στις ψηφιακές
διευκολύνσεις, δεν μπορεί καν να φανταστεί
έναν αναλογικό κόσμο.
Αν, ως
θεατής, ανταποκριθείς στο κάλεσμα του,
ο Τσάντορ θα σε ανταμείψει με μια σκληρή
περιπέτεια επιβίωσης, τόσο ρεαλιστική
ώστε κάθε κύμα που σκάει πάνω στο
καρυδότσουφλο που χωρίζει τον Ρέντφορντ
από την άβυσσο του ωκεανού, το νιώθεις
σαν καμουτσικιά στο πετσί σου. Θα σε
φιλοδωρήσει με μια ταινία για
τον φόβο του Θανάτου και τον τρόπο που
ο Άνθρωπος στέκεται απέναντι του, καθώς
τον νιώθει να πλησιάζει. Την αρχική
αλαζονεία, διαδέχεται η λυσσαλέα μάχη,
που μπρος στη διαφαινόμενη ήττα
μετατρέπεται σε απέλπιδα προσπάθεια
αποφυγής του. Ακολουθεί η συνειδητοποίηση,
που συνοδεύεται από την ανάγκη της
άφεσης για όλα του τα κρίματα. Μιας
άφεσης η οποία, κατά τον Τσάντορ, θα
έρθει σκορσέζικα, μόνο αφού ο Άνθρωπος
ομολογήσει την ήττα του και παραδοθεί
οριστικά στα χέρια του Δημιουργού.
Κι
αν ο αμερικανός σκηνοθέτης φρόντιζε να
δώσει στον χαρακτήρα του δραματική
υπόσταση, αντί να τον χρησιμοποιήσει
αποκλειστικά ως σύμβολο, θα είχε κάνει
την εμπειρία βιωματική και θα είχε
ανταποδώσει την εμπιστοσύνη του Ρέντφορντ
στο πρόσωπο του, χαρίζοντας του έναν
αβανταδόρικο ρόλο που θα οδηγούσε
αναπόφευκτα σε σωρεία τιμητικών
διακρίσεων. Η παντελής απουσία αβάντας
όμως είναι που κάνει την εμφάνιση του
Ρέντφορντ στην ταινία μία από τις
γενναιότερες που έχει πραγματοποιήσει
ποτέ μεγάλος σταρ στο πανί. Ένα ρίσκο
που πήρε, όχι επειδή στην ηλικία του δεν
έχει τίποτα να χάσει, αλλά επειδή γνωρίζει
πως αργά ή γρήγορα θα χάσει τα πάντα.
Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να ξεγελάσει
τον θάνατο, ανακυκλώνοντας μια
κινηματογραφική περσόνα αιώνιας
νεότητας, προτιμά να τον κοιτάξει
κατάματα, εκτιθέμενος μέσα από την τέχνη
του.
Η άφοβη έκθεση. Ίδιον μεγάλων
καλλιτεχνών και, πάνω από όλα, μεγάλων
αντρών.
