Κωμωδία, 2013, ΗΠΑ, 100
λεπτά
Σκηνοθεσία: Τοντ Φίλιπς
Παίζουν: Ζακ Γαλιφιανάκης,
Μπράντλι Κούπερ, Εντ Χελμς
''Πίνω και μεθώ, ωχ αμάν''
ή το άλλο, ''Θα πιώ, απόψε, το φεγγάρι''…στίχοι
που έρχονται με σχετική ευκολία στο
μυαλό στην προσπάθεια για σύνθεση
ευρηματικής εισαγωγής. Αποδέχομαι την
αποτυχία μου. Τί να τα κάνεις τα ευρήματα
όταν ο Τόντ Φίλιπς παίζει με την υπομονή
σου; Και αυτουνού του τελειώσανε και
έτσι καταφεύγει σε μια ανελέητη έκρηξη
χροντροκομμένης και σίγουρα ανέμπνευστης
κωμωδίας(;).
O Άλαν πρέπει να βρεθεί
στο κέντρο αποτοξίνωσης, ο Mr. Chow στα
χέρια του κακού και μία διεκπαιρεωτική
(τύπου road trip) περιπέτεια ολοκληρώνει
την τριλογία και τα πάντα λειτουργούν
μηχανικά. Η χαρισματική καρικατούρα
που ακούει στο όνομα Γαλιφιανάκης
αναλαμβάνει όλο το υποκριτικό βάρος
και τα επαναλαμβανόμενα αστεία δεν
είναι αρκετά ώστε να διατηρήσουν αμείωτο
το ενδιαφέρον μας. Οι β' ρόλοι αναμφίβολα
ξεχωρίζουν, την ώρα που οι Χούπερ και
Χέλμς απλά τρέχουν, υπάρχουν, γεμίζουν
τα κάδρα με την παρουσία τους και στην
καλύτερη εκστομίζουν και μερικές ατάκες.
Αφηγηματικά δεν υπάρχει κάτι καινούργιο
που θα έπρεπε να μας ενθουσιάζει. Ακόμα
και ο τίτλος έρχεται σε πλήρη αντίθεση
με το γεγονός ότι δεν υπάρχει Hangover
ούτε για δείγμα δωρεάν.
Σεναριακά στοιχεία των
προηγούμενων ταινιών, αναμειγνύονται
στο σεναριακό μπλέντερ και μας παραδίδουν
ένα δυνατό χαρτί για το καλοκαιρινό box
office. Βέβαια, τα όρια της ανοχής είναι
ευαίσθητα και οι θεατές αντιλήφθηκαν
την απάτη. Τα ταμεία δεν φαίνεται να
αποφέρουν ούτε τα μισά και η τριλογία
ολοκληρώνεται με το χειρότερο κεφάλαιο
της σειράς. Η κινηματογράφιση εμφανίζει
αρετές όμως η σπιρτάδα και το σασπένς
έφυγαν ήδη για διακοπές.
Διαβάστε και την κριτική του Τάσου Μελεμενίδη για το Hangover 3
