HomeCinemaΕξώστης ΘGreek Weird Cinema: Λαχταρώ να δω την...

Greek Weird Cinema: Λαχταρώ να δω την ελληνική Frances Ha



Ελπίζω
ότι δεν υπάρχει στα αλήθεια
greek
weird cinema,
μια αποτυχημένη προσπάθεια ομαδοποίησης
ταινιών που είναι δύσκολο να τις
κατατάξεις. Για να καταλάβει κανείς
πόσο κακό μπορεί να κάνει μια εφήμερη
ταμπέλα σκεφτείτε ότι το τελευταίο
Sight and
Sound γράφτηκε
ότι «το
Luton
είναι το καρφί στο φέρετρο του
greek
weird cinema». 


Αν ήμουν σκηνοθέτης θα αισθανόμουν πολύ
άσχημα και καταλαβαίνω τον Αλέξανδρο
Αβρανά που είπε ότι δεν υπάρχει τέτοιο
ρεύμα «με δυόμισι ταινίες». Οι
δημοσιογράφοι, οι προγραμματιστές των
Φεστιβάλ ακόμη και οι
sales
agents και οι
παραγωγοί αγαπούν να φτιάχνουν μόδες,
ρεύματα, οτιδήποτε μπορεί να ομογενοποιήσει
ταινίες ώστε να «πουληθούν». 


Το
αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι οι
ελληνικές ταινίες έχουν ανέβει επίπεδο,
αλλά την ίδια στιγμή η Ελλάδα πουλάει
λόγω επικαιρότητας καθώς όλοι θέλουν
να δουν εικόνες και ιστορίες μιας χώρας
σε διάλυση, ή να ανακαλύψουν και πάλι
σκηνοθέτες που κάνουν ηρωικά ταινίες
χωρίς χρήματα κλπ. Συχνά είναι μια ματιά
σχεδόν «αποικιοκρατική» οπτική ή απλά
μια ευκολία για προγραμματιστές Φεστιβάλ
που ακολουθούν το συρμό-και είναι πολλοί
αυτοί. 


Luton του Μιχάλη Κωνσταντάτου


Το μόνο κοινό συνεκτικό στοιχείο
είναι ότι σε μεγάλο βαθμό οι ταινίες
αυτές περιστρέφονται αναπόφευκτα γύρω
από αυτό που ζούμε, άλλες με μεγαλύτερη
επιτυχία άλλες όχι, η δε ελληνική
οικογένεια κινδυνεύει να γίνει ξεχωριστό
genre. Αυτό
είναι ως ένα βαθμό αναπόφευκτο με αυτά
που ζούμε θα πει κανείς αλλά για μένα
μοιάζει σαν όλοι να προσπαθούν
ψυχαναγκαστικά να αιχμαλωτίσουν ένα
κομμάτι από την κρίση και την «πτώση»
μας στις ταινίες τους λες και αν για
παράδειγμα έκαναν σινεμά είδους ή
κομεντί θα ήταν «ένοχοι». 


Προσωπικά
λαχταρώ να δω την ελληνική
Frances
Ha
αλλά αργεί
φοβάμαι γιατί το να μιλήσεις πια για
τους έρωτές σου, τη φιλία, ή τις παρέες
σου μοιάζει σήμερα υπερβολικά ελαφρό.
Ας σκεφτεί πάντως κανείς ότι εξωστρέφεια
δεν είναι μόνο τα διεθνή Φεστιβάλ αλλά
και το ελληνικό κοινό που φαίνεται να
απέχει ηχηρά από το διεθνή θρίαμβο του
ελληνικού σινεμά..

* Ο Λευτέρης Αδαμίδης είναι κριτικός κινηματογράφου και προγραμματιστής σε φεστιβάλ

Related stories

Ορόσημα του Ελληνικού Κινηματογράφου από το 1896 έως το 1940

Για τον Ελληνικό κινηματογράφο των δεκαετιών του ’50, του...

Ο νέος αέρας της Εγνατίας και τα διαμάντια της Βενιζέλου

της Βιολέτας Λεμόνα aka thessalonicious Το πρόγραμμα της ημέρας σε...

H θρυλική λίστα τραγουδιών του Κουέντιν Ταραντίνο από τα soundtrack των ταινιών του

Αν κάτι χαρακτηρίζει τις ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο –...