Καταγράφοντας τις
εμπειρίες του Μουσικού Χωριού
Ο σκηνοθέτης Αντρέας
Σιαδήμας έζησε σε μια περιπλάνηση που
κράτησε 3 χρόνια και έγινε ένα μουσικό
ντοκιμαντέρ. Θέμα του το Μουσικό
Χωριό στον Αγ. Λαυρέντιο του Πηλίου,
που κάθε καλοκαιρί συγκεντρώνει πλήθος
μουσικών απο την Ελλάδα και το εξωτερικό
προσφέροντας μια σειρά απο ξεχωριστές
εμπειρίες στους συμμετέχοντες. Η ταινία
έκανε πρεμιέρα στο πρόσφατο Φεστιβάλ
Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ενθουσιάζοντας
το κοινό και λίγο πριν τη διανομή της
στις αίθουσες ο Εξώστης συνάντησε τον
Α. Σιαδήμα και κατέγραψε μικρές
λεπτομέρειες απο την γοητευτική
περιπέτεια των γυρισμάτων της ταινίας.
Τι είναι το Μουσικό
Χωριό
Είναι ένα ντοκιμαντέρ
που περιγράφει τις δραστηριότητες της
διοργάνωσης που έχει σαν βάση του ένα
υπέροχο μεσαιωνικό χωριό στο Πήλιο,
χαμένο μέσα στη φύση. Είναι απο τη μια
η διοργάνωση και απο την άλλη η επίδραση
που έχει στο χωριό και στους κατοίκους.
Πως ξεκίνησε η
περιπέτεια της καταγραφής μιας τέτοιας
ιστορίας;
Ξεκινήσαμε το 2009 όταν
με τον συνεργάτη μου τον Γιάννη Αγγελάκη
ειχαμε πάει για να κινηματογραφήσουμε
τη Σαββίνα Γιαννάτου και τον Φλώρο
Φλωρίδη για ένα ντοκιμαντέρ που ετοιμάζαμε
για τους Χειμερινούς Κολυμβητές.
Βρεθήκαμε στον Άγιο Λαυρέντιο και
μείναμε κατάπληκτοι απο όσα ζήσαμε
εκείνο το βράδυ και αποφασίσαμε εν ριπή
οφθαλμού ότι αυτό είναι θέμα μιας
ταινίας. Έτσι ξεκινήσαμε να κινηματογραφούμε
διάφορες στιγμές απο την διοργάνωση
και το ντόπιο πανηγύρι που γίνεται αλλά
και διάφορες στιγμές απο τη ζωή του
χωριού εκτός καλοκαιριού.
Σε ενδιέφερε δηλαδή
το ίδιο το χωριό και πέρα απο τα μουσικά
δρώμενα του καλοκαιριού;
Το μουσικό γεγονός ήταν
κάτι προφανές με τα σεμινάρια, την
διάδραση και την επαφή μεταξύ των
ανθρώπων, τα άπειρα δρώμενα που ήταν
απλωμένα στο χώρο και στο χρόνο. Υπήρχει
όμως στην διάρκεια της έρευνας ένα γιατί
να γίνονται ολα αυτά σε ένα τέτοιο
χωριουδάκι και πως τα δέχονται οι ίδιοι
οι κάτοικοι.
Πως λειτούργησε η
παρουσία σου με την κάμερ ανά χείρας
για όλους αυτούς τους καλλιτέχνες την
ώρα που εξελλίσονταν τα σεμινάρια ή οι
βραδινές γιορτές;
Ο Άγιος Λαυρέντιος και
το Μουσικό Χωριό φιλοξενούν
κόσμο που πάει να κάνει τα μουσικά του
σεμινάρια και θέλει να ζήσει τη φύση
και την ατμόσφαιρα του χωριού. Προσωπικά
αν είχα σε αυτό το περιβάλλον μια κάμερα
να με ακολουθεί σίγουρα θα με ενοχλούσε.
Σεβόμενοι αυτό το σκεπτικό γρήγορα
κερδίσαμε την εμπιστοσύνη τους και
γίναμε μέλος μιας ευρύτερης παρέας
καθώς μοιραζόμασταν τις ίδιες εμπειρίες.
Υπήρχε άκρατος ενθουσιασμός απο την
μεριά μας και με ικανοποιεί γιατί αυτό
μεταδόθηκε και στους μουσικούς και
στους επισκέπτες του Μουσικού Χωριού,
οι οποίοι μας καλούσαν μόνοι τους απο
ένα σημείο και μετά σε ότι κάνανε. Κάποια
στιγμή έφτασα να δουλεύω 20 ώρες το 24ώρο
αφού έβρισκα θέματα παντού και προσπαθούσα
να καταγράψω τα πάντα. Θεωρούσα ότι –
παρά το πλάνο που είχα ένα πλάνο στο
μυαλό μου – πάντα υπήρχε μια έκπληξη που
καιροφυλακτούσε και εγώ έπρεπε να την
καταγράψω.
Τελικά ποίο ήταν το
υλικό που είχες να διαχειριστείς στο
μοντάζ και πόσο σε δυσκόλεψε;
Στο μοντάζ είχαμε
τεράστιο πρόβλημα διαχείρησης του
υλικού. Είχαμε κινηματογραφίσει πάνω
απο 150 ώρες υλικού και έπρεπε με κάποιο
τρόπο να το διαχειριστώ. Θεωρούσα πως
είναι καλύτερα να έχεις παραπάνω υλικό
όταν φτάσω στη διαδικασία του μοντάζ
αλλά ένιωσα πραγματικά πως είχα να
αντιμετωπίσω φοβερά διλλήματα με το τι
κρατάω και τι αφήνω πίσω.
Ύστερα απο μια σειρά
μικρού μήκους fiction ταινιών εστιάζεις
σε ένα τελείως διαφορετικό είδος, το
ντοκιμαντέρ. Πως σκέφτεσαι αυτό το
διαφορετικό βήμα για σένα;
Το ντοκιμαντέρ είναι
ένα είδος που τώρα βουτάω στα βαθιά. Η
ευτυχία είναι ότι χάρη στο Μουσικό
Χωριό έμαθα αρκετά πράγματα ώστε
το επόμενο ντοκιμαντέρ που ετοιμάζω
και βρίσκομαι στο μοντάζ (σ.σ. για τους
Χειμερινούς Κολυμβητές) θα βγει
ακόμα καλύτερο. Για μένα είναι σημαντικό
να δείχνω όσα περισσότερα μπορώ στον
θεατή ώστε να λάβει τις πληροφορίες που
χρειάζεται.
Info
Το Μουσικό Χωριό
του Α. Σιαδήμα βγαίνει στις αίθουσες
της Θεσσαλονίκης στις 9 Μαϊου
