Η Μαριέ είναι μια νεαρή επιστήμονας που αγάπα ιδιαίτερα τα μικρά, τετράγωνα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και εργάζεται στον Νορβηγικό Ινστιτούτο Μέτρων και Σταθμών, στο οποίο φυλάσσεται σαν κρατικό μυστικό η πρωτότυπη μονάδα μέτρησης του βάρους που ζυγίζει ακριβώς ένα κιλό. Όταν ο πατέρας της Μαριέ και σεβαστός επιστήμονας από τη διεθνή κοινότητα παθαίνει έμφραγμα και χρειάζεται να εγχειριστεί, η ίδια της αναλαμβάνει να μεταφέρει τον πολύτιμο κύλινδρο φτιαγμένο από λευκόχρυσο και ιρίδιο σε ένα συνέδριο στο Παρίσι, για να συγκριθεί με την παγκόσμια σταθερά του βάρους, να βαθμονομηθεί και να διαπιστωθεί εάν έχει πάρει ή χάσει μικρογραμμάρια. Στην πρώτη πράξη του φιλμ, ο Νορβηγός σκηνοθέτης Μπέντ Χάμερ, ένας από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της χωράς του, μας συστήνει (πολλές φορές με περιπαικτική διάθεση) την πολυτιμότητα του δομικού πυρήνα της υπόθεσης παράλληλα με την ανίερη, μοναχική καθημερινότητα της πρωταγωνίστριας. Η Μαριέ ζει μια ατσαλάκωτη και τετράγωνη ζωή καπνίζοντας μανιωδώς σε ένα αφόρητα στενό δρομάκι έξω από το Ινστιτούτο, ακολουθώντας με ευλάβεια μια ρουτίνα που την οδηγεί στην απομόνωση και τη θλίψη. Η επιδείνωση της υγειάς του πάτερα της θα την κάνει να χάσει την ορθολογική προσέγγιση για τη ζωή της και θα την οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό των άξιων και των σταθερών της κυρίως μέσω της ευγενικής σχέσης που δειλά αρχίζει να αναπτύσσει με έναν ντροπαλό Γάλλο κατά τη διάρκεια του συνεδρίου.
Ο σκηνοθέτης παίζοντας με τα μεγέθη, τους αριθμούς και τα πρόσημα, ακροβατεί πάνω σε μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ειρωνεία και την ευθύτητα, εστιάζοντας στην γκρίζα ζώνη ανάμεσα στην επιστήμη και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Το αποτέλεσμα είναι μια γλυκιά, ζεστή και ενδιαφέρουσα ταινία που ξεγέλα με την τεχνικότητα των όρων της, άλλα στην πραγματικότητα πραγματεύεται ιστορίες ανθρώπων που έχουν τόσο ανάγκη ο ένας το άλλον. Εκλεπτυσμένη και διακριτική, στοχάζεται ευφυέστατα πάνω στην ανθρωπινή ύπαρξη και το ειδικό της βάρος ( συγκλονιστική η σκηνή του ζυγίσματος της ψυχής), παρεκκλίνοντας ελάχιστες φορές από την πορεία της. Εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, κυρίως από το νεαρό κοινό που την παρακολούθησε και χειροκροτήθηκε θερμά. Το πραγματικό βάρος στη ζωή είναι να μην έχεις τίποτα να κουβαλάς λέει σε κάποια σκηνή η ηρωίδα. Εμείς πάντως φεύγοντας κουβαλάμε τα πιο όμορφα συναισθήματα για αυτό το αποδοτικό, αξιαγάπητο, και βάθια φιλοσοφημένο φιλμ.
http://www.exostispress.gr/Article/festibal-kinimatografou-thessalonikis-pempti-mera-0#ixzz3YmqAs7HZ
