Εξω.στης πόλης τα στενά
γράφει η Όλγα Κυριακίδου| φώτο: Θανάσης Σταθόπουλος, (Reflex, The – Photography)
Διαβάζετε ακούγοντας : & βλέποντας το video στο τέλος.
Κατηφορίζοντας την Ακροπόλεως και με αέρα συμπρωτευουσιάνας, αντικρύζω μία περίεργη φυσιογνωμία να ταΐζει κάτι σκυλιά και γατιά με ζουμερά φιλέτα κρέατος.
Έχω διαβάσει πολλά για φόλες που μοιράζονται δεξιά κι αριστερά σε αδέσποτα, που είτε γιατί τα «αφεντικά» τους κουράστηκαν να τα έχουν υπό την επίβλεψη τους και δεν μπορούν να κυκλοφορούν με σακουλάκι και να μαζεύουν τις ακαθαρσίες τους στις βόλτες τους, είτε γιατί απλά γεννήθηκαν στους δρόμους. Καχύποπτη πλησιάζω και ρωτάω τον τύπο με το σκουφί και το παλιό σακάκι. «Δικά σας είναι οι γάτες και τα σκυλιά, που ταΐζετε» Δεν παίρνω απάντηση. Ένα βλέμα περίεργο και κάτι μισόλογα βγαλμένα από το μισάνοιχτο στόμα του. Πεπεισμένη ότι κάτι δεν πάει καλά, παίρνω θάρρος και συνεχίζω. «Τι δίνετε στα ζώα, τι τους ταΐζετε;» Εισπράτω και πάλι μισόλογα που μου ακούστηκαν βρισιές και φεύγει με γοργό βήμα. Μου την έχει δώσει τελείως. Οι υπερδυνάμεις μου παίρνουν μπρος, το θάρρος μου έχει βαρέσει κόκκινο. «Που πας;» Ρωτάω και τον ακολουθώ. Κρύβεται σε ένα μανάβικο λίγο πιο κάτω.
Ανασκουμπώνομαι! Όλα είναι έτοιμα για την μεγάλη επίθεση. Με το σωστό background στα ακουστικά φαντασιώνομαι ότι μπαίνω με αέρα και δίπλα μου φρούτα και ζαρζαβατικά πετάνε. Είμαι έτοιμη να επιτεθώ και …«Γιατί τον κυνηγάτε τον άνθρωπο» με ρωτάει η κυρία του μανάβικου και μου καταστρέφει το σενάριο.
«Ρίχνει φόλες στα αδέσποτα» απαντώ με τόση σιγουριά, περήφανη για την ανακάλυψη μου και ακόμα περισσότερο για τη στάση μου. «Μάλιστα» μου λέει η κυρία, «άρα δεν είστε από τους άλλους». Βλέπωντας το τεράστιο ερωτηματικό που έχει ξεφυτρώσει πάνω από το κεφάλι μου συνεχίζει.
«Δεν ρίχνει φόλες. Κάθε βδομάδα αυτός ο άνθρωπος –αν και άπορος- πηγαίνει στο χασάπη και παίρνει ότι δεν έχει πουληθεί και μπορεί να πεταχτεί. Τα μοιράζει στα αδέσποτα. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής, τον κυνηγούν, ακριβώς για αυτό το λόγο. Ταϊζει τα αδέσποτα κι αυτά δεν φεύγουν απο τη γειτονιά. Τον κυνηγούν και πολλές φορές τον χτυπούν. Η αλήθεια είναι ότι δεν στέκει και πολύ στα καλά του οπότε μην του δίνεται και πολύ σημασία!»
«Α»…μόνο αυτό κατάφερε να πει η σουπερ ηρωΐδα, υπερασπιστής των αδύναμων κουταβιών και γατιών καθώς κάνει όπισθεν να φύγει με την ουρά στα σκέλια. Λίγο εύκολα κρίνουμε τους ανθρώπους γύρω μας, μάλλον. Παρεξηγούμε και παρεξηγούμαστε σε χρόνο dt. Ωχχχ εντάξει μην βαράτε…μιλάω μόνο για τον εαυτό μου εντάξει; εσείς δεν κρίνετε εύκολα. Ε;
http://www.youtube.com/watch?v=C8Keo97K9cs
