Εὐτυχία Γιαννάκη «Στή φωλιά τοῦ ἱππόκαμπου». Ἐκδόσεις Ἴκαρος 2021.
512 σελίδες σέ ὑψηλῆς ποιότητας ὑποκίτρινο χαρτί, ἄψογη ἐπιμέλεια καί ἐκτύπωση, ἰδιαίτερα στιβαρό δέσιμο μέ ραφή καί κόλλα καί ἕνα πολύ ὄμορφο ἐξώφυλλο.
Ἡ ἱστορία μας ξεκινᾶ στίς 21 Ἰουνίου 2020. Ἑλλάδα, Ἀθήνα, λαβωμένες ἀπό τό πρῶτο κύμα τοῦ κορονοϊοῦ. Μιά ἐλαφρῶς εἰρωνική εἰσαγωγή μᾶς περιγράφει τήν καταγγελία στήν Ἄμεση Δράση ἑνός φόνου στό Κολωνάκι. Ὅταν πλέον μεταφερόμαστε στή ΓΑΔΑ, βρίσκουμε τόν Χάρη Κόκκινο καί τή συνεργάτιδα καί σύντροφό του Λίνα Λιάρου νά μᾶς πληροφοροῦν πώς ἡ νεκρή εἶναι ἡ γνωστή καί ἀνυπότακτη δημοσιογράφος Ζωή Μαυρίδη, ἡ ὁποία βρέθηκε νά ἐπιπλέει στήν πισίνα στό διαμέρισμα τοῦ πρώην συζύγου της καί γνωστοῦ ζωγράφου Γιώργου Δελλῆ, ὁ ὁποῖος ἔχει μυστηριωδῶς ἐξαφανιστεῖ.
Στήν προσπάθεια τοῦ Κόκκινου καί τῆς ὁμάδας του νά βροῦν τόν Δελλή καί νά διαλευκάνουν τόν φόνο θά διαβάσουμε πολλά σχόλια, τά ὁποῖα μᾶς μεταφέρουν τήν εἰκόνα μιᾶς Ἀθήνας τραυματισμένης ἀπό τήν πανδημία. Στήν πορεία θά χωθοῦμε σέ μιά διαδαλώδη ἀναζήτηση, στήν ὁποία ἐμπλέκονται ἔμποροι καί λαθρέμποροι ἔργων τέχνης, ἐνδοοικογενειακή βία καί τά κλειστά στόματα πού τή συνοδεύουν. Θά μεταφερθοῦμε καί στήν Ὕδρα, κοινό τόπο καταγωγῆς τῆς Ζωῆς καί τοῦ Γιώργου. Θά μεταφερθοῦμε καί σαράντα χρόνια πρίν, ὅταν ἡ δολοφονία μιᾶς γυναίκας τάραξε τή γαλήνη τῶν κατοίκων, ὅμως δέν ἄνοιξε τά στόματά τους γιά νά καταγγείλουν ὅσα συνέβαιναν. Μέ ἀφορμή ἕνα μεγάλο τατουάζ μέ ἱππόκαμπο στό στῆθος τοῦ θύματος θά μάθουμε πολλά γι' αὐτό τό μικρό πλάσμα τῶν ὑδάτων, ἀλλά καί τόν συμβολισμό του.
Τό μυστήριο θά λυθεῖ. Ὅλα τά πρόσωπα πού ἐμπλέκονται στήν ὑπόθεση, ἀπό τούς γείτονες στό Κολωνάκι μέχρι τούς γείτονες στήν Ὕδρα, μέ κάποιον τρόπο θά συνδεθοῦν μεταξύ τους καί θά καταδείξουν (μέ μιά μεγάλη ἀνατροπή λίγο πρίν ἀπό τό τέλος) τόν ἔνοχο.
Στό βιβλίο θά βροῦμε πολλά κοινωνικά σχόλια τῆς συγγραφέως, τά ὁποῖα παρεισφρύουν εἴτε σάν σκέψεις τῶν ἡρώων, εἴτε σάν σκέψεις τοῦ ἀφηγητῆ. Ἐπίσης εἶναι πολύ παραστατική ἡ ἀπεικόνιση τῆς Ἀθήνας τοῦ σήμερα. Μιᾶς Ἀθήνας πού δηλωμένα ἀγαπᾶ ἡ Γιαννάκη, γι' αὐτό καί μέ πόνο μᾶς παρουσιάζει τήν κατάντια της. Εἶναι καί ἡ ἀπομυθοποίηση τῆς κλειστῆς «οἰκογενειακῆς» κοινωνίας τῆς Ὕδρας, τόσο στό παρελθόν, ὅσο καί στό παρόν.
Ἡ συγγραφέας σταδιακά βουτάει στά ἐσώψυχα τῶν πρωταγωνιστῶν, καί μέ ἐκτενεῖς μονόλογους ἤ σκοτεινούς διαλόγους προσδίδει βάθος καί ὑπόσταση στούς χαρακτῆρες της. Ἀναπόφευκτα λοιπόν σχολιάζει τό θέμα τῶν ἐπιφανειακῶν σχέσεων, τή δυσκολία σύναψης οὐσιαστικῶν σχέσεων, τήν ἐξέλιξη τῆς οἰκογένειας. Δέν λείπουν οἱ ἀναστοχασμοί τοῦ Κόκκινου γιά τή δική του οἰκογένεια καί οἱ τύψεις του γιά τή σχέση του μέ τόν γιό του καί τό τέλος του. Ἀπό τούς ἥρωες τοῦ βιβλίου ξεχώρισα τόν Παῦλο Ἀλμπάνη, πού ἔφερε ὁ Κόκκινος μέ μετάθεση ἀπό τήν Πάρο, μαζί μέ τήν ἀνώνυμη καί μονίμως γκρινιάρα Ἰταλίδα του. Ὁ Ἀλμπάνης, πού μόνο ἀλμπάνης δέν εἶναι, βοήθησε σημαντικά στήν ὑπόθεση, ἀπέκτησε γεμάτο χαρακτήρα καί ἔθεσε τίς βάσεις γιά ἐνεργότερο ρόλο στό ἑπόμενο βιβλίο.
Τί κάνει αὐτό τό βιβλίο ξεχωριστό, μοναδικό; Ἡ Γιαννάκη παίρνει τό κλείσιμο τοῦ προηγούμενου βιβλίου, τό ὁποῖο κλείσιμο ἀνακάτευε τή μυθοπλασία μέ τήν πραγματικότητα, καί ἐδῶ τό ἐπεκτείνει. Πῶς; Τό λέει ἡ ἴδια στό ὀπισθόφυλλο: «Αὐτή θά ἦταν μιά καλή ὑπόθεση γιά ἕνα ἀστυνομικό μυθιστόρημα, ἄν δέν εἶχα λάβει ἕνα μέιλ ἀπό τό θύμα τήν παραμονή τῆς δολοφονίας του». Καί γιά νά μᾶς μπερδέψει κι ἄλλο, κλείνει τό αὐτό τό βιβλίο ὡς ἑξῆς: «Τά ὅρια τῆς μυθοπλασίας καί τῆς πραγματικότητας παραμένουν ρευστά σέ αὐτή τήν τριλογία, καί αὐτό εἶναι τό νῆμα πού τή συνέχει, ὁπότε εἶμαι ὑποχρεωμένη νά σημειώσω ὅτι ὁποιαδήποτε ὁμοιότητα μέ πρόσωπα ἤ καταστάσεις οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τήν πραγματικότητα τῶν ἄλλων.».
Κορυφαῖο βιβλίο ἀπό τήν κορυφαία Ἑλληνίδα συγγραφέα νουάρ μυθιστορημάτων. Συστήνεται ἀνεπιφύλακτα καί μέ ἐνθουσιασμό.
