Εδώ και τρία χρόνια, σε μια γειτονιά σε μια άκρη του δήμου της Αθήνας, στο Ελληνορώσων, έξι φίλοι γύρω στα σαράντα, μαζεύονται, μια φορά τον μήνα, για ένα «μπασκετάκι». Το ραντεβού συνήθως πέφτει Σάββατο- εκεί, κατά το απογευματάκι – στο ίδιο πάντα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Το κάνουν όπως λένε «για να ξεσκουριάζουν» …και να πίνουν μετά καμιά μπύρα χωρίς ενοχές. Και σήμερα το ίδιο. Συναντήθηκαν, είπαν τα νέα τους, έκαναν το ζέσταμά τους, πήραν την μπάλα στα χέρια και το παιχνίδι άρχισε. Ο Εθνικός Ελληνορώσων είναι μία κωμωδία, για τα παιδιά μιας γειτονιάς που λένε ότι μεγάλωσαν, για πρησμένους αστραγάλους, για πληγές που έκλεισαν και για άλλες που μείναν ανοιχτές. Ένα έργο για ξεχειλωμένες φανέλες, ξεφούσκωτες μπάλες και εγκλήματα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εξ' αμελείας και μη.
Ο Μάκης Παπαδημητράτος μας μιλάει για το κείμενο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, για τους συμπαίκτες του που θα ανακαλύψουμε πάνω στη σκηνή κι εμείς φυσικά ανυπομονούμε να δούμε ένα μπασκετικό fair play, γιατί ως γνωστόν στα μονά γεννήθηκαν οι πιο ωραίες φιλίες!
Το κείμενο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου έχει βιωματικά χαρακτηριστικά;
Το κείμενο είναι γεμάτο από βιώματα του Αντώνη που έχουν διαφοροποιηθεί – προσαρμοστεί στην ιστορία για να την εξυπηρετούν, αλλά και να τις προδίδουν ευφάνταστα ευρήματα, που μόνο η ζωή μπορεί να προσφέρει. Το έργο είναι γεμάτο εικόνες και άρωμα μιας εποχής που ζήσαμε-έζησαν οι χαρακτήρες και παράλληλα η πορεία τους στο σήμερα. Ο θεατής εύκολα φαντάζεται την διαδρομή τους και μάλλον ταυτίζεται γιατί ήταν παρόμοια με την δική του. Το κείμενο και η παράσταση όπως προσεγγίστηκε σκηνοθετικά από τον Γιώργο Παλούμπη (που συμμετείχε και στην διαδικασία συγγραφής) είναι μια ματιά μέσα από την κλειδαρότρυπα της ζωής είναι μια φέτα ζωής, αναπνέει κάθε δευτερόλεπτο και οι ερμηνευτές ζούνε τις καταστάσεις. Αυτό το άρωμα ζωής χαρακτηρίζει το έργο αλλά και το χιούμορ του, που είναι πολύ εμπνευσμένο και πολύ τολμηρό ως προς τις στιγμές που υπάρχει μέσα στην ιστορία. Ο θεατής κάποιες φορές θα γελάσει σε καταστάσεις που δεν θεωρούνται κωμικές και αυτή η συνύπαρξη κωμικού και τραγικού (σε περίεργες αναλογίες όπως στην ζωή ) είναι βασικό στοιχείο στον Εθνικό Ελληνορώσων.
Είναι ένα έργο για την αντρική φιλία;
Σε ένα πρώτο επίπεδο ναι. Οι ήρωες είναι όλοι φίλοι από το σχολείο σαραντάρηδες και έχουν διατηρήσει σχέσεις μέχρι σήμερα. Τους έχει απορροφήσει η ζωή, αλλά μια στο τόσο τους αρέσει να βρίσκονται μαζί για να παίξουν μπάσκετ και να επιστρέψουν παράλληλα στην παιδική-εφηβική τους ηλικία ανακαλώντας κώδικες και συμπεριφορές. Η φιλία τους θα δοκιμαστεί μέσα στο έργο και θα βρεθούν σε διλήμματα για ζητήματα ηθικής και ατομικής ευθύνης. Βασικά εκεί εστιάζει πιστεύω το έργο και παράλληλα σχολιάζει την αντρική φιλία.
Αφορά και το γυναικείο κοινό. Με μια πρώτη ματιά θα λέγαμε ότι είναι ένα 100% αντρικό κείμενο με φόντο το μπάσκετ, κάτι που δικαιολογεί τους αρκετούς αναλογικά άντρες θεατές που έρχονται να μας δουν. Αυτό που μου κάνει λίγο παράξενο είναι ότι έρχονται και αρκετές γυναίκες για να μας δουν. Όταν μιλάς μαζί τους στο τέλος, ενώ περιμένεις ότι θα ακούσεις πως λίγο βαρέθηκαν ή δεν κατάλαβαν τα πάντα ή ότι δεν τις αφορούσε και τόσο αυτό που είδαν κλπ… Σου λένε ότι τους άρεσε, το έζησαν το ίδιο έντονα με τους άντρες. Ίσως να θέλουν να δουν πως λειτουργεί μια αντροπαρέα και τους κώδικές της.
Στις πρώτες αναγνώσεις του έργου αναρωτιόμασταν αν η παράστασή μας θα αφορά το γυναικείο κοινό, (με δεδομένο πως οι γυναίκες θεατές είναι συντριπτικά περισσότερες από τους άντρες και αν δεν αρέσαμε σε αυτές θα αποτυγχάναμε εισπρακτικά) και περίμενα να δω αντιδράσεις.
Τι συμβαίνει με τους συγκεκριμένους ήρωες; Αντιπροσωπεύουν τον μέσο Έλληνα αυτής της ηλικίας;
Απόλυτα. Έχει πιάσει αρκετά χαρακτηριστικές ομάδες-κατηγορίες
Πως βιώνει ένας άντρας στα σαράντα τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας μας;
Σίγουρα πρέπει να νοιώθει άτυχος. Μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής του, με τέλεια αναλογία σε εμπειρία και ενέργεια τον βρίσκει σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οικονομικής ύφεσης που μόνο εμπόδια μπορεί να του βάζει στα σχέδιά του. Από την άλλη, η ηλικία αυτή δίνει στον άντρα αυτοπεποίθηση που του επιτρέπει να ξεπερνά τα προβλήματα και να στοχεύει σε εφικτές λύσεις. Αφού λοιπόν πονέσει πρώτα με την συνειδητοποίηση της κατάστασης θα αναγκαστεί να στοχεύσει σε πιο ρεαλιστικούς στόχους προκειμένου να τους πετύχει. Μετά θα πρέπει να ξεπεράσει το ψυχολογικό πρόβλημα που θα του φέρει αυτή η παραδοχή και μετά θα αρχίσει πάλι να ζει…
Συμπέρασμα: Θα ζήσουμε, καλά θα περάσουμε, θα κάνουμε ωραία πράγματα, αλλά αν ήταν καλύτερα τα πράγματα για όλη την κοινωνία, θα κάναμε ακόμα καλύτερα πράγματα.
Διαβάσαμε πως «Ο Μάκης Παπαδημητράτος είναι ο ρόλος – καταλύτης για το ηθικό δίλημμα του έργου, μεταξύ του «καλού» και του «κακού», αφού ο ηθοποιός καταφέρνει να αποδώσει το σύνθετο ψυχισμό του και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του». Τι σημαίνει κακό και καλό, ηθικό – ανήθικο;
Αυτό είναι απόσπασμα από μια κριτική της παράστασης από κάποιον κριτικό που του άρεσε το παίξιμό μου. Σαν ρόλος μέσα στο έργο είμαι αυτός που αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της αποδόμησης των χαρακτήρων . Εκεί που αρχίζει ο θεατής να βλέπει ότι τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται στην αρχή του έργου. Φαίνομαι πως μιλάω με γρίφους, γιατί προσπαθώ να απαντήσω την ερώτηση χωρίς να αποκαλύψω πράγματα που θα χαλάσουν την θέαση του έργου σε κάποιον που θέλει να δει την παράσταση.
Το καλό και το κακό είναι είναι δυο τάσεις που δείχνουν πως συγκρούονται αλλά πολλές φορές εμπεριέχονται στο ίδιο ζήτημα και η οπτική που το βλέπουμε μας υπαγορεύει το ένα από τα δύο. Πολλές φορές το καλό για κάποιον είναι κακό για κάποιον άλλο. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι καλό για τους ιδιοκτήτες της Ελληνικός Χρυσός η εξόρυξη χρυσού από την Χαλκιδική, αλλά είναι κακό για το κράτος, για τον τόπο και τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Καλό για τους δημοσιογράφους που παίρνουν χρήματα από την εταιρία για να την διαφημίζουν αλλά κακό για όλους τους υπόλοιπους. Αν δεν προσδιορίσουμε για ποιον είναι καλό και κακό κάτι δεν έχει νόημα η απλή αναφορά του.
Το δίπολο ηθικό–ανήθικο έρχεται από το παρελθόν μέσα από άγραφους νόμους σε ένα μείγμα ιδεολογίας-θρησκείας- κοινωνικών προτύπων- παραδόσεων. Κάπως μεγαλώσαμε και με κάποιες αξίες, αξίες που εξελίσσονται-αλλάζουν κάθε μέρα και που πλέον θεωρούνται ντεμοντέ από την κυρίαρχη-επιβαλλόμενη αντίληψη και έχουν αντικατασταθεί με το πιο απλό και κατανοητό για όλους, παράνομο-νόμιμο. Η σύγχρονη θεωρία για τα πράγματα είναι το δόγμα: Κάνε οτιδήποτε μπορείς για να βγάλεις λεφτά, αρκεί να μην σε βάλουν στην φυλακή.
Συνέχεια στο επιτυχημένο και πολυσυζητημένο «Δε Variete» να περιμένουμε;
Το «Δε Variete» είναι παιδί μας, το αγαπάμε και μας λείπει. Μας έδωσε πολλές χαρές, μας εξέλιξε πολυεπίπεδα, χάρισε στο κοινό που το είδε μια νέα εμπειρία προτείνοντας κάτι καινούριο και το κοινό το ακολούθησε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις μέσα σε τέσσερα χρόνια… Από την άλλη η περσινή επιτυχία του «Δε Variete Vol.3» ήταν τέτοια, που ακόμα και αν δεν το αγαπούσαμε και δεν μας έλειπε, να είμαστε υποχρεωμένοι να το συνεχίσουμε. Το δίλημμα για εμάς ήταν αν το «Δε Variete Vol.4» θα ήταν μια συλλογή από τα καλύτερα θεατρικά των προηγούμενων «Δε Variete» ή το να γράψουμε καινούρια κείμενα και το Best of Δε Variete να γίνει αργότερα; Αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι καινούριο. Υπομονή λοιπόν.
Πως θα κυλήσει ο χειμώνας επαγγελματικά;
Με Εθνικό Ελληνορώσων βασικά. Την απολαμβάνω πολύ αυτή την παράσταση. Βασικά για δύο λόγους, η σύσταση της ομάδας και το μπάσκετ. Σαν να συναντιέται μια παρέα από τα παλιά για να παίξει.Έτσι το ζούμε. Υπάρχει δέσιμο μεταξύ μας και κοινοί κώδικες. Περνάμε καλά μαζί εντός και εκτός του θεάτρου. Έχουμε παίξει μονά σε διάφορα γήπεδα στην Αθήνα, έχουμε κάνει πολύ καλά ψησίματα στην ταράτσα μου και γελάμε πολύ μεταξύ μας. Μας αρέσει που παίζουμε μαζί και που παίζουμε αυτό το έργο, αλλά αυτό που μας ιντριγκάρει περισσότερο είναι ότι παίζουμε για λίγη ώρα μπάσκετ στην σκηνή και όλοι μας εκείνο το διάστημα θέλουμε να παίξουμε καλά, να βάλουμε εντυπωσιακά καλάθια και η ομάδα μας να κερδίσει. Σε σημείο να υπάρχει έντονος ανταγωνισμός, τάπες, κλεψίματα, δυνατές άμυνες, πώρωση. Πάμε όλοι μας νωρίτερα και κάνουμε σουτ για ζέσταμα με πείραγμα μεταξύ μας και σε διάθεση, σαν την παρέα της παράστασης… Πάντα περνάω καλά στις δουλειές που συμμετέχω, (αλλιώς δεν συμμετέχω), αλλά στον Εθνικό το διασκεδάζω λίγο περισσότερο, είναι λίγο παιδική χαρά για μένα… Από την άλλη, η δουλειά μας αρέσει πολύ στον κόσμο και σε πολλούς κριτικούς που έγραψαν πολύ καλά λόγια για την παράσταση. Είναι όμορφο η δουλειά σου να έχει απήχηση και στον κόσμο αλλά και στους κριτικούς το οποίο είναι κάτι που ζω πρώτη φορά τόσο έντονα (Στα Δε Variete δεν έγραφαν κριτικές γιατί δεν ήταν κανονικό θέατρο και παλιότερα με τα 7 μπισκότα το ίδιο.), οπότε τώρα ζω κάτι πρωτόγνωρο στο θέατρο. Αν οι κριτικές είναι καλές βλέπω ότι σε όλους αρέσουν (και σε μένα) και δεν τις θεωρούν περιττές, ελιτίστικες κλπ… Μέσα στον Νοέμβριο θα ανέβουμε και στην Θεσσαλονίκη για δύο παραστάσεις και θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο για τον κόσμο που θα μας τιμήσει . Όμορφα πράγματα για την ομάδα. Αυτό θα είναι ένα μέρος του χειμώνα μου επαγγελματικά και θα το απολαύσω πιστεύω. Στο καμαρίνι και την σκηνή του Από Μηχανής και τις υπόλοιπες μέρες στο σπίτι μου για να γράφω και να σχεδιάζω καινούρια πράγματα.
Τι πρέπει να αρχίσει να προσέχει ένας άντρας στα σαράντα τελικά;
α)Την ιδιώτευση. Αν στηρίζει οικογένεια ή καριέρα ή και τα δύο μαζί, δύσκολα θα αφιερώσει χρόνο για κάτι πέρα από αυτά. Δηλαδή η οικογένεια και η καριέρα-δουλειά θα τον απομονώσουν από την υπόλοιπη κοινωνία και αυτό είναι ένα ατομικό στοίχημα του κάθε ενός να βρει τρόπο και χρόνο να διαθέσει για τα κοινά.
β)Να μην κολλήσει με κάτι. Το πιο συχνό φαινόμενο για έναν σαραντάρη είναι η δουλειά-καριέρα και το κυνήγι των χρημάτων. Συχνό επίσης είναι και το κυνήγι των γυναικών ή των ουσιών, ή του τζόγου, ή των αθλητικών ομάδων ή συνδυασμός από αυτά.
γ)Την Απώλεια της παιδικότητας του. Να μην νομίσει ότι είναι έμπειρος και δεν χρειάζεται να ψάχνει και να μαθαίνει. Να μην σταματήσει να θαυμάζει όσους το αξίζουν και να αντιστέκεται στον συντηρητισμό που φέρνει η εμπειρία.
Συντελεστές:
Κείμενο:
Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
Σκηνοθεσία – Δραματουργία:
Γιώργος Παλούμπης
Σκηνικά:
Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια:
Ομάδα Boudoir
Φωτισμοί:
Βασίλης Κλωτσοτήρας
Ηχητική επιμέλεια:
Ανδρέας Μιχόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη:
Μιχάλης Ζαχαρίας
Φωτογραφίες:
Πάτροκλος Σκαφίδας
Σχεδιασμός Αφίσας:
Θωμάς Παπάζογλου
Παίζουν:
Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
Παραστάσεις: 21 και 22 Νοεμβρίου
Ώρα έναρξης: 21.00
Θέατρο Αυλαία: Πλατεία ΧΑΝΘ, πλευρά Τσιμισκή, τηλ.: 2310 230013, ώρες: 09:30-13:30 & 17:30-21:30.
