Στέκεται μπροστά στον καθρέπτη της. Η ντουλάπα πίσω της είναι ανοιχτή, τα φορέματα σκόρπια και ανακατεμένα. Κόκκινα και καφέ του φθινοπώρου, γκρίζα χειμωνιάτικα και πάνω πάνω κάποια λουλουδάτα χρώματα μπερδεύονται μέσα στην πυρετώδη ετοιμασία της τελευταίας στιγμής. Οι διακεκριμένοι καλεσμένοι έρχονται και αυτή πρέπει να είναι έτοιμη, η στολισμένη οικοδέσποινα για να τους καλωσορίσει. Διστάζει μερικά δευτερόλεπτα και έπειτα τυλίγεται σε ένα γαλαζωπό πέπλο με τόνους ανοιχτού γκρι. Η εικόνα της στον καθρέπτη τώρα δείχνει μια σοβαρή κοπέλα, με ένα τόνο θλίψης όπως η γη μετά την βροχή. Κοιτάζεται ικανοποιημένη. Ναι, αυτή είναι η πλέον κατάλληλη εμφάνιση αυτήν την φορά, για αυτό το κοσμικό γεγονός. Χαμογελά ξεχνώντας το σοβαρό προφίλ της προσωρινά στην σκέψη πως έρχονται, από όλα τα μέρη του κόσμου, έρχονται άνθρωποι, ιστορίες και εικόνες με μοναδικό σκοπό να την δούνε, να ζήσουν για λίγο μαζί της. Για 10 μέρες το σπίτι της θα πλημμυρίσει από ένα αλλιώτικο κόσμο. Και η αυτή, η Νύμφη του Θερμαϊκού, είναι τώρα έτοιμη να τους καλωσορίσει όλους στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
Το μικρότερο και ταπεινότερο ξαδερφάκι του διάσημου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το οποίο γιόρτασε πριν από μερικούς μήνες τα 56α γενέθλιά του είναι το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Αυτό, γιορτάζει μόλις την 18η χρονιά οργάνωσής του και όμως έχει καταφέρει να γοητεύσει το κοινό της Θεσσαλονίκης. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ορισμένοι να το θεωρούν πιο ενδιαφέρον (!) από τον ιστορικά ασυναγώνιστο ξάδερφό του.
Και πως να μην το θεωρούν δηλαδή αφού τα σύγχρονα ντοκιμαντέρ έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο επίπεδο που συχνά κλέβουν την παράσταση ακόμα και από τις καλύτερες παραγωγές μυθοπλασίας. Τα ντοκιμαντέρ έχουν αφήσει πίσω τους το αφηγηματικό και άβολο προφίλ που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε σε παλιές εκπομπές της ΕΤ1 και έχουν ανέβει επίπεδο. Τώρα δίνουν μεγάλη σημασία στην αφηγηματική ροή, στην πλοκή της ιστορίας, στην συνέχεια και στους χαρακτήρες, ανάλογη με αυτή των ταινιών μυθοπλασίας. Και τι είναι καλύτερο από μια πολύ καλή ταινία μυθοπλασίας; Μια ταινία που έχει όλα τα παραπάνω ισχυρά χαρακτηριστικά της αλλά αφηγείται μια αληθινή ιστορία ή ακόμα καλύτερα, μια αληθινή ιστορία που μας αφορά άμεσα. Τα ντοκιμαντέρ ξεκινάνε από αυτό το αδιαμφισβήτητο στοιχείο που τραβάει οποιονδήποτε θεατή: οι ιστορίες είναι αληθινές.
Στα ντοκιμαντέρ βρέθηκε η δύναμη που έχει χαθεί από την αχανή πληροφόρηση, να αναδείξει ένα άμεσο και φλέγον ζήτημα και το μεταδώσει στο κοινό αργά και μεθοδικά έτσι ώστε να νιώσει βαθιά στο πετσί του την σημασία του στην ίδια την ζωή του. Στα τελευταία φεστιβάλ πρωταγωνιστούν ντοκιμαντέρ που μιλούνε για πολιτικά ζητήματα της Ελλάδας, για την οικονομική δομή της Ε.Ε. και για κοινωνικά κινήματα άλλων χωρών. Και τα οποία συγκλόνισαν το κοινό. Το μέσο αυτό αποκτά τεράστια επιρροή. Αν μάλιστα προσθέσουμε τους ντοκιμαντερίστες – κομάντος οι οποίοι δεν διστάζουν να περάσουν χρόνια ολόκληρα σε εμπόλεμες ζώνες ή σε παράξενες χώρες πραγματοποιώντας εκτεταμένες έρευνες συχνά με κίνδυνο της ζωής τους με σκοπό να μεταδώσουν μια άμεση αλήθεια στο κοινό τους, μπορούμε να καταλήξουμε πως τα σύγχρονα ντοκιμαντέρ είναι μια φοβερή διδακτική και ενημερωτική εμπειρία.
Όλα αυτά θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξανασυζητήσουμε με αφορμή το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην πόλη της Θεσσαλονίκης με δυνατά ζητήματα όπως το προσφυγικό και την πολιτική της Ευρώπης. Σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, αυτοί που επέλεξαν να μην φύγουν σε λόφους και λαγκάδια να αποτύχουν να πετάξουν χαρταετό μετά της βροχής, θα δώσουν ραντεβού στις αίθουσες του Φεστιβάλ.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ (ΚΑΘΑΡΑΣ)
17.30 Απόρρητο Σχέδιο : Depth Two , JOHN CASSAVETES
18.00 Είμαι το Δουβλίνο, STAVROS TORNES
20.30 Ο Βυσσινόκηπος, ο Μίκυ Μάους και ο Νίκος Καραθάνος, FRIDA LIAPPA
22.30 Για την Κιμπέρα , TONIA MARKETAKI
23.00 Μια ιστορία αγάπης από την Συρία , STAVROS TORNES
