Τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου ολοκληρώθηκαν επιτυχώς σε μία λιτή, αλλά και πολυποίκιλη τελετή χθες το βράδυ με καλεσμένη την αφρόκρεμα του σύγχρονου Ευρωπαϊκού σινεμά.
Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας και πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Wim Wenders άνοιξε την αυλαία για την 28η τελετή απονομής των βραβείων. Τιμώμενοι καλλιτέχνες φέτος ήσαν οι Michael Caine και Charlotte Rampling, οι οποίοι τιμήθηκαν με τα Βραβεία Συνολικής Προσφοράς ενώ την παρουσίαση της βραδιάς ανέλαβε ο Γερμανός κωμικός stand up και τηλεοπτικός παρουσιαστής Thomas Hermanns.
Eπίσης τιμώμενος καλεσμένος ήταν και ο περίφημος Christoph Waltz, γνωστός ως ο πιο απολαυστικός κακός του ευρωπαϊκού και αμερικανικού σινεμά. Όταν παρέλαβε το Βραβείο Ευρωπαϊκής Καταξίωσης στον Παγκόσμιο Κινηματογράφο, με σεμνότητα επισήμανε:
Κάποτε με είχαν ρωτήσει σε τι ποσοστό οφείλω την επιτυχία μου στην τύχη, και παρότι γενικώς δεν τα πάω καλά με τα ποσοστά ήξερα ακριβώς μέχρι τελευταίου αριθμού σε τι ποσοστό οφείλω την επιτυχία μου στην τύχη. Είναι 100%.
Με μερικά πετυχημένα αστεία, και με αρκετή απλότητα σε ένα σχετικά μικρό θέατρο έλαβαν χώρα τα βραβεία, των οποίων η έναρξη σημάνθηκε με απόσπασμα από τον εξαιρετικό ουμανιστικό λόγο του Charlie Chaplin ως δικτάτορα από τον Μεγάλο Δικτάτορα. Παρότι τα βραβεία είχαν έναν Ευρωπαϊκό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα, υπήρχε η αίσθηση πως επεδίωκαν να μιμηθούν τα Αμερικανικά Όσκαρ, αναμενόμενο εν μέρει δεδομένης της φύσης τους, αλλά και κάπως απογοητευτικό θα έλεγε κανείς, καθώς τόσο ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος όσο και η Ευρωπαϊκή κουλτούρα έχουν τόσα δικά τους χαρακτηριστικά και έναν άφθονο πλούτο εννοιών, δημιουργών, κουλτούρας που σίγουρα δεν έχει ανάγκη την μίμηση.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο μεταναστευτικό ζήτημα με μία συγκινητική αναφορά στους αλλοδαπούς του Βερολίνου με το σύνθημα 100% αλλοδαπός, 100% Βερολινέζος. Ο παρουσιαστής περιπλανήθηκε στους δρόμους του Βερολίνου για να βρει χορευτές από διαφορετικές εθνικότητες και να τους φέρει στο τέλος στη σκηνή και να χορέψει μαζί τους. Επίσης τέθηκε το θέμα της Δημοκρατίας στην Ευρώπη και αυτό των ευρωπαϊκών ιδανικών, που σήμερα κινδυνεύουν. Χαρακτηριστική ήταν η επισήμανση και η αντίθεση όλων στα τείχη που υψώνονται στα ευρωπαϊκά σύνορα κατά των προσφύγων, αλλά και στην άνοδο της ακροδεξιάς και της απολυταρχίας. Ο παρουσιαστής αναφέρθηκε στην ρήση του John F. Kennedy όταν επισκέφθηκε το Βερολίνο,
Ich bin ein Berliner (είμαι ένας Βερολινέζος) που στα γερμανικά σε ακριβή μετάφραση σημαίνει επίσης πως είμαι ένας γερμανικός λουκουμάς. Παρόλα αυτά, ο παρουσιαστής αναφέρθηκε στα πλαίσια στα οποία δόθηκε ο λόγος του, κατά τον οποίον ο Kennedy είχε τονίσει πως όσοι έρχονται στο Βερολίνο μπορούν να διεκδικήσουν μία ζωή ισότητας και σεβασμού, για να καταλήξει πως όλοι είμαστε Βερολινέζοι και πως αυτή η αξία δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Δεν έχω πάρει ποτέ μου κανένα ευρωπαϊκό βραβείο και σε ένα βράδυ πήρα δύο. Την επόμενη φορά θα ζητήσω καλύτερη αμοιβή. Ήταν τα λόγια και η συγκίνηση του Sir Michael Caine, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς της Ακαδημίας. Ο ηθοποιός έλαβε το βραβείο του με τρεμάμενη φωνή αλλά και με μεγάλη δόση χιούμορ. 50 χρόνια κάθομαι από κάτω να χειροκροτώ άλλους να κερδίζουν, είμαι πολύ καλός σε αυτό και τώρα που πήρα αυτό το βραβείο, μπορώ να σας πω πως δεν έχω καθόλου άγχος για το αν θα πάρω το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Το κοινό τον επευφήμισε ξανά όταν ανέβηκε στη σηνή ν παραλάβει το βραβείο του Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Youth (Νιότη) του Paulo Sorrentino.
Παρόμοιο σκηνικό συνέβη και με την απονομή της Charlotte Rampling, η οποία με χάρη, άνεση και χιούμορ παρέλαβε το δικό της Βραβείο Συνολικής Προσφοράς.
Ποτέ μου δεν ξεκίνησα να μπω σε αυτήν την διαδικασία για να βραβευτώ, δεν ήταν η επιδίωξη μου αυτή. Και όταν άκουσα πως θα μου απένειμαν το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς δεν ήξερα κατά πόσο με ευχαριστούσε αυτό. Παρόλα αυτά επειδή πρόκειται και για βραβείο Αξίας Ζωής και έρχεται από την Ευρώπη, μία ήπειρο στην οποία ανέκαθεν ήθελα να δουλέψω καλλιτεχνικά, χαίρομαι πάρα πολύ για αυτήν την τιμή. Εν συνεχεία η ηθοποιός κέρδισε, όπως ο Caine, το αντίστοιχο Bραβείο Καλύτερης Ηθοποιού για το 45 Years (45 Χρόνια) του Andrew Haigh.
Με δύο βραβεία τιμήθηκε Ο Αστακός του Γιώργου Λάνθιμου, εκείνο του Καλύτερου Σεναρίου για τον Γιώργο Λάνθιμο και τον Ευθύμη Φιλίππου και Καλύτερης Ενδυματολογίας για την Sarah Blenkinsop, ενώ στις μικρού μήκους ταινίες στις οποίες διαγωνιζόταν η δεύτερη ελληνική συμμετοχή Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη με το Washingtonia, διακρίθηκε εν τέλει το Picnic του Jure Pavlović.
Καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία της χρονιάς αναδείχθηκε το Youth του Paulo Sorrentino, το οποίο αποχώρησε με τρεις κορυφαίες βραβεύσεις: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Ηθοποιού για τον Michael Cane αλλά και Βραβείο Σκηνοθεσίας για τον Paolo Sorrentino. To Βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Κωμωδίας παρέλαβε ο Roy Andersson για το Ένα Περιστέρι Έκατσε σε ένα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξη του. Ο Roy Andersson δήλωσε χαρακτηριστικά
χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό το βραβείο, διότι στην χώρα μου την Σουηδία, κανείς δεν αποδέχεται την ταινία ως κωμωδία.
Ακολούθησε το Βραβείο Κοινού για το Marshland του Alberto Rodriguez, το Βραβείο Animation για το Song of the Sea του Tomm Moore, Ευρωπαϊκού Ντοκιμαντέρ για το πετυχημένο Amy του Asif Kapadia, το Βραβείο FIPRESCI για το Mastang της Deniz Gamze Erguven, Καλύτερης Φωτογραφίας στο Goodnight Mommy στον Martin Gschlacht, Καλύτερης Σκηνογραφίας στο The Brand New Testament, Καλύτερου Μοντάζ για το Body στον Jacek Drosio και Καλύτερου Sound Design στους Vasco Primentel και Miguel Martins για την τριλογία Arabian Nights του Miguel Gomes. Ο θερμός και κωμικός λόγος του Vasco Primentel όταν παρέλαβε το βραβείο του ήταν χαρακτηριστικός:
Ευχαριστώ την Ακαδημία που έδωσε το Βραβείο Σχεδιασμού Ήχου σε ένα εξάωρο έργο με μόλις μία έκρηξη μετρημένη και ευχαριστώ την γυναίκα μου που τόσα χρόνια δεν ξέρει ακριβώς τι δουλειά κάνω και την ευγνωμονώ για αυτό.
Μετά την απονομή των βραβείων σε μία τελετή που κράτησε κάτι παραπάνω από δύο ώρες, ακολούθησε πάρτι και μπουφές στο ξενοδοχείο των καλεσμένων.
Ο Πορτογάλος Βραβευμένος για τον Σχεδιασμό Ήχου του Arabian Nights Vasco Primentel μας σχολίασε όταν βγήκαμε έξω για τσιγάρο:
Και τώρα που το πήρα δεν ξέρω τι να το κάνω. Θα το δώσω στην μητέρα μου.
