Με αφορμή το ανέβασμα του σύγχρονου νεοελληνικού έργου της Στέλλας Παπαδημητρίου με τίτλο «MALL» στην Ανοιχτή Σκηνή του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο θέατρο Άνετον στις 22, 23 και 24 Απριλίου, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με μία εκ των ηθοποιών της παράστασης, την Κατερίνα Μαυροφρύδου για την παράσταση, το θέατρο της Θεσσαλονίκης αλλά και την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα.
Τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε στην παράσταση MALL;
Βρισκόμαστε μετά το τέλος ενός πολέμου και οι νικητές (;) βρίσκονται προστατευμένοι μέσα σε τεράστια εμπορικά κέντρα. Αυτό που πρέπει να κάνουν για να παραμείνουν εκεί είναι να χαμογελάνε και να καταναλώνουν. Τίποτα δεν μπορεί να τους ταράξει ώσπου κάποια στιγμή εισβάλλει στο χώρο ένα ερωτηματικό. Τίποτα μετά από αυτό δεν θα είναι το ίδιο.
Πώς προέκυψε ο τίτλος του έργου; Πού αναφέρεται;
Aπ' όσα μας έχει πει η Στέλλα Παπαδημητρίου, η οποία είναι η συγγραφέας και δημιουργός του MALL, το κείμενο είναι αποτέλεσμα συρραφής τριών μονόπρακτων, τριών διαφορετικών ιστοριών με μια κοινή όμως θεματική. Την θεματική αυτή ανακάλυψε όταν διάβασε τις τρεις αυτές ιστορίες, η σκηνοθέτης του έργου Στεφανία Παπαμιχαήλ, και έτσι προέκυψε ένα κείμενο. Το MALL λοιπόν είναι ένα εμπορικό κέντρο στο οποίο ζουν και εργάζονται οι χαρακτήρες μας,
Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα σύγχρονο ελληνικό έργο, που αν δεν κάνω λάθος, παίζεται για πρώτη φορά φέτος, ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που του κάνουν αξιοπρόσεκτο; Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε να συμμετάσχετε στην εν λόγω παράσταση;
Ναι, πρόκειται για ένα πολύ σύγχρονο έργο από μια νέα συγγραφέα, νέα και σε ηλικία και σε φρέσκες ιδέες, και παίζεται για πρώτη φορά φέτος. Αυτό που το κάνει αξιοπρόσεκτο λοιπόν είναι αρχικά το ίδιο το κείμενο το οποίο μιλάει για κάτι που στην πραγματικότητα μας δεν υπάρχει με την κυριολεκτική του σημασία, δηλαδή προφανώς δε ζούμε σε εμπορικά κέντρα όμως σε μία δεύτερη ανάγνωση και σκέψη, στην ουσία ζούμε για να καταναλώνουμε. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα μας και η κοινωνία μας. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από όλα τα μέσα επικοινωνίας με διαφημίσεις και προϊόντα, όλα πλέον κινούνται απελπιστικά γρήγορα και δεν προλαβαίνουμε καν να τα συνειδητοποιήσουμε.
Αυτό που με έκανε να συμμετέχω στην παράσταση ήταν αρχικά η ήδη πολύ καλή και στο παρελθόν συνεργασία μου με τη σκηνοθέτη Στεφανία Παπαμιχαήλ, αλλά αυτό που έκανε την απόφαση ακόμα πιο άμεση ήταν η πρώτη κιολας ανάγνωση του έργου! Ήταν ένα κείμενο φρέσκο, έξυπνο και πολύ άμεσο που περιείχε μέσα και δικές μου σκέψεις και ανησυχίες για την καθημερινότητα και την πραγματικότητα που ζούμε.
Με ποιον τρόπο το έργο αυτό αφορά το κοινό εδώ και τώρα;
Το έργο αυτό αφορά όχι μόνο το εδώ και το τώρα. Αφορά το σήμερα, το αύριο και το μεθαύριο. Τι θέλω να πω με αυτό. Η παράσταση είναι μια αλληγορία της κατάστασης που ζούμε αλλά και που αν δεν αλλάξουμε κάτι ριζικά, αυτή η αλληγορία θα γίνει πραγματικότητα και αυτό θα είναι το μέλλον. Όταν η μόνη αξία της κοινωνίας πια είναι το χρήμα και νιώθουμε ήδη ότι ζούμε στο πετσί μας έναν οικονομικό πόλεμο, αυτοί που θα επιβιώσουν από αυτόν, θα είναι μοιραία αυτοί που θα έχουν τα μέσα και το χρήμα, να συνεχίσουν να καταναλώνουν.
Πώς βλέπετε την σύγχρονη ελληνική δραματουργία; Υπάρχει; Αγκαλιάζεται ή όχι από το κοινό;
Υπάρχει σύγχρονη ελληνική δραματουργία αλλά θα ήθελα να υπάρχει ακόμα πιο πολύ. Να μη διστάζουν οι νέοι συγγραφείς και να τολμούν να παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Θεωρώ ότι το κοινό «διψάει» για καινούρια έργα και μάλιστα ελληνικά. Μας δίνεται το βήμα. Το κοινό αγκάλιασε το MALL και πιστεύω ότι θα το κάνει με κάθε καινούρια προσπάθεια.
Πώς βλέπετε τα θεατρικά πράγματα της Θεσσαλονίκης; Θα μπορούσατε να φανταστείτε το θεατρικό μέλλον της πόλης;
Όπως είπα και πρίν θα ήθελα στη Θεσσαλονίκη να υπάρχουν πιο τολμηρά και καινούρια θεατρικά δρώμενα. Βαρέθηκα λίγο τα ίδια και τα ίδια. Ακόμα κι αν παρουσιαστεί ένα κλασικό κείμενο, προσωπικά θα ήθελα να δω στο ανέβασμα του κάτι φρέσκο και διαφορετικό. Είναι καθήκον των νέων καλλιτεχνών να βγάλουμε μια νέα γενιά ηθοποιών, συγγραφέων και σκηνοθετών. Είμαι αισιόδοξη όμως γιατί σιγά σιγά βλέπω ότι αυτό ακριβώς πάει να συμβεί. Θα το ανακαλύψετε πηγαίνοντας να παρακολουθήσετε δουλειές από μικρές ομάδες της πόλης και από άγνωστα, προς το ευρύ κοινό, ονόματα. Πιστέψτε με, υπάρχουν διαμάντια.
Πώς βλέπετε και βιώνετε την γενικότερη κατάσταση στην Ελλάδα και την θέση που έχει ο πολιτισμός σ' αυτήν;
Πολύ σημαντική ερώτηση και ευχαριστώ που μου την κάνετε. Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ζούμε όλοι, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, στο πετσί μας τις συνέπειες αυτού του οικονομικού πολέμου. Ο παππούς μου, που είχε περάσει εμφύλιο πόλεμο, είχε πει «Τα όπλα δε με φοβίζουν, τον οικονομικό πόλεμο να φοβάστε». Εδώ και τώρα λοιπόν το ζούμε. Στο μόνο που διαφωνώ είναι ότι ακόμα και τώρα δεν πρέπει να φοβόμαστε. Ο φασισμός και ο ρατσισμός που εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα αυτή τη στιγμή είναι απόρροια ακριβώς αυτού του φόβου αλλά και της άγνοιας. Ο μόνος τρόπος να δoθεί ένα τέλος σε όλο αυτό, είναι να σταματήσουμε να φοβόμαστε και να επηρεαζόμαστε από τα μέσα, και φυσικά να απαντήσουμε με τον πολιτισμό και την παιδεία. Ο πολιτισμός είναι η μόνη λογική λύση που μπορώ να σκεφτώ. Προσπάθησε με την πολιτισμένη και αξιοπρεπή στάση στην καθημερινότητα σου να επηρεάσεις έστω και ένα άτομο. Για να επηρεάσεις περισσότερους μπορείς να χρησιμοποιήσεις την τέχνη και το ταλέντο σου! Το όποιο ταλέντο διαθέτεις. Είναι αλήθεια ότι μέχρι τώρα στην Ελλάδα δε δίνεται δυστυχώς η κατάλληλη βαρύτητα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις στην παιδεία και τον πολιτισμό. Όμως αυτό είναι στο χέρι μας να αλλάξει. Η γενιά μας και οι επόμενες γενιές έχουν χρέος να δώσουν βάση σε αυτούς τους τομείς. Ας σταματήσουμε να κατηγορούμε τους προηγούμενους και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε τώρα πια εμείς.
Ποια είναι η ομάδα CASUALI; Και πώς προέκυψε το όνομα της ομάδας;
Η δημιουργία της ομάδας οφείλεται στην Στεφανία Παπαμιχαήλ. Αυτή είναι το ιδρυτικό μέλος και η ψυχή της ομάδας. Ξεκίνησε η ομάδα το 2012 με μια περφόρμανς στο Τελλόγλειο ίδρυμα τεχνών Θεσσαλονίκης σε σχέση με την έκθεση χαρακτικών του Goya, στην οποία συμμετείχα κι εγώ. Νομίζω ότι εξηγώντας το όνομα θα εξηγήσω και την ταυτότητα της ομάδας. Casuali σημαίνει τυχαίοι. Οπότε σε κάθε δράση της ομάδας συμμετέχουν διαφορετικοί και «τυχαίοι» καλλιτέχνες.
