φωτογραφία : Γιάννης Παναγής Πατρίκιος
Η πιο θετική είδηση των ημερών, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, είναι ο αγώνας που δίνει ο
Νίκος Ρωμανός. Ξεκίνησε την απεργία πείνας στις 10 Νοέμβρη και όπως ήταν
αναμενόμενο η είδηση άρχισε να δημοσιοποιείται όλο και περισσότερο,
αφού κάθε λεπτό που περνά έρχεται και πιο κοντά στο θάνατο. Μόνος εναντίον όλων,
εναντίον και της ίδιας του της ζωής. Λίγοι άνθρωποι έχουν τη
δύναμη να επιλέξουν να βάλουν τέρμα στη ζωή τους από το να διαπραγματευτούν την υπέρτατη αξία της Ατομικής τους Αξιοπρέπειας.
Ζητά να τηρηθεί ο Νόμος, αυτός που τον έχει ήδη τιμωρήσει για
την πράξη του, έχοντας καταδικαστεί και εκτίοντας ήδη μέρος της ποινής του. Απέναντί
του βρίσκει σύσσωμη την απραξία, την ανευθυνότητα και την ανικανότητα ενός
κράτους που οφείλει να στηρίξει κάθε παραβάτη για την κοινωνική του επανένταξη.
Κανένα σχόλιο για την ανυπαρξία του πολιτικού προσωπικού της χώρας, τους
διεφθαρμένους πολιτικούς με τις πλαστές πινακίδες και τις κάλπικες υποσχέσεις.
Ο Νίκος Ρωμανός διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση χωρίς φυσικά να
διαπραγματεύεται ίχνος της ιδεολογικής του υπόστασης και κοσμοθεωρίας. Η
κοινωνία όμως φαίνεται να αποδέχεται και να νομιμοποιεί την εκδίκηση μέσα από
τους θεσμούς που η ίδια έχει δημιουργήσει και θρέψει.
Ο αγώνας του πλέον τον ξεπερνά, γίνεται σύμβολο. Γιατί είναι
ένας αγώνας τίμιος, γεμάτος γαλήνιο πείσμα και σοφία, μακριά από δεσποτισμούς
και αφορισμούς. Ο αγώνας του Νίκου Ρωμανού, είναι ο ίδιος αγώνας που δίνουν
χιλιάδες νέοι καθημερινά για την επιβίωση τους, την ατομική τους αξιοπρέπεια
ενάντια στα δεκάδες αλύπητα χτυπήματα βίας στους χώρους εργασίας, στους χώρους
εκπαίδευσης, στους δρόμους και τις πλατείες. Μια νεολαία υπνωτισμένη,
υποταγμένη και παραδομένη σε έναν αγώνα που δεν ξεκίνησε ποτέ. Ο ιδανικός
αντίπαλος για κάθε οργανωμένη εξουσία, χωρίς αντιστάσεις και αναστολές,
γονατισμένη με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, περιμένει καρτερικά μια ελπίδα.
Ενώνουμε τη φωνή μας, με τις φωνές χιλιάδων ανθρώπων, να ακουστεί
δυνατά και καθαρά πως ο Νίκος Ρωμανός πρέπει να ζήσει. Αν πάθει κάτι θα είμαστε
όλοι συνένοχοι, οφείλουμε πέρα από τα άρθρα, τις υπογραφές, τις νυχτερινές
προσευχές να είμαστε σε εγρήγορση και Αφύπνιση. Δεν είναι η στιγμή για ανούσιες
κουβέντες ούτε για δάκρυα, είναι η στιγμή να γίνουμε Άξιοι αγωνιστές της
Αντίστασης. Ο Νίκος Ρωμανός απλά μας δείχνει το δρόμο…
