Ελλάδα. Πολιτισμός.
Θεμέλια γερά μα τά 'φαγε ο χρόνος. Η χώρα,
η μάνα πατρίδα, η Ελλάδα γύρισε την πλάτη
της στον πολιτισμό της. Ο πολιτισμός
έγινε ξανά, σχεδόν μοιραία, προνόμιο
των ανώτερων τάξεων. Τάξεις και κατατάξεις.
Σκοταδισμός. Μεσαίωνας -part2.
Δεν περισσεύουν χρήματα
από τον κρατικό προϋπολογισμό για τον
πολιτισμό. Αισχύνομαι ως έλλην!
Φτάσαμε να εξισώνουμε τον πολιτισμό με
τις πολιτιστικές δράσεις, τα φεστιβάλ
και τα συνοδευτικά αλισβερίσια. Απαραίτητα
στοιχεία του πολιτισμού, αλλά όχι τα
μόνα. Αυτό δεν είναι πολιτισμός, είναι
επικερδής αποχαύνωση. Ο πολιτισμός
γεννιέται πρώτα στις συνειδήσεις μας
κι έπειτα στα ταμεία. Μα η Ελλάδα τώρα
δεν έχει χρόνο για να αφιερώσει στον
λαό της, δεν την νοιάζει πια τι θα
απογίνουν οι άνθρωποι, αρκεί να τρώνε
και να δουλεύουν για να ζει αυτή. Άλλωστε,
οι συνειδήσεις έχουν πολιτικό κόστος.
Απορώ!
Τα γεμάτα παγκάκια που
τις νύχτες γίνονται κρεβάτια, τα γεμάτα
πεζοδρόμια με ντροπιασμένα χέρια που
παρακαλούν για ένα κουλούρι, οι ασθενείς
που σβήνουν γιατί δεν πρόλαβαν την
ανάπτυξη, οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες
που στάθηκαν μια ζωή στο περιθώριο, το
ανέλπιδο μέλλον των παιδιών, ο ρατσισμός
στην κάθε είδους διαφορετικότητα, το
ασταθές σήμερα και το αβέβαιο αύριο των
νέων, αυτά δεν συνθέτουν τον πολιτισμό
μας;
Δημιουργείται μια
Ελλάδα άλλη, ξένη από αυτήν που μάθαμε
στο μάθημα Ιστορίας. Ένας άλλος πολιτισμός
απολίτιστος, όπου οι υπήκοοι μεριμνούν
για τον ημερήσιο επιούσιο, φθηνές ουσίες
και κάνα πήδημα φιλικό. Γεμίσαμε
κότες και κοκόρια που κάθονται πάνω
στην Ακρόπολη, τρώνε τα μάρμαρα και
ευχαριστούν το Θεό τους. Αυτόν τον
πολιτισμό θέλουμε;
Η Ελλάδα χαλάει. Ο
πολιτισμός είναι στα χέρια των ηρώων
τώρα -στα χέρια όλων μας. Δεν είναι
ρομαντισμός αυτό, κυβισμός κι αφαίρεση
είναι.
Ή που θα φτιάξουμε ξανά
τον ελληνισμό, ή που θα σβήσουμε μαζί
με αυτήν την χώρα.
