φώτο: Ιωάννα Χατζηανδρέου
Αυτός ο Μάης
είναι διαφορετικός, πολύ διαφορετικός από τους άλλους.
Αυτός ο Μάης
μυρίζει βία και μίσος, προσπαθεί να πιαστεί από ένα απόγευμα μήπως κι ελπίσει
σε κάτι, αλλά μάταια.
Αυτός ο Μάης
κλείνει τα μάτια, γυρνά το κεφάλι από την άλλη, να μη βλέπει, να μη
βλέπει, μα η εικόνα των ματιών του παιδιού που του χαράκωσαν το
ωραίο, ωραίο του πρόσωπο μ' ένα σπασμένο, επί τούτου, μπουκάλι μπίρα —είχε άλλο
χρώμα δέρμα, όχι το σωστό— θα τον σφραγίσει, θα σφραγίσει αυτόν τον Μάη. Με σώματα που ξεβράζονται σε παραλίες που κάποτε απλώναμε τις ελπίδες μας θα προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε ή να ελπίσουμε, ποιος ξέρει…
Αυτός ο Μάης θα
'ναι ο μήνας που θα δίνει τέλος στην Άνοιξη, θα 'ναι ο μήνας που για την
υπόλοιπη ζωή μας θα ψάχνουμε ο ένας το χέρι του άλλου για να διαβάζουμε μαζί
κάποιους στίχους, που είτε θα τους γράψεις εσύ, είτε εγώ, είτε θα 'ναι όμορφα
τυπωμένοι (σαν εκείνο το πρόσωπο, σαν εκείνο το ωραίο, ωραίο πρόσωπο) σε μια
σελίδα που το βλέμμα μας δε θα μπορέσει ποτέ, ποτέ να τη σκίσει γιατί θα 'ναι
μια στάλα βουρκωμένο.
Ας είναι. Θα
συναντηθούμε στο
Local Short Film Festival να μοιραστούμε μερικές από τις αλήθειες μας.
Καλό μήνα!
