Editorial

Πολύ κρίσιμες εκλογές για όλη την Ευρώπη ήταν αυτές της Ιταλίας. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, δύσκολο από ότι φαίνεται, και ο βαθμός της σύγκρουσης με τον γαλλο-γερμανικό άξονα του καιροσκοπισμού θα διαμορφώσουν το νέο σημείο ισορροπίας στην ευρωπαϊκή πολιτική.

Αδιαμφισβήτητα μεγάλος νικητής των εκλογών ο λαϊκιστής Γκρίλο. Βγήκε στις πλατείες και είπε στους Ιταλούς πως όλοι οι προηγούμενοι απέτυχαν να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των πολλών, πως είναι όλοι διεφθαρμένοι και πως μια επιστροφή στη λιρέτα θα ήταν ενδεδειγμένη. Και πήρε 25%. Χωρίς να περιγράψει έστω μέσω ποιου οικονομικού μοντέλου και με ποιες διεθνείς συμμαχίες θα ευημερήσει ο Ιταλός.

Νικητής αισθάνεται και ο άρχοντας της διαπλοκής Μπερλουσκόνι. Κατάφερε να διπλασιάσει τα ποσοστά που έπαιρνε πριν δυο μήνες στα γκάλοπ. Παραλίγο η συμμαχία του με την ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά να του δώσει την πρώτη θέση και το μπόνους. Σκοπός του φυσικά δεν είναι να σώσει τους Ιταλούς ή να συγκρουσθεί με τη Μέρκελ αλλά να γλυτώσει το τομάρι του, να μην αποτελέσει τον Ιταλό Άκη ή τον Μιλανέζο Φτερωτό Γιατρό.

Για τον Μόντι το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Σε φάση κρίσης οι περισσότεροι ψάχνουν την πολιτική ψήφο ελπίδας και όχι συναίνεσης στο δίκαιο του ισχυρού.

Από την άλλη η κεντροαριστερή συμμαχία απέτυχε να πείσει ένα ποσοστό ικανό να της δώσει την κυβερνητική εντολή. Είχε το ηθικό πλεονέκτημα που της έδινε η Αντιμπερλουσκονική φιγούρα του Μπερσάνι. Διαθέτει ένα πρόγραμμα προοδευτικό, ισχυρά μεταρρυθμιστικό, με δίκαιη κατανομή των βαρών. Αξιοποιώντας πολύ πετυχημένους αυτοδιοικητικούς κατάρτισε ένα πρόγραμμα αποκεντρωμένης ανάπτυξης το οποίο αν εφαρμοστεί και πετύχει στην γεμάτη ανισότητες Ιταλία, μπορεί να δώσει το υπόδειγμα για την Ενωμένη Ευρώπη, να γεννήσει την ελπίδα για την Ελλάδα.

Το πρόγραμμα αυτό όμως το κατέθεσε σε μια απογοητευμένη, κατακερματισμένη κοινωνία που φοβάται να εμπιστευτεί τη δημοκρατία, την αντιπροσώπευση. Που φοβάται να παλέψει για το υπερεθνικό, το παγκόσμιο. Που προτίμησε να δώσει μια ψήφο εθνικής ψευτομαγκιάς και διαμαρτυρίας αντί να εμπιστευτεί την δυνατότητα της να ασκήσει δημοκρατικό έλεγχο.

Related stories

Guy Chadwick (The House of Love): “Τα παλιά μας κομμάτια ακούγονται καλύτερα από ποτέ!”

Με σχεδόν τέσσερις δεκαετίες ιστορίας στην πλάτη τους, οι...

Βιβλιοκριτική | Percival Everett «Τα δέντρα»

Γράφει ο Τάσος Γέροντας Percival Everett «Τα δέντρα». Μετάφραση Πάνος Τομαράς....

Κιούκα Πριν το τέλος του καλοκαιριού, Βλέπω το θάνατό σου 6 κι άλλες 4 ταινίες στις Ελληνικές αίθουσες

Οι ταινίες της εβδομάδας 15-21/05/2025 Γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης Η περασμένη...

Το μυστικό ξύλινο σαλέ με θέα «πιάτο» τη Θεσσαλονίκη

Στην κορυφή του Ωραιοκάστρου, υπάρχει ένα ξύλινο σαλέ που...