Σε κάθε ξεκίνημα μετράς τα βήματα σου. Όσα έκανες μετράς κι αναλογίζεσαι τα στραβοπατήματα. Δεν είναι καιροί για φλύαρες ιδεολογίζουσες διαπιστώσεις. Ένα κι ένα κάνουν δύο -τα ξέρουμε αυτά. Κανείς δεν έμαθε να περπατάει επειδή σταμάτησε κι άρχισε να αυτο-χειροκροτείται. Βήματα, βήματα εμπρός. Στράτα – στρατούλα.
Αναγνωρίζεις, αναδιαρθρώνεις, ανασκουμπώνεις, αναθεωρείς. Ετοιμότητα στην αναπροσαρμογή. Άνθρωποι είμαστε, έτσι επιβιώνουμε. Βάζουμε κάτω τα νέα δεδομένα, τα εξετάζουμε και αποφασίζουμε.
Είναι εύκολο να κρώζεις σα βάτραχος σε κάθε τι στενόχωρο. Γκρίνια, μίρλα, κατήφεια. Φτάνει πια με τις δυσθεώρητες προσωπικότητες και τις βαρύγδουπες, βαθυστόχαστες δηλώσεις από έκπτωτους Εωσφόρους της διανόησης. Το ξύλινο χτες και το αβέβαιο σήμερα δεν αρμόζουν στο αύριο. Ο οχετός του like και η αμπελοφιλοσοφία του retweet δεν φέρουν τις υπογραφές της ιστορίας.
Κανείς δεν πρέπει, ούτε και μπορεί, να μας κλέψει την αισιοδοξία μας. Την ελευθερία να γελάμε στις δυσκολίες και να σατιρίζουμε κάθε προσωπική σταύρωση.
Θέλει όμως παιδεία και πολιτισμό για να σταθεί κανείς σε ύψος ανθρώπινο. Εκεί βαθιά ριζώσαμε, εκεί είναι η δύναμη μας. Ο πολιτισμός διατηρεί τις κοινωνικές συνοχές, εξομαλύνει τις ακρότητες και ειδικότερα σήμερα προάγει τις ανθρώπινες αξίες που απειλούνται λόγω της οικονομικής κρίσης.
Είναι ο πολιτισμός η κιβωτός της ανθρωπότητας. Ο καθένας μας ας περισώσει κάτι κι ας επιβιβαστεί.
ΥΓ σε όσους έπιασε ναυτία η εν πλω ανάγνωση, κερνάμε δραμαμίνες.
