
Μαζί με τις αλλεργίες που θα φέρει η άνοιξη, θα έρθουν και οι επιδημίες. Εκείνες οι ανθρώπινες, οι ντεμέκ επαναστατικές. Ναι, εκείνες που θεωρητικά σε μεταρρυθμίζουν — και πρακτικά σε αφανίζουν. Εκείνες που σε παρακινούν ν’ ακολουθήσεις τη δική τους πολτοποιημένη πορεία — και που δε γιατρεύονται με κανένα γενόσημο.
Η άνοιξη θα σου πουλήσει λίγη ανάλαφρη θεωρία, και τα σκάνδαλα, τα πάμπερς, τα κλεμμένα λεφτά από το ΙΚΑ και η απελπιστική διαφυγή του κλέφτη από το παράθυρο θα γίνουν δική σου ιστορία. Η άνοιξη θα σε κατεβάσει στο πιο κοντινό στη θάλασσα καφέ, θα σε γεμίσει με αισιοδοξία και θα σε παραμυθιάσει πως σου έχει απομείνει λίγος χρόνος ζωής ακόμα.
Δε με πείθεις!
Με πείθουν όμως αυτά τα χαμόγελα. Του Φράνκο, της Παλόμας και των άλλων πιτσιρικιών από ένα μαχαλά κάπου στην Ελλάδα.
Αυτά τα χαμόγελα, ναι, με πείθουν πως υπάρχουν ακόμα ήρωες σ’ αυτή τη χώρα. Υπάρχουν ακόμα γενναίοι.