Στο κοντινό μέλλον η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που μπορεί να δημιουργήσει ολογράμματα ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή με βάση τις δημοσιεύσεις τους στα social media όσο βρίσκονταν ακόμη εν ζωή.
Το «E-Social» είναι μια sci-fi μικρού μήκους ταινία που έχει χαράξει μια άκρως επιτυχημένη πορεία! Έχει προβληθεί σε πάρα πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ παγκοσμίως, ένα από αυτά είναι και το Comic Con International, ενώ έχει μαζέψει συνολικά τέσσερα βραβεία μαζί με αυτό της καλύτερης sci-fi ταινίας στο περσινό Granite Planet International Film Festival του Καναδά!
Στην συνέντευξη απαντούν η σκηνοθέτιδα Ναταλία Λαμπροπούλου, ο δικός μας κειμενογράφος και σεναριογράφος Σωτήρης Πετρίδης και η σκηνογράφος Μαρία Καβαλιώτη.
Αρχικά να σας εκφράσω τον θαυμασμό μου για το αρκετά προσεγμένο έργο σας E–Social! Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το χτίσιμο της μυθοπλαστικής ιστορίας;
Σωτήρης Πετρίδης: Η ιστορία υπήρχε για αρκετό καιρό στο μυαλό μου, αλλά άρχισα να την αναπτύσσω μετά την ολοκλήρωση της πρώτης μας ταινίας, του Μπαλονιού. Πρώτα συζήτησα με τη Ναταλία, της άρεσε η ιδέα και έτσι ξεκινήσαμε! Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε η εκτεταμένη χρήση των social media στις μέρες μας. Αυτό που ήθελα να κάνω με το σενάριο ήταν να μιλήσω για το σήμερα χρησιμοποιώντας μία ακραία συνθήκη του αύριο.
Μαρία Καβαλιώτη: Η ιδέα ήταν του Σωτήρη Πετρίδη, όπως άλλωστε και το σενάριο της ταινίας. Όταν αυτός και η Ναταλία Λαμπροπούλου με προσέγγισαν για την σκηνογραφία της ταινίας, ξεχώρισα αμέσως την καθαρότητα και την ευστοχία της ιδέας του. Τοποθετώντας τη δράση σε ένα κοντινό μέλλον, το σενάριο μιλάει για μια πραγματικότητα, που δεν φαντάζει καθόλου μακρινή.
Σας ανησυχεί / τρομάζει η εξέλιξη της τεχνολογίας η οποία έχει φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο και πλέον, πολλά σημαντικά για τη ζωή πράγματα, γίνονται μέσα από άψυχες κατασκευές και κυρίως τα social media
Σωτήρης Πετρίδης: Δεν θα το έλεγα ότι με τρομάζει. Η εξέλιξη της τεχνολογίας αποτελεί κάτι το μαγικό και επιτρέπει να γίνονται πολλά πράγματα που πριν λίγα χρόνια έμοιαζαν αδύνατα. Βέβαια, η εξάρτηση από ένα online lifestyle είναι κάτι το διαφορετικό. Εκεί πρέπει να υπάρχει προσοχή και μέτρο από τον ίδιο το χρήστη.
Ναταλία Λαμπροπούλου: Προσωπικά ναι, δε μου αρέσει η τόση εξέλιξη της
τεχνολογίας. Δεν με τρομάζει, αλλά δε μου αρέσει κιόλας… Υπάρχει βέβαια μεγαλύτερη ευκολία χάρη σε αυτή αλλά νιώθω πλέον ότι οι ζωές όλων είναι γύρω από έναν υπολογιστή και ένα κινητό. Η προσωπική ζωή έχει χαθεί (και φυσικά οι ίδιοι επιτρέπουμε να χαθεί) εδώ και αρκετά χρόνια, ακόμα και με την ύπαρξη του κινητού τηλεφώνου.
Μαρία Καβαλιώτη: Με ανησυχεί, ναι, δεν με τρομάζει, όμως. Τόσο ως άτομα, όσο και ως κοινωνία, θα βρούμε τρόπους να ισορροπήσουμε τον λόγο και την επιρροή της τεχνολογίας στη ζωή μας. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με περιόδους αναπροσαρμογής της ζωής σε σχέση με ανακαλύψεις και νέες τεχνολογίες. Είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε την ισορροπία μας, να διαλέγουμε κάθε φορά το καλύτερο από αυτά που μας προσφέρουν οι τεχνολογικές εξελίξεις και να το χρησιμοποιούμε με ήθος.
Αλήθεια, εσείς θα δοκιμάζετε αυτό που τολμά η πρωταγωνίστρια; «Να επαναφέρετε στη ζωή» κάποιον-α μέσα από τη μορφή ολογράμματος;
Σωτήρης Πετρίδης: Όσο και να λέω ότι είναι λάθος και ότι κάτι τέτοιο δεν επαναφέρει πραγματικά τον άνθρωπό σου, νομίζω ότι θα το έκανα.
Ναταλία Λαμπροπούλου: Σίγουρα θα το έκανα, νομίζω δε θα το σκεφτόμουν καν! Τώρα βέβαια αυτό έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη απάντησή μου… αλλά το ότι θα προτιμούσα να μην υπάρχει η εξέλιξη της τεχνολογίας δε σημαίνει και ότι δεν τη χρησιμοποιώ!
Μαρία Καβαλιώτη: Νομίζω πως όχι!(γέλια) Ίσως επειδή έχω δει πολλές ταινίες, και στις ταινίες δεν εξελίσσονται και πολύ καλά αυτά τα πράγματα. Πέρα από την πλάκα, θα φοβόμουν, ίσως, να αντιμετωπίσω ως πραγματικό, κάτι που στην ουσία του δεν είναι.
Θα είχα τα διλήμματα που έχει και η ηρωίδα του E-social.
Πιστεύετε πως οι θεατές μπορούν να ταυτιστούν με την πρωταγωνίστρια;
Σωτήρης Πετρίδης: Το αίσθημα της απώλειας το έχουμε ζήσει οι περισσότεροι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Έτσι, η συνθήκη που εδραιώνεται με την ταινία μας πιστεύω ότι είναι δελεαστική και ο καθένας θα μπορούσε να μπει στη θέση της πρωταγωνίστριας.
Ναταλία Λαμπροπούλου: Σίγουρα ναι, ακόμα και αν κάποιος δεν το έχει βιώσει ήδη, ο θάνατος και η απώλεια των κοντινών προσώπων είναι κάτι που μας απασχολεί όλους.
Μαρία Καβαλιώτη: Είναι πολύ πραγματικά, πολύ αληθινά αυτά που βιώνει. Τόσο με την απώλεια του αγαπημένου της, όσο και με τα διλλήματα που προκύπτουν από το ολόγραμμα. Οπότε, ναι, μπορεί ο καθένας να ταυτιστεί.
Θεμελιώδη ρόλο στο στήσιμο της ιστορίας σας, παίζει η σκηνογραφία η οποία μας μεταφέρει στην κυριολεξία στο άγνωστο μέλλον. Ποιοι είναι οι πραγματικοί χώροι των γυρισμάτων που «κρύβονται» πίσω από τις αλλαγές;
Μαρία Καβαλιώτη: Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε με την σκηνογραφία ήταν να βρούμε χώρους που εξαρχής είχαν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Που ο σχεδιασμός τους είχε γίνει με φροντίδα. Γνωρίζαμε πως δεν έχουμε αρκετό προϋπολογισμό ώστε να κάνουμε ριζικές αλλαγές, οπότε ψάξαμε να βρούμε χώρους που υπηρετούσαν τις αισθητικές μας επιλογές. Θέλαμε καθαρές μίνιμαλ γραμμές, λείες επιφάνειες, φυσικά υλικά. Και ήμασταν πολύ τυχεροί, γιατί βρήκαμε, μετά από πολύ ψάξιμο, ένα κτήριο στη Θέρμη, όπου στεγάζεται και έχει κατασκευαστεί από το αρχιτεκτονικό γραφείο METESYSM. Αποτέλεσε τον βασικό χώρο των γυρισμάτων. Αντίστοιχα τυχεροί ήμασταν και με τον χώρο όπου στεγάζεται η εταιρεία παραγωγής των ολογραμμάτων. Χρησιμοποιήσαμε ένα ιατρείο αναπαραγωγής, τηνEmbryoclinic, όπου υπήρχε έντονη η επιρροή της επιστημονικής φαντασίας στον σχεδιασμό των χώρων.
Πρωταγωνίστρια των περισσότερων έργων σας είναι η γνωστή σε όλους μας ηθοποιός , Τζόυς Ευείδη. Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Σωτήρης Πετρίδης: Όταν ξεκινήσαμε την πρώτη μας ταινία, «Το Μπαλόνι», αν και δεν την ξέραμε προσωπικά, είχαμε φανταστεί την Τζόυς για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Την προσεγγίσαμε, της άρεσε το project και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα! Είναι ένας πολύ καλός και γλυκός άνθρωπος που μας έχει βοηθήσει αρκετά και χαιρόμαστε όλοι που είναι μέρος των ταινιών μας.
Ναταλία Λαμπροπούλου: Είχαμε επικοινωνήσει με τη Τζόυς για να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη μας ταινία Το Μπαλόνι. Αφού διάβασε το σενάριο δέχτηκε με πολλή χαρά. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας η οποία συνεχίστηκε στο «Ε-social».
Γνωρίζοντας τις πλέον αντίξοες συνθήκες που επικρατούν ώστε να υλοποιηθεί μια ταινία, ειδικά για τα νέα παιδιά, εσείς ως συντελεστές, τι λύσεις βρήκατε για τη χρηματοδότηση της ταινίας σας;
Σωτήρης Πετρίδης- Ναταλία Λαμπροπούλου: Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε outside the box ώστε να μην περιοριστούμε δημιουργικά και έτσι βρήκαμε εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης. Οργανώσαμε ένα crowdfunding- μίας σχετικά καινούριας μεθόδου χρηματοδότησης που επιτρέπει σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο να βοηθήσουν στην υλοποίηση κάποιου πράγματος βάζοντας ακόμα και ένα πολύ μικρό ποσό. Παράλληλα, αυτήν την Τετάρτη(16/12) θα κάνουμε πάρτι στο La Doze (Θεσσαλονίκη) από το οποίο μέρος των κερδών θα πει στην παραγωγή και επίσης βρήκαμε και υλικοτεχνικές προσφορές υπό την μορφή χορηγιών.
Μαρία Καβαλιώτη: Δεν ακολουθήθηκαν παραδοσιακοί τρόποι χρηματοδότησης. Η προσωπική δουλειά όλων μας ήταν αυτή που έκανε εφικτή την πραγματοποίηση της ταινίας μας. Είμαι χαρούμενη γιατί ιδιώτες και καταστήματα μας εμπιστεύθηκαν και μας χορήγησαν είδη, με αποτέλεσμα να καταφέρουμε να κάνουμε αυτό που ονειρευτήκαμε και σχεδιάσαμε, σχεδόν χωρίς καθόλου καλλιτεχνικές εκπτώσεις.
Επόμενο έργο υπάρχει στα σκαριά;
Σωτήρης Πετρίδης- Ναταλία Λαμπροπούλου- Μαρία Καβαλιώτη: Μετά από τρεις μικρού μήκους, είπαμε ως ομάδα να κάνουμε το μεγάλο βήμα. Έτσι είμαστε στη φάση προ-παραγωγής για την πρώτη μας μεγάλου μήκους με τίτλο «Scopophilia». Το κομμάτι της σκηνοθεσίας θα αναλάβει και η Ηλέκτρα Αγγελετοπούλου.
