Dr Sex and Love

Την εποχή εκείνη τα
είχα με την Α. Ήταν ψηλότερη μου και
άκουγε κλασσική και κυρίως ήταν η κοπέλα
του φίλου μου. Πως μπορούσα να αντισταθώ;
Έμενε μίλια μακριά μου ωστόσο ερωτευτήκαμε
παράφορα κανονίζοντας τα κρυφά ραντεβού
μας και μιλώντας ατελείωτα το βράδυ στο
τηλέφωνο για τον παραλογισμό του έρωτα
-αλίμονο- και της ζωής και κυρίως για το
πως ταίριαζε το δικό μου μέσα στο δικό
της … 'Ούτε μία στο εκατομμύριο' λέγαμε
'ένα τέτοιο να ταιριάζει με ένα άλλο
τόσο πολύ'.

Τις εβδομάδες που ήμουν
μακριά της τις περνούσα περπατώντας στην πόλη ανακαλύπτοντας ένα σωρό ενδιαφέροντα σημεία. Θυμάμαι τα αθλητικά
μου παπούτσια πόσο βρώμικα ήταν από τα χιλιόμετρα που είχα
διανύσει καθώς την σκεφτόμουν … πως θα βρισκόταν αργά ή γρήγορα και πάλι στο
κρεβάτι μου, τουρλώνοντας πέρα δώθε,
χαμογελώντας πότε αθώα, πότε πονηρά,
πασπατεύοντας ο ένας τον άλλο κάτω απ' το σεντόνι. Ήμουν πολύ νέος
ακόμα. Το να με πασπατεύουν και μάλιστα χαμογελώντας, είχε μια
αξία παραπάνω τότε …

Την εποχή εκείνη στην
Γερμανία ήταν πολύ της μόδας πάσης
φύσεως καλλιτεχνικές performance.
Υπήρχε μια αθωότητα ακόμα στους
ανθρώπους που ασχολούνταν με όλα αυτά,
προτού το διαδίκτυο αναπτυχθεί αρκετά ώστε να σαρώσει κάθε τι ανώμαλο κι εναλλακτικό
κουβαλώντας στα περίεργα στέκια φοιτητές
και χαζοχαρούμενους χίπστερς. Ήταν
λοιπόν ένα μικρό υπόγειο στα στενά γύρω
από το μουσείο μοντέρνας τέχνης, κρυμμένο
ανάμεσα σε ταϊβανέζικα take
away και μπυραρίες, το μικρό μαγαζί
όπου έκανε την παράσταση του ο Dr.
Sex and Love. Ένας πανύψηλος Γερμανός, με
καταγωγή από κάποια ανατολική χώρα την
οποία δεν θυμάμαι. Χρέωνε 5 μάρκα την είσοδο,
χώρια τα ποτά που θα έπινες μέσα και τo
έξτρα πριβέ σόου.

Θυμάμαι να φτάνω πάντα σε εκείνο το μαγαζί στάζοντας. Ήταν καλοκαίρι κι ο ουρανός της
Φρανκφούρτης καλυπτόταν από ένα φιλμ που σκότωνε το φως και έκανε
το δέρμα σου να βράζει. Έφτανα εκεί και
κατέβαινα ενθουσιασμένος τις στενές σκάλες.

Δεξιά κι
αριστερά όπως κατέβαινες, υπήρχαν βιτρίνες με τζάμι και
μέσα φυλαγμένα ένα σωρό περίεργα
παράφερνα του σεξ. Μπορούσες να δεις
μαστίγια και ερωτικά
βοηθήματα, κυρίως αντίκες φυλαγμένες
από τα 60s,
παράξενα μεταλλικά αντικείμενα για
βασανισμούς, καθετήρες, σωληνάρια,
λαστιχένιες μάσκες, νάιλον κάλτσες,
λιπαντικά. Και μόλις έφτανες στο τέλος
της σκάλας, υπήρχε μια κουρτίνα από
αυτές με τις χάντρες που έπρεπε να την
παραμερίσεις για να μπεις. Ήθελε αρχίδια
τότε για να βρεις ένα τύπο όπως ο Dr
Sex and Love.

Μου άρεσε να πηγαίνω
νωρίς το απόγευμα προτού ξεκινήσει το
σόου όσο το μαγαζί ήταν ακόμα άδειο. Μια
χοντρή στο μπαρ ντυμένη με φόρμες θα
μου έβαζε την πρώτη μπύρα και τις
περισσότερες φορές θα ήταν εκεί κι ο Dr
Sex και θα λέγαμε prost. Έπινα
και κάπνιζα και συνέχιζα να σκέφτομαι
την Α, και το πως
μπορούσε να λυγίζει στα δύο όσο ήμασταν
στο κρεβάτι και πως όλα αυτά συνέβαιναν κάτω από την μύτη του κολλητού
μου χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα. Ήμουνα περήφανος για το
πως τα είχα καταφέρει στη ζωή μου.

Κοντά στο μπαρ υπήρχε
μια μικρή σκηνή, το πολύ ένα επί δύο με
ένα σετ ντραμς, που θα φιλοξενούσε
αργότερα μια τζαζ μπάντα και το μικρόφωνο
του Dr Sex. Γύρω γύρω τραπέζια.
Στα αριστερά σχεδόν κρυμμένη μέσα στο
σκοτεινό φωτισμό ήταν μια μαύρη βελούδινη
κουρτίνα που ήταν δύσκολο να την
ξεχωρίσεις από τους μαύρους τοίχους η
οποία έβγαζε σε ένα άλλο μικρό δωμάτιο
που αργότερα θα γινόταν το έξτρα σόου.

Κατά τις 10 όταν το μαγαζί
θα είχε γεμίσει η μπάντα θα ξεκινούσε
να παίζει κι ο Dr θα
εμφανιζόταν στη σκηνή να μας καλωσορίσει.
Κι εμείς θα χτυπούσαμε παλαμάκια και
ίσως κάποιος να φώναζε bravo.
Εκείνος ξεκινούσε τον λόγο του εκθειάζοντας
την δύναμη της αγάπης και του σαρκικού
έρωτα κι ύστερα έκανε μια σύντομη αναδρομή
στην φιλολογία για το σεξ από διαφορετικούς πολιτισμούς. Λίγο έως πολύ τα περισσότερα
ήταν κοινοτοπίες που είχαμε όλοι ακούσει
ξανά όμως αποκτούσαν μια κάποια διάσταση
διαστροφής όταν τα έλεγε γιατί φορούσε λευκή ρόμπα
κι ήταν αξύριστος για μήνες. Δίπλα του
στεκόταν πάντα μια ψηλή γυναίκα βαμμένη,
φορώντας μια φτηνή λάτεξ στολή νοσοκόμας.
Ο γιατρός θα έκανε το μικρό του
μάθημα ανατομίας δείχνοντας πάνω της πως μπαίνει που και τι. Η μικρή
είχε μακριά ατελείωτα πόδια και
ισορροπούσε με δυσκολία πάνω στα τακούνια
της. Θυμάμαι τον Dr να
βράζει και να ξεφυσάει και να βγάζει
καπνούς από το στόμα χειρονομώντας από πάνω της.

Μόλις τελείωνε τον λόγο
του θα μας παρακινούσε να εξερευνήσουμε
ελεύθερα το μαγαζί. 'Meine Damen
und Herren fullen sie sich frei …'
θα έλεγε και τότε ο κόσμος δειλά δειλά
θα σηκωνόταν από τα τραπέζια του
κρυφογελώντας με τις μαλακίες τουόσο η μπάντα θα έπαιζε εκείνες τις
ατμοσφαιρικές παραφωνίες που
οι καλές τζαζ μπάντες όταν παίζουν στο σκοτάδι.

Ο κόσμος σκόρπιζε εδώ
κι εκεί. Μερικοί θα έπαιρναν έξτρα ποτά. Το χόρτο μύριζε άφθονο κι ο καπνός ήταν
πυκνός στο ταβάνι γύρω από μια καντηλιέρα
με τις καμένες λάμπες.

Οι περισσότεροι θα
σχηματίζαμε μια μικρή ουρά μπροστά από
το μικρό δωμάτιο με την μαύρη κουρτίνα
για να ρίξουμε μια ματιά. Υπήρχε εκεί ένα σιδερένιο κρεβάτι και τις
περισσότερες φορές θα βρίσκαμε την
νοσοκόμα να κάθεται σταυροπόδι δείχνοντας
λίγο παραπάνω από τα πόδια της μέχρι τις ζαρτιέρες. Δίπλα στο κρεβάτι
υπήρχε ένα τραπεζάκι με ένα λαστιχένιο
δονητή να περιμένει κι από πάνω ένα
μικρό σεντόνι κρεμασμένο, μια μικρογραφία κινηματογραφικής οθόνης. Απέναντι
υπήρχε ένα από αυτά τα ανάκλιντρα
τραπέζια με μια κάμερα προβολής και
γύρω μερικά τραπέζια με καρέκλες για
τους θεατές.

Μετά το διάλειμμα θα
συνέχιζε την παρουσίαση του, κάνοντας
μικρές παύσεις όσο η μπάντα έπαιζε
κλασσικά τζαζ κομμάτια. Καμιά φορά
τραγουδούσε κι αυτός. Είχε μια βραχνή
φωνή με μια αντήχηση που μου θύμιζε τις
φωνές που κάναμε μικροί στο βουνό ή στα άδεια
σπίτια. Τραγουδούσε κι ύστερα μιλούσε
και κάπνιζε και συνέχιζε να βγάζει
καπνούς δίπλα από την νοσοκόμα που τον
κοιτούσε με έναν θαυμασμό που δεν άφηνε
εύκολα να εκδηλωθεί.

Τελειώνονταςμας έλεγε πως θα ακολουθούσε το
έξτρα σόου το οποίο ήταν για λίγους και για τολμηρούς και μας έδειχνε στο μπαρ την
χοντρή που έκοβε τους λαχνούς από ένα
μπλοκ για 3 μάρκα το άτομο ώστε να πάμε
γρήγορα να πάρουμε τα εισιτήρια μας. Η αλήθεια
είναι πως αν δεν ήξερες για το σόου
προετοιμαζόσουν για μια υπέροχα ανώμαλη
βραδιά.

Ισιώναμε λοιπόν τους
καβάλους στα τζιν μας και παίρναμε τα
εισιτήρια μας, όσοι πιστοί και τολμηροί,
και κατευθυνόμασταν στο μικρό δωμάτιο
για να κάτσουμε. Ήταν ένα καλό σόου. Σίγουρα. Μόνο βέβαια που απείχε
πολύ από αυτό που είχε ο καθένας μας
φανταστεί.

Μπαίναμε λοιπόν μέσα και περιμέναμε. Σε λίγη ώρα θα ακούγαμε μια
παράξενη μουσική γραμμοφώνου και θα βλέπαμε την νοσοκόμα να σηκώνεται για να ανάψει την
μηχανή προβολής. Με το που την άναβε ερχόταν και
ξάπλωνε απέναντι μας στο κρεβάτι απαθής,
σχεδόν σαν νεκρή. Πάνω από το σώμα της το
πανί γέμιζε εικόνες.

Η ταινία, σε αντίθεση με αυτό που περιμέναμε δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια
συρραφή από διάφορα ντοκυμανταίρ και
φωτογραφίες κυρίως με σεξουαλικά
νοσήματα αλλά και θηριωδίες των ναζί και των Αμερικάνων στο Βιετνάμ. Πότε, πότε γινόταν ένα πέρασμα
από τρομαχτικά γεννητικά όργανα γεμάτα
κύστες και δυσμορφίες να ξερνούν πύον
και αίμα. Κι η νοσοκόμα παρέμενε
αμετακίνητη στο κρεβάτι. Το μόνο που
μπορούσαμε να δούμε ήταν την σκιά της
να αναπνέει στο τοίχο.

Οι καινούριοι
δυσανασχετούσαν. Καμιά φορά ακούγονταν
ξεφυσήματα -σφυρίγματα- κι ίσως κάποιος
να σηκωνόταν να φύγει. Μερικοί γελούσαν
βρίσκοντας τον σαδισμό του Dr
Sex and Love όπως και τα μακριά πόδια της
νοσοκόμας χαριτωμένα ενώ οι υπόλοιποι
'ψαγμένοι' σηκώναμε το φρύδι φυσώντας τα τσιγάρα μας με την βεβαιότητα πως είχαμε καταλάβει το μαύρο νόημα της ζωής.

Ήθελε κουράγιο να
αντέξεις όλο το φιλμ. Αυτό είναι βέβαιο.
Υποθέτω αυτός ήταν ο λόγος που βγαίνοντας
μας περίμενε ο Dr για να
μας κάνει μια επιτηδευμένη χειραψία
και να μας ευχαριστήσει από καρδιάς.
Γελούσαμε κάτω απ' τα μουστάκια μας και
του κουνούσαμε το χέρι. Ένας συρφετός
από losers και wannabe artists που έβρισκαν καταφύγιο κοντά του. Ας
είναι. Παρόλα αυτά ήταν ωραία.

Οι μέρες του Dr
Sex and Love ήταν οι μέρες που έζησα το
όνειρο μου. Θέλω να πω όλα πήγαιναν όπως
τα ήθελα. Με τις ευκαιριακές μου ερωτικές
περιπέτειες και τις ατελείωτες βόλτες
χωρίς κανένα πάνω από το κεφάλι μου
ψάχνοντας να φιλοσοφήσω την ζωή με το
δικό μου το μυαλό -όσο τέλος πάντων είχα-. Με έναν αληθινό, αληθινότατο έρωτα με την γυναίκα του φίλου μου.

Θυμάμαι την τελευταία μου επίσκεψη εκεί, κάπου αρχές φθινοπώρου. Ο
καιρός παρέμενε ανυπόφορος, τώρα ακόμα πιο υγρός. Εγώ συνέχιζα να
βρίσκομαι με την Α στα κρυφά και στο μεσοδιάστημα να την ονειρεύομαι
όπως θέλω κι όπως μπορώ. Το μαγαζί τώρα είχε ξεκινήσει να αποκτά την
δική του ξεχωριστή φήμη στην πόλη. Κάποιος δημοσιογράφος είχε κάνει ένα
αφιέρωμα σε ένα περιοδικό τέχνης. Σιγά, σιγά χανόταν πια το παράξενο
λούστρο των αουτσάιντερ που μαζεύονταν συνήθως εκεί. Περισσότεροι
μεσήλικες, περισσότεροι φοιτητές, λιγότεροι πούστηδες … περισσότερες
αδερφές …

Θυμάμαι τον Dr να μας περιμένει όπως πάντα στην έξοδο να μας κάνει την
χειραψία. Μόνο που το χαμόγελο του είχε πια σβήσει. Έμοιαζε κάπως
κουρασμένος, με περισσότερα κιλά. Έβριζε τον κόσμο κατάμουτρα.
'Gutennacht herr arschloch' έλεγε και κουνούσε το χέρι του 'Gutennacht
Herr Fotze'. Θυμάμαι όταν ήρθε κι η δικιά μου η σειρά να με χαιρετήσει.
Στάθηκε και με κοίταξε για αρκετή ώρα χωρίς να μιλάει. Κι ύστερα μου
έδωσε το χέρι του και μαλάκωσε. 'Hey du' μου είπε, 'du bist kein
arschloch'.

Τον ευχαρίστησα κι έφυγα προς την έξοδο.

Τις επόμενες μέρες συνέχισα να μιλώ με την Α όπως πάντα στο τηλέφωνο.
Ακόμα βρίσκαμε πως ήταν εξωφρενικό το πως το δικό μου με το δικό της
έμπαιναν το ένα μέσα στο άλλο τόσο όμορφα. Μιλούσαμε για ώρες ωσότου ο
φίλος μου να επιστρέψει σπίτι της από την δουλειά. Ήταν η πρώτη φορά που
η Α ανησυχούσε κάπως. 'Νομίζω πως έχει καταλάβει κάτι' μου έλεγε όμως
εγώ την καθησύχαζα και είχα το δικό μου το χαβά.

Υποθέτω πως θα έπρεπε να ήμουν λίγο πιο προσεχτικός. Να την είχα
ακούσει. Όπως και να χει μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν αυτός. Τα
είχε μάθει όλα … τα είχε καταλάβει … του τα ξέρασε στο τέλος κι αυτή
από ενοχές. Φώναζε στο ακουστικό … πως μπόρεσα και τι σόι άνθρωπος
ήμουν. 'Είσαι μεγάλος μαλάκας, πολύ μεγάλος μαλάκας' μου είπε στο τέλος
και μου το κλεισε. Κι υποθέτω θα τον πίστευα -δεν είχα λόγο να μην τον
πιστέψω- πως δηλαδή είμαι ένας μαλάκας. Αν δεν είχα την γνωμάτευση του
γιατρού … du bist kein arschloch … για το ακριβώς αντίθετο.