φωτογραφία | Αλεξάνδρα-Ζωή Γεωργίου
Ο Δημήτρης Σκύλλας είναι συνθέτης σύγχρονης κλασσικής μουσικής και πιανίστας σύγχρονων έργων με έδρα το Λονδίνο. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο, τη Σκωτία, τη Νέα Υόρκη και την Αθήνα. Μιλήσαμε μαζί του για την δουλειά του, τα σχέδια του και την μαγεία της μουσικής.
Θυμάσαι κάποια στιγμή στην πορεία σου μέχρι τώρα, πιο έντονα από τις υπόλοιπες; Σου λείπει καθόλου η Ελλάδα, και αν ναι, υπάρχει κάτι συγκεκριμένο; Στον καθένα θα έλειπε η παρουσία μίας μητρικής γλώσσας. Δεν αναφέρομαι μόνο στην γλωσσολογική πλευρά της κατάστασης αλλά σε όλους τους κώδικες λεκτικής, συναισθηματικής και σωματικής επαφής. Νομίζω ότι σε χώρες σαν την δική μας, το «μητρικό μας χρώμα» είναι αυτό του ήλιου.
Κατοικώ στο εξωτερικό εδώ και μια δεκαετία και παρατηρώντας την Ελλάδα από κάποια απόσταση, νομίζω πως σαν λαός έχουμε τρομερό υλικό σκέψης και δημιουργικότητας. Με ενδιαφέρει πολύ να επιστρέφω, όσο μου επιτρέπεται, και να κάνω πράγματα πάνω στη δουλειά μου. Σε όποια χώρα κι αν παρουσιαστούν έργα μου, το βιογραφικό μου θα λέει «Dimitrios Skyllas is a Greek composer…»
Ποιο είναι το σημαντικότερο δώρο που σου χάρισε η μουσική; Αυτή η ερώτηση με δυσκολεύει ιδιαίτερα.Νομίζω πως μου έδωσε την δυνατότητα να πιστεύω σε κάτι ανεξήγητο που μάλλον δεν θα καταφέρω ποτέ να εξηγήσω ολοκληρωμένα. Μέσα σε αυτό το οργανωμένο σύστημα χρόνου, χώρου και υλικού, μπορεί κανείς να βρει ένα είδος «τελειότητας». Όσο κι αν καταφέρει να το εξηγήσει και να το αναλύσει με όρους επιστημονικούς, υπάρχει ένα μέρος της μουσικής, μια αίσθηση και διάσταση υπέρβασης που παραμένει ανεξήγητη. Ίσως αυτό συμβαίνει και στην πίστη και τον έρωτα.
Συνθέτεις. Ποιο είναι το πιο ευχάριστο μέρος της διαδικασίας και ποιο το πιο δύσκολο; Θα αρχίσω με το πιο δύσκολο, την συγκέντρωση. Το πιο δύσκολο είναι να χαλιναγωγήσω στο σώμα μου ώστε να συγκεντρωθεί και να παράγει εργασία. Η δημιουργική σκέψη μου έρχεται πιο φυσικά. Συνήθως συνθέτω όρθιος, περπατώντας και κάνοντας βόλτες μέσα στο σπίτι με την παρτιτούρα στο χέρι. Πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω (με αυτήν την επανάληψη δημιουργούνται ρυθμοί και εκφραστική συνοχή).
Δεν γνωρίζω το ποιο μπορεί να είναι το πιο ευχάριστο, ίσως όλα, ίσως κανένα.
Έχεις αγαπημένους συνθέτες, αγαπημένα κομμάτια; Ποια; Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες τόσο από το παρελθόν όσο και το παρόν των οποίων η δουλειά έχει επηρεάσει άμεσα τη δική μου. Χωρίς αυτούς δεν έχω ιδέα πώς και τι θα έγραφα. Δεν είναι μόνο από τον χώρο της κλασικής μουσικής αλλά από ένα γενικότερο φάσμα μουσικών επιλογών και άλλων τεχνών. Θα ήθελα να είχα να είχα τη δυνατότητα να βρεθώ κοντά σε μερικούς από αυτούς, για μια μόνο στιγμή, και να τους κρατήσω το χέρι για μερικά λεπτά στη σιωπή..Νιώθω όμως πολύ τυχερός που μπορώ να πω ότι δεν έχω έναν και μόνο αγαπημένο δημιουργό, κάποιον δηλαδή με τον οποίο να ταυτίζομαι απόλυτα. Αυτό είναι πολύ υγιές. Ξαφνικά νιώθω υγιής!
Mε τι μουσική μεγάλωσες; Συνεχώς μεγαλώνουμε και συνεχώς υπάρχει ήχος γύρω μας. Όλα αλλάζουν και όλα κάποια στιγμή επιστρέφουν, ήχοι, μουσική, άνθρωποι, είτε με την ίδια μορφή, είτε σε παραλλαγή.
Πώς παντρεύεται η παραδοσιακή μουσική με τη δυτική;Με κουμπάρο. Δηλαδή τον συνθέτη. Η χρήση παραδοσιακών στοιχείων στην κλασική μουσική συμβαίνει από πολύ παλιά. Πολλοί από τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών έχουν χρησιμοποιήσει αυτά τα στοιχεία και το αποτέλεσμα ήταν και είναι εξαιρετικό. Ο κάθε δημιουργός, ανάλογα με την καταγωγή του, τα ερεθίσματά του και τις ανάγκες του, επιλέγει διαφορετικά το πώς και για ποιους λόγους αποφασίζει να εισχωρήσει σε αυτό το τεράστιο σύμπαν που λέγεται παράδοση. Προσωπικά, όντας βέβαια στο ξεκίνημα της πορείας μου, έχω ξεχωρίσει κάποια είδη παραδοσιακής μουσικής που θέλω να συμπεριλάβω στα επόμενα έργα μου. Πιο συγκεκριμένα, αυτήν την περίοδο με ενδιαφέρουν τα Ηπειρώτικα μοιρολόγια και η μουσική από την Ιαπωνία και την Κορέα. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι όλη μου η δουλειά θα στηρίζεται σε αυτά, αποτελεί όμως μια αρχή για εξερεύνηση.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Κυρίως να συνεργαστώ με μουσικούς που εκτιμώ. Με ενδιαφέρει επιπλέον να κάνω κάποιες παραγωγές όπου θα έχω εγώ ο ίδιος την καλλιτεχνική εποπτεία. Είναι κάποιες ιδέες που έχω εδώ και καιρό και ίσως χρειαστούν αρκετό χρόνο μέχρι να πραγματοποιηθούν. Είναι υπέροχο να κάνει κανείς σχέδια αρκεί να μην χάνει την αίσθηση του τι συμβαίνει στο τώρα. Όμως τα σχέδια για το μέλλον – ακόμη κι αν τελικά δεν πραγματοποιηθούν -αλλάζουν και επηρεάζουν το ίδιο μας το παρόν!
***
Ο Δημήτρης Σκύλλας είναι συνθέτης σύγχρονης κλασσικής μουσικής και πιανίστας σύγχρονων έργων με έδρα το Λονδίνο. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο, τη Σκωτία, τη Νέα Υόρκη και την Αθήνα σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής και το Ωδείο Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα συνεργάζεται με το Kyklos Ensemble (Athens) έχοντας την τιμή να είναι από τους πρώτους τους συνθέτες in residence.
Το 2005 σπούδασε Εκτέλεση πιάνου και Μουσικολογία στο Kingston University, London και αποφοίτησε με διάκριση για το τελικό του ρεσιτάλ πάνω σε σύγχρονα έργα για πιάνο. To 2009, σπούδασε σύνθεση σύγχρονης μουσικής στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου με την υποτροφία Bucher-Fraser, κοντά στον συνθέτη Nigel Osborne.
Παράλληλα, σπούδασε αισθητική και φιλοσοφία της μουσικής με τον Simon Frith και μελέτησε κυρίως τον ρόλο του συνθέτη στη σύγχρονη κοινωνία. Συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση στο Βασιλικό Κονσερβατόριο της Σκωτίας (Royal Conservatoire of Scotland) με υποτροφία της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, του SAAS και του κονσερβατορίου. Από το 2012 συνθέτει υπό την ευγενική επίβλεψη και καθοδήγηση του συνθέτη MichaelFinnissy. Στα άμεσα σχέδιά του είναι η ανάθεση για το Kyklos Ensembleγια δύο πιάνα και κρουστά (Γ. Λαζαρίδης, Σ. Θωμόπουλος, Δ. Δεσύλλας), μια σειρά από σόλο ρεσιτάλ με έργα δικά του και των Crumb, Scelsi, Cowell και Κουμεντάκη σε διάφορα πανεπιστήμια όπως το University of Kent , το University of West London και το University of Southampton (2015-2016).
