Η.Π.Α., 2018, σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς, με τους: Ράιαν Ρέινολντς, Μορένα Μπακαρίν, Τζος Μπρόλιν, Μπριάνα Χίλντεμπραντ
O Deadpool συστήνει τη δική του ομάδα από mutants για να προστατεύσει ένα νεαρό αγόρι που έχει λάβει υπό την προστασία του από τον τον Cable έναν σκυθρωπό εχθρό μεταφερμένο από το μέλλον.
Ο πιο γκαφατζής, σαρκαστικός, ασυμβίβαστος, ακατάλληλος για ανηλίκους σούπερ ήρωας της Marvel, επιστρέφει δύο χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση η οποία είχε σπάσει ρεκόρ εισπράξεων και μέχρι στιγμής το Deadpool 2 δεν φαίνεται να απογοητεύει σε αυτό τον τομέα έχοντας ήδη ξεπεράσει τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο το Avengers: Infinity war.
Ταινία γεμάτη με το χαρακτηριστικό της πλέον χιούμορ, σεξουαλικό, γεμάτο αυτοαναφορές σαρκασμό και αυτοκριτική. Η αταίριαστη μουσική, τα cameo γνωστών ηθοποιών, οι ατάκες που πετιούνται την πιο ακατάλληλη στιγμή, όλα προσεκτικά υποσκάπτουν το βάρος των σκηνών και της δράσης της, ενώ ο κεντρικός ήρωας, ενσαρκωμένος απολαυστικά και με κέφι από τον
Ράιαν Ρέινολντς σπάει συνεχώς τον τέταρτο τοίχο, ξεφεύγει από το θέμα, από τη δράση από το νόημα θυμίζοντάς μας ότι ξέρει ότι βρίσκεται σε ταινία, ότι δεν το παίρνει πολύ στα σοβαρά και καλά θα κάνουμε να κάνουμε το ίδιο.
Η ταινία προσπαθεί ωστόσο περισσότερο σε σχέση με την προηγούμενη να ισορροπήσει ανάμεσα στη φάρσα, στη δράση και το ρομάντζο για να αφήσει τους πάντες ικανοποιημένους, χωρίς να τολμά να διαλέξει κάτι από τα τρία. Έτσι υπάρχουν σκηνές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συναισθηματικές αλλά αποφεύγει να δώσει βάρος στη συγκίνηση και ξεμπερδεύει βιαστικά μαζί τους. Παίζει ταυτόχρονα χαριτωμένα με τη ιδέα του πένθους αποφεύγοντας ίσως την τελευταία στιγμή να πέσει στη γνωστή για τον κόσμο των σούπερ ηρώων παγίδα της ηθικολογίας και του διδακτισμού. Αντιμετωπίζει σχεδόν με σαρκασμό ένα σοβαρό θέμα στο πλαίσιο της ιδέας του ότι δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο δεν μπορεί να κάνει πλάκα, το κάνει ωστόσο πιο κομψά και διακριτικά απ' ότι ίσως κάποιος να προσμονούσε.
Κάπως έτσι αν το πρώτο Deadpool ήταν μια ταινία που επάξια ξεχώρισε ανάμεσα στη πληθώρα ταινιών της marvel και DC που μας έχουν κατακλύσει την τελευταία περίοδο, σα μια παρωδία όσων αυτές αντιπροσωπεύουν, που δεν έμοιαζε με τίποτα που είχαμε μέχρι τότε δει, το Deadpool 2 μάλλον αποτυγχάνει να κάνει κάποιο βήμα παραπέρα. Έτσι δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα καινούργιο να ειπωθεί για αυτή τη ταινία, τίποτα που δεν ειπώθηκε ήδη για την προηγούμενη. Πρωταρχικός στόχος της εξάλλου ήταν να γεμίσει τις αίθουσες και τα ταμία και αυτή η φράση θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ως αρνητική κριτική όμως αν δεν κάνω λάθος οι ίδιοι οι δημιουργοί της, την είχαν κάποτε χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο ενός πολύ επιδέξιου μάρκετινγκ, για την προώθησής της. Στερώντας μας έτσι αυτή την ικανοποίηση, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και την πρέπουσα αδιαφορία.
Η ταινία παίζεται στη Θεσσαλονίκη, στις αίθουσες: Cineplexx One Salonica, Odeon Μακεδονία, Odeon ΠΛΑΤΕΙΑ, Village Mediterranean Cosmos, Ναταλί.
