(Hyde Park on Hudson)
Ιστορικό δράμα, 2012, Ηνωμένο Βασίλειο, 93 λεπτά.
Σκηνοθεσία: Ρότζερ Μίτσελ
Πρωταγωνιστούν: Μπιλ Μάρεϋ, Λόρα Λίννεϋ, Ολίβια Γουίλιαμς
Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 η Νταίζυ Σάκλεϊ επανασυνδέεται με τον πέμπτο της εξάδελφο, τον πρόεδρο Φράνκλιν Ντ. Ρούζβελτ προκειμένου να τον βοηθήσει να χαλαρώσει. Στο μεταξύ το βασιλικό ζεύγος της Βρετανίας επισκέπτεται τον πρόεδρο, για να ζητήσει την υποστήριξη του στην επερχόμενη πολεμική σύγκρουση με τις δυνάμεις του Χίτλερ.
Βαδίζοντας στα χνάρια του παρεμφερούς λογικής, μα δραματουργικά πιο συνεκτικού και απείρως συναρπαστικότερου The King’s Speech, και αμφιταλαντευόμενο ανάμεσα σε δύο εντελώς ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστορίες, αυτή της παράνομης σχέσης του πρόεδρου Ρούζβελτ με μια μακρινή εξαδέλφη του κι εκείνη της επίσκεψης του βασιλικού ζεύγους της Μεγάλης Βρετανίας στο ησυχαστήριο του αμερικανού προέδρου, το αβαρές φιλμ του Ρότζερ Μίτσελ έχει περισσότερο ενδιαφέρον, όταν εστιάζει στη δεύτερη και στις χαριτωμένες παρεξηγήσεις, που προκύπτουν από τις πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Πρόκειται για χαρακτηριστικό (όχι όμως επιφανές) δείγμα ακαδημαϊκού σινεμά, που απευθύνεται σε κοινό μεγαλύτερης ηλικίας και στηρίζεται στην συμβατική (κι ως εκ τούτου ανώδυνη) αφήγηση, τους λεπτούς τόνους και τις επαρκείς ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Και αν ο Μίτσελ δεν παρέμενε αναποφάσιστος μέχρι το τέλος, ως προς το ποια ιστορία από τις δυο συνιστά το κέντρο βάρους της ταινίας του, ίσως η τελευταία να έκλεβε μερικές υποψηφιότητες από την Οσκαρική Ακαδημία.
