(Paradies: Liebe)
Δράμα, 2012, Αυστρία/Γερμανία/Γαλλία, 120 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ούλριχ Ζάιντλ
Παίζουν: Μάργκαρετ Τίζελ, Πίτερ Καζούνγκου, Ίνγκερ Μο, Ντούνζα Σόβινετζ
Η Teresa είναι πενήντα χρονών, ζει στην Αυστρία και έχει μια κόρη που μπαίνει στην εφηβεία. Αποφασίζει να πάει ένα ταξίδι στις παραδεισένιες ακτές της Κένυας. Εκεί αναδεικνύεται σε Sugar Mama, το παρατσούκλι που αποδίδεται στις μεγαλούτσικες Ευρωπαίες που αναζητούν την παρέα νεαρών Αφρικανών με αντάλλαγμα χρήματα και δώρα.
Οι Ευρωπαίοι αφού εκμεταλλεύτηκαν για αιώνες την ασιατική και αφρικανική ήπειρο, στις μέρες μας δεν αρκούνται μόνο στα προϊόντα που φτιάχνονται ή εξορύσσονται από εκεί αλλά περιφέρουν τα βαριά κορμιά τους σε εξωτικά μέρη για να πάρουν και σωματικές απολαύσεις. Αυτό κάνει και η ηρωίδα του Ζάιντλ εδώ, που μαζί με τον σκηνοθέτη ψάχνουν αν τελικά υπάρχει αληθινός παράδεισος ή τελικά είναι κάλπικος και τον αποκτάς με ένα μικρό αντίτιμο.
Το απαισιόδοξο συμπέρασμα έρχεται στα μάτια μας σχετικά νωρίς, με τον αυστριακό σκηνοθέτη να επανέρχεται σε αισθητικές εμμονές που πηγάζουν από την πρότερη φιλμογραφία του, ενώ κινηματογραφώντας σχεδόν τουριστικά τις καταγάλανες ακτές τις Κένυας κάνει περίπου (αφηγηματικά μιλώντας) αυτό περίπου που καταγγέλλει στην ιστορία του. Όσοι θυμούνται το περισσότερο ώριμο Κάλεσμα του Νότου (2005) του Λοράν Καντέ, δε θα δουν εδώ κάτι περισσότερο από έναν φτωχό συγγενή του.
