(Lincoln)
Ιστορικό Δράμα, 2012, ΗΠΑ, 150 λεπτά
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπήλμπεργκ
Παίζουν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Τόμι Λι Τζόουνς, Σάλι Φιλντ, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιν
Πολύ μακριά από τις εποχές που ο Σπήλμπεργκ εκβίαζε την Ακαδημία με παρόμοια θέματα (Το Πορφυρό Χρώμα, Amistad), o Λίνκολν τού αποτελεί μια υποδειγματική σπουδή πάνω στην πολιτική. Διαχωρίζοντας από την αρχή τον δημόσιο λόγο από τις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, αποδεικνύει σταδιακά την κρίσιμη σημασία και των δυο στον πολιτικό χώρο. Ο Λίνκολν για παράδειγμα, μιλά χαρισματικά στο λαό του, χρησιμοποίει τη λογική για να τον πείσει και παράλληλα σχεδιάζει τρόπους με τους οποίους θα εξαγοράσει 20 ψήφους ώστε να περάσει την τροπολογία του στη Βουλή, καθώς όντας σίγουρος για το ορθόν της απόφασής του, δεν ενδιαφέρεται για το ορθόν της διαδικασίας.
Αυτή είναι και η μεγάλη διαχρονικότητα του φιλμ, η ανάγκη που επισημαίνει για πολιτικούς, που δεν χρησιμοποιούν τον ιδεαλισμό ως υπεκφυγή για τα προβλήματα του τόπου τους, που είναι χαμηλόφωνοι δημοσίως και επιβάλλονται φωνάζοντας όταν πρέπει ιδιωτικώς . Και αυτή η έλλειψη που επισημαίνεται, δεν υπάρχει μόνο στις ΗΠΑ, υπάρχει σε πολλές δυτικοπρεπείς κοινωνίες, υπάρχει φυσικά και στα μέρη μας.
