Κοινωνικό δράμα, 2012, Μεξικό, Γαλλία, 103 λεπτά
Σκηνοθεσία: Μισέλ Φράνκο
Παίζουν: Τέσα Ία, Γκονζάλο Βέγκα Τζούνιορ, Ταμάρα Γιάζμπεκ, Χερνάν Μεντόζα
Έξι μήνες μετά τον θάνατο της Λουτσία σε τροχαίο, ο σύζυγος Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη Αλεχάντρα μετακομίζουν στην πρωτεύουσα του Μεξικού για ένα νέο ξεκίνημα. Ο καθένας προσπαθεί να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται μια παρέα στο καινούριο της σχολείο, στην οποία σταδιακά θυματοποιείται χωρίς να αντιδρά στην απάνθρωπη συμπεριφορά των συνομηλίκων της.
Το φαινόμενο του bullying (σχολικός τραμπουκισμός, ελληνιστί) και κυρίως οι ακατέργαστοι χειρισμοί του Φράνκο («βρώμικος ρεαλισμός» θα λέγαμε, κατ’ αναλογία του αντίστοιχου λογοτεχνικού ρεύματος) είναι ικανά να δέσουν κόμπο το στομάχι του θεατή σε μια αφαιρετική αφήγηση, όπου η δύναμη των εικόνων αντλείται αφ’ ενός από τη φυσικότητα με την οποία παρουσιάζονται τα γεγονότα και αφ’ ετέρου από την υπενθύμιση της υποσυνείδητης ανοχής μας απέναντί τους.
Παρά τις επιμέρους αρετές της, σαν κατασκευή η ταινία πάσχει. Ξεκινά με θέμα την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και τις συνέπειές της στα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας, εξελίσσεται σε μια ταινία για το bullying και καταλήγει αντιδραστικά με έναν αναπάντεχο -και αψυχολόγητο- τρόπο, αφήνοντας συχνά πυκνά τα νοήματά της ανολοκλήρωτα και χωρίς να υπερβαίνει τα standards μιας τυπικής φεστιβαλικής εξιστόρησης.
