Jack Reacher

Φιλμς σαν το Jack Reacher φανερώνουν την σημαντική διαφορά των παραγωγών που φτιάχνονται από έναν σταρ, από τις παραγωγές που φτιάχνονται για κάποιον σταρ. Ο Κρουζ εδώ και χρόνια εξερευνά τα όρια της πρώτης περίπτωσης, καθώς δεν περιορίζεται στην ευκαιριακή προώθηση της εικόνας του (πράξη που οριοθετεί την δεύτερη περίπτωση), αλλά προχωρεί στην πλάση ενός ισχυρού δημιουργικού team που με τα χρόνια δρα ανεξάρτητα ώστε να φτιάχνει παραγωγές που δεν είναι αναγκασμένες να παγιδεύονται στις εκάστοτε στουντιακές τάσεις. 

Στο παρόν, η επιλογή του ΜακΚουάρι ως σκηνοθέτη, πέρα από σεναριογράφο, αποδεικνύεται ευεργετική. Ο άνθρωπος που έγραψε το Συνήθεις Ύποπτοι φιλμάρει έχοντας στην σκέψη του την δουλειά ενός σεναριογράφου, καθώς αποφεύγει τον επιθετικό ρυθμό από την αρχή (οι στουντιακές τάσεις που λέγαμε) και αφήνει την ιστορία να κυλήσει με φυσιολογική ταχύτητα, έχοντας την απαραίτητη αυτοπεποίθηση πως είναι αρκετά δυνατή και θα ανταμείψει τον θεατή. Ο Κρουζ χρησιμοποιεί την επιβολή του βλέμματος για να αντικρούσει την έλλειψη ύψους (ο ομώνυμος ήρωας στο βιβλίο είναι αρκετά ψηλότερος και πιο σωματώδης), ο Χέρτζογκ παίζει με χαρακτηριστική ευκολία τον κακό της υπόθεσης, ενώ τουλάχιστον συγκινητική είναι η παρουσία του Ντιβάλ που χτίζει μια σχέση πατέρα-γιού με τον Κρουζ, 22 χρόνια μετά το Μέρες Κεραυνού.