(Ghost Rider :Spirit of Vengeance)
Περιπέτεια Φαντασίας, 2011, ΗΠΑ/Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, 95 λεπτά
Σκηνοθεσία: Μαρκ Νέβελντιν, Μπράιαν Τέιλορ
Παίζουν: Νίκολας Κέιτζ, Κιάραν Χιντς, Άιντρις Έλμπα
Έχοντας αποσυρθεί στην Ανατολική Ευρώπη, ο καταραμένος μοτοσυκλετιστής Τζόνι Μπλέιζ έρχεται αντιμέτωπος εκ νέου με τον Διάβολο, προκειμένου να σώσει ένα αγόρι.
Με το Ghost Rider να αναφέρεται ως παράδειγμα προς αποφυγή στις σινεφίλ συζητήσεις περί μεταφορών κόμικ στον κινηματογράφο, το σκηνοθετικό δίδυμο Νέβελτιν – Τέιλορ είχε θεωρητικά εύκολο έργο μπροστά του, αναλαμβάνοντας τα ηνία του σίκουελ. Κι όμως κατόρθωσαν- γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να παραδώσουν ένα φιλμ χειρότερο από τον προκάτοχό του.
Θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό μιας γυμνασιακού επιπέδου «καφρίλας», αδιαφορούν παντελώς για την φύση και τις παραμέτρους που συνιστούν τον χαρακτήρα, τις περιπέτειες του οποίου κλήθηκαν να μεταφέρουν στο πανί. Oι αθεόφοβοι γελοιοποιούν ακόμα και την κορύφωση του δράματος του ήρωα προσθέτοντας ένα κακόγουστο αστειάκι. Oι ερμηνείες είναι ηθελημένα καρτουνίστικες. Aκόμα και ο πάντα μετρημένος Κιαράν Χιντς, εδώ παραπέμπει σε κακέκτυπο του Μάρτιν Λαντάου στον Εντ Γουντ του Τιμ Μπάρτον. Επιπλέον τα διαλογικά αποσπάσματα ειναι επιτηδευμένα κακογραμμένα.
Όλα τελικά οδηγούν στη διαπίστωση πως οι Νέβελντιν – Τέιλορ θεωρούν το υλικό τους γελοίο και του φέρονται αναλόγως, προσέγγιση που ακολούθησε και ο Τζοέλ Σουμάχερ στο Μπάτμαν και Ρόμπιν με τα γνωστά αποτελέσματα. Ακόμα κι αν αποδεχτείς όμως την camp χροιά του εγχειρήματος, θα πρέπει να καταφέρεις να υπομείνεις την νευρική κινηματογράφηση και το επιληπτικό μοντάζ, σήμα κατατεθέν των δύο δημιουργών, υπεύθυνων για ανοσιουργήματα όπως το Crank 2 και το Gamer, που κάνει την παρακολούθηση απλά αφόρητη. Η συγκυρία της εξόδου του φιλμ στις ελληνικές αίθουσες δύο βδομάδες μετά τους απολαυστικότατους «Εκδικητές» του Τζος Γουίντον (σε άλλες χώρες έχει προβληθεί από το Μάρτιο), απλά εντείνει την θλιβερή εικόνα του θεάματος.