Κύριε Υπουργέ, αγαπητοί φίλοι,
Όταν ένας κύκλος ολοκληρώνεται, τα ανάμικτα συναισθήματα είναι αναπόφευκτα. Ύστερα από 24 χρόνια εργασιακής σχέσης, αλλά και σχέσης ζωής με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αισθάνομαι ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να αποχωρήσω από έναν θεσμό, με τον οποίον μοιράζομαι δεσμούς και αναμνήσεις ζωής. Ήρθε η στιγμή να παραδώσω τη σκυτάλη στη νεότερη γενιά, με την ελπίδα και την ευχή ότι στη διάρκεια αυτών των ετών έχω καταφέρει να τους μεταλαμπαδεύσω το πάθος μου για το σινεμά και την εμπειρία μου στη διοργάνωση ενός διεθνούς ακτινοβολίας φεστιβάλ κινηματογράφου.
Αυτή η καλλιτεχνική πορεία ξεκίνησε το 1992 όταν διεθνοποιήθηκε το φεστιβάλ, συνεχίστηκε μέχρι το 1999 όταν ένα όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, ιδρύοντας το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο όταν το 2010 ανέλαβα τη διεύθυνση του θεσμού, σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη εποχή για τη χώρα. Οι δυσχερείς περιστάσεις δεν μας έκαμψαν, αντιθέτως μας πείσμωσαν να ισχυροποιήσουμε το φεστιβάλ χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητά του. Σήμερα, παίρνω την απόφαση να ολοκληρώσω αυτή τη διαδρομή με το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 20 Μαρτίου 2016.
Ευχαριστώ θερμά όλους τους συνεργάτες μου, στη διάθεση των οποίων θα συνεχίσω να βρίσκομαι εθελοντικά, τους θεατές που αγκάλιασαν ολόψυχα το έργο μας και τους δημιουργούς που μας εμπιστεύθηκαν τις ταινίες και τις ελπίδες τους.
Μπορεί αυτός ο κύκλος να ολοκληρώνεται, όμως η αγάπη μου για το σινεμά δεν παύει. Θα εξακολουθήσει να με εμπνέει και να με συνδέει με ανθρώπους και εικόνες, με όλους εσάς που πιστεύετε στη δύναμη και στη μαγεία του κινηματογράφου.
– Δημήτρης Εϊπίδης
– Διευθυντής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Το Σάββατο βράδυ πραγματοποιήθηκε η τελετή λήξης του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Πέρα από τα βραβεία η βραδιά είχε έντονο τον συμβολικό χαρακτήρα αυτής της ημερομηνίας η οποία ίσως να σηματοδοτεί και τέλος της εφηβείας του Φεστιβάλ και την είσοδο του στον ενήλικο κόσμο. Με ότι προεκτάσεις μπορούμε να σκεφτούμε από αυτό, για το Ντοκιμαντέρ αλλά και για τον μεγάλο αδελφό του, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς λήξης ήταν κατά την είσοδο του Δημήτρη
Εϊπίδη στην σκηνή. Το χειροκρότημα κράτησε κράτησε κοντά στα δύο λεπτά όπου ο επί χρόνια Διευθυντής του Φεστιβάλ, ο ιδρυτής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την διεθνοποίηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου μίλησε για τελευταία φορά με αυτήν την ιδιότητα. Η 18η επέτειος του Φεστιβάλ και η ενηλικίωση του συνοδεύτηκε με τον πιο γλυκό και συμβολικό τρόπο με την παραίτηση του Δημήτρη Εϊπίδη από διευθυντή, δηλαδή με τον απογαλακτισμό του Φεστιβάλ από τον πνευματικό του πατέρα.
Ο Εϊπίδης έχει χαράξει ένα πολύ εντυπωσιακό δρόμο στον κινηματογράφο σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 1971 ίδρυσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ με έμφαση στον νέο κινηματογράφο το οποίο διεύθυνε για 14 χρόνια. Από το 1988 μέχρι σήμερα, είναι στέλεχος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο ως υπεύθυνος διεθνούς προγράμματος. Από το 1992 έως το 2005 διηύθυνε το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, «Νέοι Ορίζοντες». Το 1999, του απονεμήθηκε το τιμητικό βραβείο της FIPRESCI (Διεθνής Συνομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου) για την ποιότητα και την πρωτοτυπία των προγραμμάτων των «Νέων Οριζόντων» του ΦΚΘ και την ίδια χρονιά ίδρυσε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα.
Εικοσιτέσσερα χρόνια έχει συμπληρώσει ο Δημήτρης Εΐπίδης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και αυτή η χρονιά ήταν η τελευταία του ως Διευθυντής στον χώρο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι ο άνθρωπος που μεγάλωσε το Φεστιβάλ τόσο, ώστε να γίνει διάσημο και διεθνούς φήμης και κύρους.
Τώρα λοιπόν, και αναμένοντας τον νέο διευθυντή του Φεστιβάλ είναι η καλύτερη ώρα για μια ανασκόπηση της διοργάνωσης. Μια διεισδυτική ματιά στα θετικά και τα αρνητικά είναι απαραίτητη για να χαραχθεί ο νέος δρόμος για την συνέχεια του θεσμού. Διάφορα είναι τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με σημαντικότερο να είναι η θέση του ελληνικού κινηματογράφου στον θεσμό.
Πολλοί και πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στην αυξημένη ικανότητα που έχει το φεστιβάλ να αναχθεί σε δημιουργικό πόλο για τους νέους Έλληνες καλλιτέχνες. Ο χαρακτήρας του ως χώρος συνάντησης και δημιουργίας συνεργασιών υπάρχει ιστορικά από την ίδρυση του φεστιβάλ την δεκαετία του ΄60. Όμως πια, και κυρίως μετά την διεθνοποίησή του, πρέπει να ενισχυθεί με συμπληρωματικές δράσεις που να προσφέρουν δυνατότητες στους Έλληνες δημιουργούς. Διεθνείς παραγωγοί, εταιρίες διανομής, το τμήμα της ¨Αγοράς¨ και το διεθνές pitching είναι κάποιες από αυτές που ήδη συμβαίνουν. Όπως επίσης και το βραβείο που έδωσε για πρώτη φορά η ΕΡΤ προχτές το βράδυ σε ένα σχέδιο για ντοκιμαντέρ από την Λευκορωσία. Ένα βραβείο 3000 ευρώ που συνοδευόταν από τα δικαιώματα προβολής του ντοκιμαντέρ από την ΕΡΤ στην Ελλάδα. Μια τέτοια λογική είναι αυτή που επιθυμούμε. Μια τέτοια ΕΡΤ που στηρίζει – μετά από πολύ καιρό – τους νέους καλλιτέχνες της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Αυτές οι κινήσεις είναι στον σωστό δρόμο και πρέπει να ενισχυθούν μέσω και άλλων εκδηλώσεων και workshops με σκοπό κάποια στιγμή, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ να είναι οι χώροι όπου γίνονται οι καλλιτεχνικές ζυμώσεις, οι συζητήσεις κρατάνε μέχρι το πρωί και οι μεγαλύτερες κινηματογραφικές ιδέες γεννιούνται στον ελληνικό χώρο.
Τα βραβεία του Φεστιβάλ
ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER
Βραβείο Κοινού που αφορά σε ταινίες
άνω των 45' απονέμεται:
Για ελληνική παραγωγή στην ταινία Argo Navis, σε σκηνοθεσία των Σουζάνε Μπάουζινγκερ και Στέλιου Ευσταθόπουλου (Ελλάδα, Γερμανία)
Για ξένη παραγωγή («Βραβείο Κοινού Πίτερ Ουιντόνικ») στην ταινία Η ορχήστρα της ανακύκλωσης- Μια συμφωνία του ανθρώπινου πνεύματος σε σκηνοθεσία Μπραντ Όλγκουντ και Γκράχαμ Τάουνσλι (ΗΠΑ, Παραγουάη, Νορβηγία, Βραζιλία)
Βραβείο Κοινού που αφορά σε ταινίες
κάτω των 45' απονέμεται:
Για ελληνική παραγωγή στην ταινία Viktor Ullmann: Βιογραφία μίας ηχογράφησης σε σκηνοθεσία των Ιωάννη Γρηγορόπουλου και Μιχάλη Αριστείδου (Ελλάδα)
Για ξένη παραγωγή στην ταινία Κλοντ Λανζμάν: Φαντάσματα του Shoah του Άνταμ Μπενζίν (Μεγάλη Βρετανία, Καναδάς)
ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI
Για ελληνική παραγωγή στην ταινία Τα σημάδια του ουρανού σε σκηνοθεσία της Μάρως Αναστοπούλου (Ελλάδα)
Για ξένη παραγωγή στην ταινία Αυτό που έκανε σε σκηνοθεσία του Γιόνας Πόερ Ράσμουσεν (Δανία)
ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ
Το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας απονέμεται στο ντοκιμαντέρ
Εδώ εξορία: Ημερολόγια από παιδιά πρόσφυγες σε σκηνοθεσία Μάνι Γ. Μπεντσελάχ (Λίβανος, Ελβετία, Μεγάλη Βρετανία)
ΒΡΑΒΕΙΟ WWF
Το βραβείο της WWF απονέμεται στην ταινία
Ραγδαίος αφανισμός σε σκηνοθεσία Λούι Ψυχογιός (ΗΠΑ).
ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»
Η Βουλή των Ελλήνων απονέμει φέτος, για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» σε ταινία της ενότητας «Καταγραφή της Μνήμης».
Το βραβείο της Βουλής των Ελλήνων απονέμεται στην ταινία
LUDLOW, οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Βαρδαρού (Ελλάδα)
ΒΡΑΒΕΙΟ DOCS IN PROGRESS
Το βραβείο Docs in Progress 2016 της Αγοράς του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι χορηγία της εταιρίας post-production 2|35 Inc και μεταφράζεται σε υπηρεσίες post production αξίας 15.000 ευρώ.
Το βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία:
Amal, Σκηνοθεσία /Παραγωγή: Μοχάμεντ Σιάμ, Εταιρεία παραγωγής: ArtKhan, Συμπαραγωγή: Σάρα Μποκεμέγιερ (Detail Film), Αίγυπτος/ Γερμανία
ΕΡΤ – ΒΡΑΒΕΙΟ DOC ON AIR
Η ΕΡΤ στο πλαίσιο ενίσχυσης της παραγωγής απονέμει το βραβείο DOC ON AIR στο καλύτερο project του Pitching Forum για διεθνή συμπαραγωγή του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ντοκιμαντέρ EDN, που κρίνεται από την επιτροπή του EDN, αντιστοιχεί σε χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ και σε δικαίωμα της πρώτης μετάδοσης του ντοκιμαντέρ από την ΕΡΤ.
Το βραβείο απονέμεται στο project:
DEBUT Σκηνοθεσία: Αναστάσια Μιροσνιτσένκο Παραγωγή: Βόλια Τσαϊκούσκαγια, Λευκορωσία
ΒΡΑΒΕΙΟ EDN 2016
To ετήσιο βραβείο του Eυρωπαϊκού Δικτύου Ντοκιμαντέρ (EDN) στο πλαίσιο του Docs in Thessaloniki, απονέμεται σε έναν οργανισμό, ομάδα ή άτομο για την εξαιρετική συνεισφορά του στη διαμόρφωση της κουλτούρας του ντοκιμαντέρ. Το 12ο Βραβείο του EDN απονεμήθηκε στην Μαριάν Λεβί-Λεμπλόν, Υπεύθυνη των Παραγωγών Web and Transmedia του ARTE / Γαλλία, ως αναγνώριση της εξαιρετικής συνεισφοράς της στη διαμόρφωση της κουλτούρας των ταινιών τεκμηρίωσης, στο πεδίο του διαδικτυακού και διαδραστικού ντοκιμαντέρ.
