Επιστροφή στο σχολείο
γράφει η Αγγελική Λάλου
Ο Σεπτέμβρης, αν και από άποψη καιρού και θερμοκρασίας θέλει να ανήκει περισσότερο στο καλοκαίρι παρά στο φθινόπωρο, ωστόσο αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο εποχές. Είναι ο μήνας που αρχίζουν τα σχολεία. Οι διακοπές τελειώνουν και τα παιδιά πρέπει να γυρίσουν στα θρανία και στις τάξεις τους.
Όπως ο Πέτρος που γι’ αυτόν αρχίζει αύριο το σχολείο και είναι ενθουσιασμένος που θα
ξαναβρεθεί με τους φίλους του και τους συμμαθητές του. Ανησυχεί λίγο για το αν θα έχει καινούργια δασκάλα και τον προβληματίζει κάπως το αν θα είναι πιο δύσκολα τα φετινά του μαθήματα. Κατά τ’ άλλα όμως είναι πανέτοιμος… ή, σχεδόν έτοιμος! Γιατί πού και πού τον πιάνει νοσταλγία για το καλοκαίρι, τη θάλασσα, τις διακοπές. Έτσι αντί να φτιάχνει την
τσάντα του, να ετοιμάζει τα βιβλία του και να κάνει επαναλήψεις, τον βλέπουμε να μπαίνει στην μπανιέρα, να τη γεμίζει νερό και κοχύλια, να φοράει μάσκα και βατραχοπέδιλα και να ταξιδεύει με τη φαντασία του πίσω στο αγαπημένο του νησί. Στο βιβλίο “Επιστροφή στο σχολείο“, η Μαρία Παπαγιάννη με χιούμορ και έξυπνο λόγο μάς μιλάει για την αδυναμία των παιδιών να γυρίσουν απότομα σελίδα κι από τις διακοπές τους να ξαναβρεθούν στην τάξη και τα μαθήματα. Πάντως με τις υπέροχες σελίδες του το βιβλίο, την επιτυχημένη εικονογράφηση του οποίου έχουν κάνει ο Πέτρος Μπουλούμπασης και η Σοφία Τουλιάτου, η συγγραφέας καταφέρνει να κάνει τα παιδιά να αποχαιρετίσουν πιο εύκολα το καλοκαίρι και να μπουν ομαλά στο κλίμα του σχολείου. (Εκδόσεις Πατάκη)
Σχολικό θέμα έχουν και δύο πρόσφατα βιβλία του Αντώνη Παπαθεοδούλου, ο οποίος με το
ανατρεπτικό του χιούμορ μπαίνει στις τάξεις και δίνει άλλο χρώμα στο συνηθισμένο μάθημα! Στο πρώτο, το “Όχι κυρία“, συναντάμε μια δασκάλα που θεωρεί πως δεν έχει τάξη αλλά αταξία… Το παράπονό της είναι πως μόλις τολμήσει να πει κάτι, οι μαθητές της εναντιώνονται, φωνάζοντας: “όχι κυρία” και δίνουν για όλα μια διαφορετική, δική τους εκδοχή της πραγματικότητας. Ένα απίθανο βιβλίο που καταρρίπτει τα κλισέ και τα στερεότυπα και δίνει βήμα στη δημιουργική φαντασία των παιδιών και τους προσφέρει τη δυνατότητα μέσα από τη δύναμη των λέξεων να πλάσσουν τον κόσμο όπως τον φαντάζονται.
Με την κατάργηση των στερεοτύπων καταπιάνεται και στο δεύτερο βιβλίο του, το “Έχω για συμμαθητή έναν πειρατή“, μία διασκεδαστική ιστορία που αποτελεί ύμνο στη διαφορετικότητα. Εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία της Dorothy Counts, της πρώτης αμερικανίδας μαύρης μαθήτριας σε σχολείο αποκλειστικά για λευκούς, το βιβλίο έχει αυτή τη φορά ήρωα ένα ξεχωριστό παιδί-πειρατή, με γάντζο και απ’ όλα τα πειρατικά σύνεργα. Ο
χώρος της περιπέτειας μεταφέρεται από τις θάλασσες και τα καράβια, στο σχολείο και στα θρανία και στο πώς τα παιδιά δέχονται και διαχειρίζονται το διαφορετικό. Ο φίλος μας, λοιπόν, ο Μπελαμής θα γίνει αφορμή για να χωριστούν οι συμμαθητές του σε στρατόπεδα ή για να γνωριστούν όλοι καλύτερα; Ένα βιβλίο που στις μέρες που ζούμε καλό είναι να διαβάσουν και οι γονείς των παιδιών! Και τα δύο με την εξαιρετική εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια. (Εκδόσεις Παπαδόπουλος)
Η ράθυμη κι αδιαπραγμάτευτη χρήση της ελευθερίας
γράφει ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
Χένρι Μίλερ «Ήσυχες μέρες στο Κλισί», μτφ. Μτφ. Γιώργος–Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ.
Μεταίχμιο
Οι Ήσυχες μέρες στο Κλισί είναι η συνοπτικότερη και ίσως η καλύτερη εισαγωγή στο magnus opus του Χένρι Μίλερ, τον Τροπικό του Καρκίνου, και χωρίς υπερβολή αποτελούν τη βασιλική οδό για το σύνολο του έργου του. Όλα τα θέματα, που έχουν απασχολήσει τη ζωή και τη σκέψη του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα και έχουν υπό διάφορες μορφές εμφανιστεί στα βιβλία του, βρίσκουν σε αυτές τις σελίδες τη σαφέστερη διατύπωσή τους. Η φιλία μεταξύ δύο ανδρών και οι ατέρμονες συζητήσεις τους, που όσο ξαλαφρώνουν την ψυχή άλλο τόσο τροφοδοτούν το πνεύμα· η άσκοπη περιπλάνηση στην ωραιότερη πόλη του κόσμου· το Παρίσι, η ωραιότερη πόλη του κόσμου, κατά την ένδοξη δεκαετία του ’30, στην καλύτερη στιγμή του, όταν τα πιο συναρπαστικά πνεύματα του δυτικού κόσμου προτιμούσαν να βρίσκονται εκεί και να υφίστανται την πείνα και την ανέχεια, παρά να καλοπερνάνε οπουδήποτε αλλού· η αγάπη και η ερωτική πράξη δοσμένες με τον μοναδικό τρόπο που ο Χένρι Μίλερ σχεδόν εκ του μηδενός δημιούργησε και εξαίσια χρησιμοποίησε· η τεμπελιά και η ποίηση της καθημερινής ζωής· οι γυναίκες: οι φίλες και οι άγνωστες, οι παλαβές και οι απελπισμένες, οι πόρνες και οι σερβιτόρες, οι επικίνδυνες και οι αγαπημένες· η πράξη της συγγραφής και η γόνιμη συγγραφική απραξία· η ελευθερία και η πιο αδιαπραγμάτευτη χρήση της – το μέγιστον μάθημα.
Από το Bookstand.gr – Περιοδικό για το βιβλίο και την ανάγνωση
