Bookstand

Το πρώτο βιβλίο του Βασίλη Ζηλάκου, «Η κούπα του τσαγιού» (αποσπάσματα από τα τετράδια ενός τραυλού ερημίτη), δεν έμοιαζε με τίποτα απ’ όσα είχα διαβάσει μέχρι τότε. Τουλάχιστον με τίποτα ελληνικό. Μύριζε όμως κάτι από γιόγκι και Σούφι και ανατολικές φιλοσοφίες, και διδασκαλία Χριστού, όλα πλεγμένα και καλά χωνεμένα. Περίμενα με περιέργεια το δεύτερο βιβλίο του.
Το «Ξύλο ξανθό π’ αφράτεψε στο στόμα» είναι αυτό που λέει ο τίτλος του. Ένα βιβλίο καλοδουλεμένο με σάλιο, χώμα, σιωπές, ριπές ανέμων, μυρίζει θάλασσα, θάνατο και μοναξιά. Η κάθε λέξη του κυοφορήθηκε στο στόμα του συγγραφέα μέχρι που αφράτεψε, ζωήρεψε, πήρε πνοή κι έγινε έτοιμη και άξια για να γεννηθεί. Κάθε ποίημα μοιάζει να έχει πίσω του αιώνες περισυλλογής, αφού κουβαλά φιλοσοφικά νοήματα που θυμίζουν από τον Ινδό Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (χωρίς το λίγωμα του), μέχρι την Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι του Yogananda Paramahansa. Σπαράγματα από Κρισναμούρτι μέχρι Ηράκλειτο, από Χριστό και Βούδα μέχρι Άγιο Νίτσε και Ζαρατούστρα.
Αν ο χρόνος εκπορθείτο, / στη θάλασσα θα επιστρέφαµε / Εκεί, εκεί θα έλειωνε η σάρκα µας αβοήθητη / Εκεί θα µέναµε γυμνοί και µόνοι.
Σαν ποτάμι ρέουν οι στίχοι του Ζηλάκου και παρασύρουν τον αναγνώστη. Κι αν ο αναγνώστης δεν κατανοεί πάντα το νόημα εκεί όπου το ποτάμι γίνεται ορμητικό και ο βυθός χάνεται από το βλέμμα, κρυμμένος μέσα στα σκοτεινά νερά των λέξεων, ανταμείβεται ωστόσο. Σαν κλείνει το βιβλίο κάτι από την γαλήνη του ποιητή έχει μεταφερθεί εντός του. Γαλήνη και ισορροπία. Πόσες από τις σύγχρονες ποιητικές συλλογές μπορούν να καυχηθούν πως το πέτυχαν αυτό;

Το Ακάρεο του Bookstand και η Αργυρώ Κουτσού μάς συστήνουν μια άλλη πλευρά του bon viveur Γάλλου συγγραφέα του 19ου αι. Αλέξανδρου Δουμά.
O Αλέξανδρος Δουμάς, ο πρεσβύτερος (Γαλλία, 1802-1870), είναι ο συγγραφέας των περιβόητων ιστοριών «Ο Κόμης Μοντεχρήστος» και «Οι Τρεις Σωματοφύλακες», όπως βέβαια και δεκάδων άλλων, ιστορικών κυρίως, μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων. Ήδη από την εποχή του το έργο του γνώρισε τεράστια απήχηση και τον καθιέρωσε διαχρονικά ως έναν από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους της χώρας του, του αιώνα του και όλων των εποχών, παγκοσμίως. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν του ασκήθηκε και σφοδρή κριτική τόσο για το έργο όσο και για τον τρόπο ζωής του. Τα έργα του θεωρήθηκαν από πολλούς αφρόντιστα στο λόγο, καθόλου πρωτότυπα, ακόμα και προϊόντα λογοκλοπής, ενώ η πληθωρικότητα του χαρακτήρα του και ο άσωτος βίος του έγιναν συχνά στόχος επικριτικών και κακεντρεχών σχολίων. Ο Δουμάς όμως δεν ήταν γνωστός στη Γαλλία του 19ου αιώνα μόνο για το ταλέντο του να πλάθει εξαιρετικούς μύθους ακόμα και από την πιο ασήμαντη αφορμή. Ή για τις παραστάσεις που ανέβαζε. Ούτε μόνο βέβαια για τις ερωτικές και οικονομικές του περιπέτειες. Ήταν γνωστός επίσης και για τη μαγειρική του δεινότητα, καθώς η αγάπη του για το φαγητό εξισωνόταν μόνο με την αγάπη του για τις γυναίκες!
Έτσι, το 1870 εξέδωσε σε συνεργασία με τον Joseph Vuillemont έναν εντυπωσιακό και διασκεδαστικό μαγειρικό οδηγό 1152 σελίδων υπό τον τίτλο: «Grand Dictionnaire de Cuisine» (Μεγάλο Λεξικό της Κουζίνας) που φιλοδοξούσε «να διαβαστεί από όλους τους ανθρώπους παγκοσμίως και να χρησιμοποιηθεί από επαγγελματίες». Μεταξύ των πολλών συνταγών του το βιβλίο περιλαμβάνει και τη διάσημη «πατατοσαλάτα του Αλέξανδρου Δουμά» ή αλλιώς «Francillon», που πήρε το όνομά της από το ομώνυμο θεατρικό έργο (1887), καθώς τα υλικά και η εκτέλεσή της δίδονται μέσα σε διάλογο της πρώτης σκηνής της πρώτης πράξης του. Η σαλάτα αυτή έγινε τόσο δημοφιλής το 19ο αιώνα, που στις 8 Οκτωβρίου του 1896 σερβιρίστηκε μ’ αυτό το όνομα σε δείπνο που παρέθεσε ο πρόεδρος της Γαλλίας για τον τσάρο Νικόλαο Β’ της Ρωσίας. Η Salade Francillon αποτελείται από πατάτες μαριναρισμένες σε λευκό ξύδι, μύδια à la Marinière, και ψιλοκομμένο σέλερυ. Σερβίρεται πασπαλισμένη με λεπτές φέτες τρούφας.