Η 23η Απριλίου καθιερώθηκε από την UNESCO ως η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι στις 23 Απριλίου το 1616 έφυγε από τη ζωή o Miguel de Cervantes, συγγραφέας του περίφημου Δον Κιχώτη. Στόχος της θέσπισης της ημέρας αυτής είναι η προώθηση της ανάγνωσης βιβλίων, η προώθηση της ευφορίας της ανάγνωσης βιβλίων! Γιατί διαβάζοντας κανείς δεν μπορεί παρά να έρθει σε επαφή με έναν σωρό κόσμους, με έναν σωρό χαρακτήρες και πρόσωπα. Γιατί ισχύει το κλισέ «όποιος έχει διαβάσει βιβλία, δεν έχει ζήσει μόνο μία ζωή, τη δική του, αλλά πολλές».
Όταν διαβάζεις, συμβαίνει κάτι περίεργο: είναι σαν να ζεις όλες τις εποχές μαζί, εδώ και τώρα. Παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται ένα. Στα βιβλία δεν υπάρχουν σύνορα! Μπορείς να ταξιδέψεις παντού. Σε άλλες χώρες, σε άλλους κόσμους, και να βρεις κομμάτια του εαυτού σου παντού. Τα κείμενα που περνούν από μπροστά σου μπορεί να είναι «μικρά» κι αθόρυβα ή «μεγάλα» και θορυβώδη, να έχουν αλλάξει τον κόσμο. Η μαγεία της ανάγνωσης, όμως, είναι η ίδια άπαξ και σε ρουφήξουν μέσα τους. Τα βιβλία μπορεί αν είναι λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, δοκίμια, επιστημονικά, ημερολόγια… Όλα τα είδη έχουν κάτι να σου δώσουν. Μέσα στα βιβλία βρίσκεται η συλλογική σκέψη της ανθρωπότητας από την αρχή της ιστορίας. Σκοπός του βιβλίου είναι να σε ενθουσιάσει, να σε προβληματίσει, να σε θυμώσει, ακόμα και να σε τραυματίσει. Και καθώς ολοκληρωθεί η ανάγνωσή του, να κάνει πιο ευρύ το πνεύμα σου.
Ένα βιβλίο μπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις. Και υπάρχουν πολλές θεωρίες γύρω απ' αυτό. Η δική μου αίσθηση είναι πως η σχέση με το βιβλίο είναι τόσο ιδιαίτερη όσο η σχέση με έναν άνθρωπο. Γιατί, εν τέλει, μπορεί να γίνει σαν σχέση με έναν άνθρωπο. Υπάρχουν, φυσικά, βιβλία που δε θα σου κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον. Που θα μείνουν στο κομοδίνο, θα περνάνε οι μέρες και δε θα τα προχωράς με ιδιαίτερο ρυθμό. Αν είσαι βιβλιοφάγος και τελειομανής ως προς το θέμα, θα τα ολοκληρώσεις κάποια στιγμή. Ίσα ίσα , όμως, για να επιστρέψουν στο ράφι έχοντας πάρει την προσοχή που τους αναλογεί. Όμως δε θα σε έχουν αγγίξει.
Αν όμως το βιβλίο είναι καλό… Τότε ένα βιβλίο μπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις, όλες μέσα σε μία. Και να σου γεννήσει πολλά συναισθήματα. Δένεσαι μαζί του. Στην αρχή ξεκινάς διαβάζοντας το με προσοχή. Μπαίνεις σιγά σιγά στον κόσμο του κάνοντας ελαφρά βήματα κι ανακαλύπτοντας. Όσο προχωράς, δημιουργείς σχέσεις με τα πρόσωπα και τους χαρακτήρες. Το βιβλίο σε περιμένει μετά από μια κουραστική μέρα και η ανάγνωσή του γίνεται ψυχαγωγία και συνάμα θεραπεία. Σε προβληματίζει, σου δίνει ερεθίσματα, κινεί μυαλό και αισθήσεις. Σου ανοίγει την πόρτα σε έναν ολόκληρο κόσμο τον οποίο προσμένεις να ξαναμπείς. Αν είσαι τυχερός στο τέλος θα έχεις δεθεί τόσο που θα έχεις αφήσει μέσα του έναν κομμάτι σου. Θα το νιώθεις με κάποιον τρόπο «δικό» σου. Αν είσαι πολύ τυχερός, θα είναι ένα από τα βιβλία με αφορμή τα οποία θα λες «καλύτερα να μη βγάλω ποτέ όσα λεφτά θα ήθελα, παρά να μη διαβάσω όσα βιβλία θα μπορούσα». Διαβάζουμε γιατί η ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή.
