Βίβιαν Ἀβρααμίδου – Πλούμπη «Αὐτό φταίει». Διηγήματα. Ἐκδόσεις Μελάνι 2021.
168 σελίδες τυπωμένες σέ πολύ καλό ὑποκίτρινο χαρτί, μέ ἐξαιρετική ἐπιμέλεια, ἐκτύπωση, βιβλιοδεσία.
Τό βιβλίο περιλαμβάνει 79 σύντομα διηγήματα. Μόλις τρία ἐξ αὐτῶν ξεπερνοῦν τίς δύο σελίδες. Ὅλα μοιάζουν σάν μιά φωτογραφία πού ἁπλῶς κοιτᾶς γιά λίγη περισσότερη ὥρα. Ἄλλωστε αὐτό εἶναι: κείμενα πού προέκυψαν ἀπό φωτογραφίες τῆς Χλόης Ἀκριθάκη.
Διαβάζουμε λόγια κοφτά. Λόγια γιά ἀγάπες, γιά λάθος ἀγάπες, γιά πεθαμένες ἀγάπες. Διαβάζουμε κείμενα πού δέν κρύβουν θλίψη, βγἀζουν ἴσως λίγο πόνο, μερικές φορές ἀπογοήτευση. Καί πάντα κάπου θά κρύβεται κάποιος χαμός, ἕνας θάνατος. Ὁ πόνος τοῦ θανάτου βαθειά κρυμμένος, ἄφατος. Μετέχουμε στή γλυκειά θλίψη τῆς ἀπώλειας, τῆς ἀπουσίας.
Διαβάζοντας τό βιβλίο κοινωνοῦμε τήν ἀγάπη. Τήν ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Καί μεταλαμβάνουμε τή θλίψη γιά τή χαμένη πολλές φορές ἀνθρωπιά. Διαβάζουμε ἕνα βιβλίο γραμμένο μέ ἀγάπη πρός ὅλα τά ἀνθρώπινα αἰσθήματα καί συναισθήματα. Μέ ἀγάπη καί σεβασμό. Διαβάζουμε ἕνα βιβλίο πολύτιμο.
Πόσο ἕρημα μοιάζουν τά σπίτια ἅμα ἀδειάζουν ἀπό τίς ψυχές…
Κι ἐσύ μίσησες τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ της πού τήν ἀφησε νά φύγει.
Τελικά, εἶναι κάποια χαμόγελα πού χαράζονται βαθιά στή μνήμη σου καί, μά τό Θεό, εἶναι ὁλόιδια μέ τόν ἥλιο τοῦ μεσημεριοῦ. Καί στήν ἀνάμνησή τους σέ γεμίζουν πάντα μέ χαρά.
…ὅλα τά ὄμορφα πράγματα -ἀκόμη καί ἕνα ἀγόρι πέντε χρονῶν- κάποια στιγμή μπορεῖ νά κάνουν πλόπ καί νά χαθοῦνε. Ὅπως μιά σαπουνόφουσκα.
Ὅπως ὁ ἀδελφός της.
