…που πρέπει να δούμε στις ελληνικές αίθουσες.
Μόλις πέρσι ο Hicham Lasri συμμετείχε με την ταινία του The Sea Behind στο Πανόραμα της Berlinale για να επιστρέψει φέτος με μία από τις πιο αξιόλογες συμμετοχές του φεστιβάλ, το Starve Your Dog, που όπως οι περισσότερες δυνατές ταινίες της Berlinale βρίσκεται εκτός διαγωνιστικού.
Πρόκειται για ένα αμάλγαμα στοιχείων ντοκιμαντέρ, αφήγησης, κωμωδίας και δράματος για να αποδοθεί με εξαιρετική ιδιαιτερότητα αλλά επιτυχία ένας πολιτικός απολογισμός του Μαρόκο, ύστερα από την Αραβική Άνοιξη.
Το έργο ξεκινά στην Καζαμπλάνκα. Μία γυναίκα ωρύεται ευχόμενη να έρθει ένας σεισμός για να ισοπεδώσει τα πάντα και να φέρει θεία δίκη πάνω στην πτωχευμένη χώρα της. Ένας άνδρας βάζει φωτιά στο κινητό του τηλέφωνο και μία γυναίκα χορεύει στον δρόμο και σηκώνει την φούστα της σε περαστικούς για λεφτά. Το πρώτο ήμισυ της ταινίας είναι μία συλλογή εικόνων και στιγμιότυπων που αποπροσανατολίζουν αρχικά, αλλά σου κρατάνε δυναμικά την προσοχή. Εισέρχεται ο Driss Basri, ο μισητός Υπουργός Εσωτερικών του Βασιλιά Hassan B, ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για αμέτρητες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα πριν την επανάσταση. Στην πραγματικότητα ο Driss Basri πέθανε το 2007 στο Παρίσι.
Ο σκηνοθέτης συνεχίζει την τριλογία του ξαναγράφοντας τα δεδομένα. Τοποθετεί τον Basri εμπρός ενός τηλεοπτικού στούντιο στο σήμερα, όπου μία δημοσιογράφος που επιθυμεί να αναβιώσει την καριέρα της, επιθυμεί να του πάρει συνέντευξη, ενώ έχει να αντιμετωπίσει ένα δυσλειτουργικό συνεργείο. Το ρίσκο είναι μεγάλο αφού μετά την πτώση του ενός καθεστώτος, ακολουθεί μία κατάσταση χαοτική και η συγκεκριμένη συνέντευξη μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για όλους όσους συμμετέχουν. Ο Basri κάνει απολογισμό των ημερών του, επιθυμώντας να αποκαλύψει τα σκοτεινά μυστικά της πρόσφατης ιστορίας του Morroco. Με έναν συνδυασμό αποσπασμάτων του Shakespear και στίχων των Daft Punk, ο σκηνοθέτης επιχειρεί να κάνει έναν ειλικρινή σχολιασμό πάνω στο παρόν της χώρας του.
Το έργο συνολικά αποτελεί μία μελέτη αφήγησης, αξιοποιώντας με κάθε μέσον τις αισθητικές ικανότητες του κινηματογράφου με απολαυστικά πλάνα που λένε πολλαπλές ιστορίες σε τρία επίπεδα που όμως παραμένουν συγκεντρωμένες σε μία. Εξαιρετική χρήση του ήχου, εκπληκτικό μοντάζ αλλά και δυνατές, ουσιαστικές ερμηνείες που αποδίδουν ένα κείμενο βαρύ, διεισδυτικό, ειλικρινές και άμεσο, το Starve Your Dog αποτελεί μία από εκείνες τις σπάνιες ταινίες που παίζουν με τους κανόνες του σινεμά σε σημείο να θαυμάζεις τόσο την τόλμη της ελευθερίας τους, όσο και την δυνατότητα τους να κάνουν κάτι μεστό και συγκροτημένο.
Παρότι ανά στιγμές μπορεί κάποιους να αποπροσανατολίζει η ιδιαίτερη δομή του ή να κούραζαν τα περίεργα του πλάνα, η εφευρετικότητα της κινηματογράφησης και η περίτεχνη αξιοποίηση του μέσου, μαζί με τον συνδυασμό του δυνατού, λυρικού κειμένου αλλά και της ελευθερίας που έχει το κάνουν με διαφορά ένα από τα καλύτερα έργα που είδαμε στο φεστιβάλ.
Πιθανόν να μας κέρδισε την προσοχή τόσο έντονα, διότι προσέφερε ένα λαμπρό παράδειγμα του τι θα μπορούσε να κάνει το νέο σινεμά, αξιοποιώντας τις αισθητικές και δομικές εξερευνήσεις του παρελθόντος. Αποτελεί μία αναζωογονητική υπενθύμιση του τι περιμένουμε από τον ανεξάρτητο κινηματογράφο που είναι ο λεπτός πειραματισμός των ορίων και δυνατοτήτων του, έναντι της αποτύπωσης χιλιοειπωμένων ιστοριών με συμβατική αντίληψη και βολικά ιδεώδη. Περιμένουμε συνέχεια από τον Hicham Lasri και ελπίζουμε σύντομα να τον δούμε στις ελληνικές αίθουσες.
