Σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη τύπου, όπου ξεχώρισε το προσφυγικό ζήτημα, η συνάντηση του George Clooney με την Angela Merkel αλλά και το γεγονός ότι ο Trump βρίσκεται στον χώρο του σουρεαλστικού, συντελεστές και δημιουργοί μίλησαν εκτός των άλλων, για την νέα, έμμεσα πολιτικά φορτισμένη ταινία των γνωστών δημιουργών.
Και κάπως έτσι ξεκινάει το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, με το έργο των Joel και Ethan Coen Hail, Ceasar! να ανοίγει την αυλαία της 66ης χρονιάς του μεγάλου κινηματογραφικού γεγονότoς. Δεν πρόκειται βέβαια για την πρώτη φορά που έργο τους σηματοδότησε την αρχή του φεστιβάλ, αφού λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει με το True Grit. Το έργο παρόλα αυτά, αποτελεί μία ιδανική επιλογή για έναρξη φεστιβάλ αφού πρόκειται για μία επιστροφή στην χρυσή εποχή του Hollywood των μεγάλων παραγωγών αλλά και ένας φόρος τιμής στο ίδιο το σινεμά.
Το μεσημέρι της Πέμπτης, οι σκηνοθέτες μαζί με την κύρια διανομή των George Clooney, Tilda Swinton, Josh Brolin, Channing Tatum και Alden Ehrenreich πραγματοποίησαν συνέντευξη τύπου σε πλήθος φωτογραφικών φακών και δημοσιογράφων. Σηματοδοτώντας την πρώτη συνέντευξη τύπου που πραγματοποιεί για ταινία του προγράμματος το 66ο φεστιβάλ.
Η ταινία κάνει αναφορές σε πραγματικά γεγονότα του παλιού Hollywood τόσο επί μέρους όσο και γενικώς. Όταν διερωτήθηκε το σκηνοθετικό δίδυμο Joel και Ethan Coen κατά πόσο αποτελεί μία νοσταλγική αναφορά στο παρελθόν, απάντησε πως η κύρια έμπνευση του έργου προέκυψε από την προσωπικότητα του Eddie Mannix, παραγωγό και διοικητικό στέλεχος του τότε γίγαντα MGM, ως άνθρωπο που ρόλος του είναι να κάνει τα προβλήματα να εξαφανίζονται. Σε ο,τι αφορά όμως το ζήτημα της νοσταλγίας, δεδομένου ότι το έργο κάνει εκτενής κριτική πάνω στον έλεγχο των στούντιο αλλά και την παρουσία του Μακαρθισμού εκείνη την δεκαετία, το σκηνοθετικό δίδυμο απάντησε πως Δεν την ζήσαμε εκείνη την εποχή, συνεπώς δεν θα μπορούσαμε πραγματικά να την νοσταλγούμε. Είναι μία ρομαντικοποιημένη κινηματογραφική εποχή αυτή του '50. Υπάρχει ένα στοιχείο όχι νοσταλγίας αλλά στοργής και θαυμασμού για την δουλειά που ρίχνανε εκείνο τον καιρό. Δεν ξέρω όμως πως θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε υπό αυτές τις συνθήκες φέροντας μία πιο μοντέρνα αντίληψη.
Πάνω στην διαδικασία των ακροάσεων των Coen, που φημολογείται ότι είναι γενικώς δύσκολη και μακροχρόνια κατά τον Oscar Isaac, οι Coen απάντησαν πως ο Isaac ήταν τυχερός. Εκείνον που βασανίσαμε περισσότερο ήταν σε μία άλλη ταινία, όπου του είπαμε ότι 'σε θέλουμε σίγουρα στην ταινία, αλλά δεν ξέρουμε σε ποιο ρόλο ακόμα' και δεν του είπαμε ποιον θα έπαιζε μέχρι δύο – τρεις εβδομάδες πριν από τα γυρίσματα. Η διανομή δήλωσε όμως τον ενθουσιασμό της να δουλεύει με το συγκεκριμένο δίδυμο. Νιώθουμε όλοι πολύ τυχεροί που μπορούμε να λέμε ότι παίξαμε σε μία ταινία των αδερφών Coen.
Η Tilda Swinton που καλείται να παίξει τον διπλό ρόλο δύο δίδυμων δημοσιογράφων που κυνηγούν το στούντιο για να αποκαλύψουν κουτσομπολιά και σκάνδαλα, δήλωσε πως ήταν εξαιρετικά απολαυστικό το να παίξει αυτούς τους δύο ρόλους. Οι χαρακτήρες του έργου απεικονίζονται όλοι ως η κορφή του παγόβουνου και ήταν πολύ διασκεδαστικό το να φανταστείς το υπόλοιπο που τους οδήγησε στο να είναι έτσι. Η δική μου φαντασίωση για τις δίδυμες ήταν ότι τις τραβολογούσε από μικρές σε ακροάσεις κάποια μητέρα αυτού του τύπου και απέτυχαν σε αυτό οπότε έκτοτε πικράθηκαν και έγιναν ανταγωνιστικές μεταξύ τους.
Ο Josh Brolin αναλαμβάνει τον βαρύ πρωταγωνιστικό του Eddie Mannix, σε μία ελεύθερη προσέγγιση της προσωπικότητας του περιβόητου παραγωγού. Το να παίξω έναν πατρικού τύπου ρόλο ήταν εξαιρετικό. Πάντα έπαιζα το παλιόπαιδο, εξεπλάγην που με προσέλαβαν για κάτι τέτοιο. Ενώ όταν έλαβε συγχαρητήρια ο Channing Tatum για την χαρακτηριστική χορογραφία που εκτέλεσε φορώντας κλακέτες, εκείνος δήλωσε πως ήταν μόλις τρεις προτάσεις στο σενάριο που περιέγραφαν ένα χορευτικό απόσπασμα και σκέφτηκα 'εντάξει μπορώ να το κάνω' μερικές συναντήσεις αργότερα και βρίσκομαι εμπρός μίας πεντάλεπτης χορογραφίας. Δεν είχα ξαναβάλει κλακέτες πριν από αυτήν την ταινία.
Ο George Clooney, που έλαβε και τις πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, παίζει τον ρόλο του ελαφρόμυαλου Baird Whitlock, ενός πολύ γνωστού ηθοποιού που βρίσκεται θύμα απαγωγής από μία ομάδα κομμουνιστών εν μέσω γυρισμάτων της βιβλικής υπερπαραγωγής Hail, Ceasar! Οι ερωτήσεις που απευθύνθηκαν σε αυτόν είχαν κυρίως πολιτικό χαρακτήρα, αναφερόμενες πάνω στο ενδιαφέρον που έχει δείξει σε ζητήματα ανθρωπιστικών κρίσεων αλλά και του πολιτικά χαρακτηριστικού σκηνοθετικού παρελθόντος του. Δεδομένης της σημερινής προσφυγικής κρίσης ρωτήθηκε του κατά πόσο θα τον ενδιέφερε να γυρίσει ένα δεύτερο Syriana. Εκείνος απάντησε πως προφανώς είναι αρκετά δύσκολο να γυριστεί ένα Syriana Δύο. Βεβαίως και πολλά πράγματα έχουν πάει στραβά στον κόσμο για τα οποία πρέπει να συζητάμε, αλλά ο κινηματογράφος είναι ένα μέσον το οποίο αντιδράει στις καταστάσεις, δεν τις ηγείται. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να γυριστεί μία ταινία θέματος [με στόχο δηλαδή να ασχοληθεί με ένα συγκεκριμένο κοινωνικό-πολιτικό θέμα], διότι προϋποθέτει ένα δυνατό σενάριο το οποίο δεν βρίσκεται εύκολα και δεν θέλεις στο τέλος να μην βγει καλό. Ο ηθοποιός τόνισε την επιθυμία του να ασχοληθεί και να κάνει μία ταινία για το Σουδάν και τις συγκρούσεις της Darfur αλλά και ότι πιστεύει πως αυτές οι ιστορίες πρέπει να ειπωθούν. Προς το παρόν λέγονται μέσω των ΜΜΕ αλλά όχι αρκετά, ειδικά στην Αμερική, δεδομένου ότι διανύουμε προεκλογική περίοδο και ο κόσμος ενημερώνεται λιγότερο γύρω από θέματα εκτός συνόρων. Παρόλα αυτά θα συναντηθώ αύριο με την Angela Merkel για να δω τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε.
Όταν ένας δημοσιογράφος, αναφερόμενος στο σενάριο του έργου τον ρώτησε ευθέως Είστε ή έχετε συμμετάσχει ποτέ σε κάποια κομμουνιστική οργάνωση; Εκείνος χαριτολογώντας με το κλασσικό του χιούμορ απάντησε αρνούμαι να απαντήσω σε αυτό βάσει της πέμπτης τροπολογίας του συντάγματος μου και…δεν έχετε ντροπή; Συνεχίζοντας πάνω στον ρόλο του: Αν είπα ποτέ κάτι θετικό για τους Coen, ήμουν μεθυσμένος. Κάθε φορά που παίζω σε κάποια ταινία των Coen μου λένε παίζεις έναν τρελό δεν πίστευα πως αυτή τη φορά θα ήταν τόσο ηλίθιος και το έγραψαν με εμένα κατά νου. Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την γελοιοποίηση μου. Σε αυτό οι Coen σχολίασαν πως έχουν γυρίσει τόσες ταινίες με τον Clooney που πλέον όταν ανεβαίνουν στο set δεν χρειάζεται πια να μιλήσουν. Όταν δε, ξαναρωτήθηκε ο Clooney πάνω στο ζήτημα του κομμουνισμού, αν έχει δει ποτέ του Ρώσους κομμουνιστές, εκείνος χαριτολογώντας απάντησε βλέπω έναν τώρα; Είστε μήπως όλοι κομμουνιστές;
Το ζήτημα της προσφυγικής κρίσης βέβαια κυρίευσε αρκετά στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων προς το πρόσωπο του, με μία χαρακτηριστική να ξεχωρίζει: Εσείς ως ηθοποιός και ως δημόσιο πρόσωπο, έχετε σκεφτεί ποτέ να συμβάλετε με έναν συγκεκριμένο τρόπο στο ζήτημα των προσφύγων, χωρίς απαραίτητα να κάνετε ταινία πάνω στο θέμα; Σε αυτό ο Clooney φανερά ενοχλημένος απάντησε: Έχω κάθε ενδιαφέρον να το κάνω αυτό αλλά τι συγκεκριμένο έχετε κάνει εσείς για τους πρόσφυγες; Ξοδεύω πολύ χρόνο πάνω σε αυτά τα ζητήματα και μου φαίνεται παράξενη μία τέτοια ερώτηση, οπότε εσείς τι έχετε κάνει; Οι Coen σχολίασαν πάνω στο ζήτημα ότι όντως είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα και είναι σωστό το να θέλει να δει κανείς ταινίες που να ασχολούνται με αυτό.
Συγκεκριμένα ακόμα και ο περσινός Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών, στο οποίο διετέλεσαν Πρόεδροι της Κριτικής Επιτροπής, απονεμήθηκε σε ένα έργο με θέμα τους πρόσφυγες – το Dheepan. Παρόλα αυτά είναι παράλογο να λέει κανείς, αν μου επιτρέπεται, ότι οποιοσδήποτε τυγχάνει να βρίσκεται στην δημόσια ζωή ότι πρέπει να τον καταδεικνύουμε και να λέμε πως θα'πρεπε να πει μία τέτοια ιστορία. Δεν λειτουργεί έτσι. Είναι μία αστεία ερώτηση.
Τέλος ο George Clooney διερωτήθηκε πάνω στο πως ήταν να φοράει συνέχεια φούστα στην ταινία και οι Coen, με αφορμή την απεικόνιση του Μακαρθισμού, πως πιστεύουν ότι θα κινηματογραφούσαν το έργο αν έβγαινε ο Donald Trump Πρόεδρος των Η.Π.Α. Σε αυτό υπήρξε μία ελαφριά αμηχανία αλλά παράλληλα και γέλιο. Έχει πλάκα να φοράς φούστα βιάστηκε να απαντήσει ο Clooney, προσθέτοντας προς τους σκηνοθέτες προσπάθησα. Οι δημιουργοί απάντησαν πως το κυνήγι μαγισσών του '50 και ο Trump είναι περίεργα πράγματα αλλά δεν μπορούμε να τα συσχετίσουμε τα δύο. Είναι και τα δύο τρομακτικά αλλά το Trump βρίσκεται περισσότερο στον χώρο του σουρεαλιστικού.