Σε μια φαντασμαγορική βραδιά στην αίθουσα Kino Internationale που κάποιοι θεωρούν ως την καλύτερη κινηματογραφική αίθουσα στο Βερολίνο, ο Τιμ Ρόμπινς παρέλαβε αργά χτες το βράδυ το τιμητικό βραβείο για την προσφορά του στον κινηματογράφο: the Berlinale Camera Award.
O Τιμ Ρόμπνις έγινε ιδιαίτερα γνωστός στον ρόλο του φυλακισμένου Andy Dufresne στην ταινία The Shawshank Redemption το 1994. Ηθοποιός, μουσικός, συγγραφέας και σκηνοθέτης απασχόλησε ιδιαίτερα το κοινό της 46ης Berlinale με την ταινία του Dead Man Walking όπου ο πρωταγωνιστής της, Sean Penn κέρδισε το βραβείο της καλύτερης αντρικής ερμηνείας. Μετά την χτεσινή βράβευση η ταινία προβλήθηκε στην αίθουσα ως φόρο τιμής στον σκηνοθέτη. Το βιογραφικό του Tim Robbins είναι ιδιαιτέρως γνωστό. Κοντεύοντας τα 60, έχει αποκτήσει δεκάδες κινηματογραφικά βραβεία ενώ ταυτόχρονα ασχολείται με κοινωνικά ζητήματα. Το δεύτερο είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον για να αναλύσουμε, είναι άλλωστε το θέμα για το οποίο μας μίλησε κατά την διάρκεια της βραδιάς: Η θανατική ποινή στην Αμερική.
Το 1994, ο Τιμ Ρόμπινς έγραψε το σεναρίο για την ιστορία ενός θανατοποινίτη και τις τελευταίες του μέρες πριν την εκτέλεσή όταν γνωρίζεται με μια καθολική μοναχή, την Helen. Ο Ρόμπινς βασιστηκε σε μια αληθινή ιστορία της ίδιας της μοναχής Helen η οποία συνόδεψε τα τελευταία βήματα του καταδικασμένου προς τον θάνατο. Ο στόχος της ταινίας ήταν απλός: η θανατική ποινή, όποιο και αν είναι το έγκλημα, παραμένει μια αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής και για αυτό δεν έχει θέση σήμερα στην κοινωνία μας. Το σενάριο δύσκολα βρήκε ανταπόκριση, ακόμα και από τα studio που μελοντικά θα παρακαλούσαν για τις ταινίες του, καθώς θεωρούνταν πως η θανατική ποινή είναι ένα μη εμπορικό ζήτημα. Η ταινία έφερε εκατομμύρια κέρδη στους συντελεστές.
Η ταινία Dead Man Walking πέρα από τις εξαιρετικές ερμηνείες του Sean Penn και της Susan Sarandon κέρδισε επειδή αντιμετώπισε το ζήτημα με έναν πολύ απλό τρόπο. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογίσει την αφαίρεση μιας ζωής, κανένα έγκλημα, ούτε ο πόνος από τα θύματα που επιβίωσαν μπορεί να επιτρέψει το σύνολο της κοινωνίας να εκδικηθεί με αίμα. Ολοι μας ταυτιζόμαστε με την Helen η οποία ισσοροπεί ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα: Αυτό που ζητάει εκδίκηση για να κλάψει τους νεκρούς του και αυτό που προετοιμάζεται για να κλάψει τους νεκρούς που έρχονται.
Ο Τιμ Ρόμπινς δεν σταμάτησε εκεί την προσπάθειά του για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Μια θεατρική διασκευή του έργου του μοιράζεται δωρεάν σε πανεπιστημιακές θεατρικές ομάδες και φορείς με την προυπόθεση να εντάξουν στο πρόγραμμα τους μαθήματα και διαλέξεις σχετικά με την θανατική ποινή στην Αμερική. Όπως μας ανακοίνωσε χτες, πάνω από 200 ιδρύματα έχουν δεχτεί την πρόσκλησή του.
Όλα αυτά γίνονται ιδιαιτέρως αληθινά εάν αναλογιστούμε τα τελευταία λόγια πριν κάθε εκτέλεση, σε ποιανού το όνομα ενεργεί ο δήμιος:
– We, the people of…
