Ενάντια στις όποιες
προβλέψεις, το 65 Φεστιβάλ Βερολίνου έφτασε στο τέλος του, με την
φαντασμαγορική τελετή λήξης και τις λιμουζίνες με τους επισήμους να διαδέχεται
η μία την άλλη. Τα βραβεία δόθηκαν, και άλλη μια γιορτή του παγκόσμιου σινεμά
έριξε την αυλαία. Κάποιες από τις ταινίες, αγοράσθηκαν ήδη για διανομή στην
χώρα μας.
Στο γεμάτο Berlinale Palast, το κινηματοθέατρο, κεντρική αίθουσα του
Φεστιβάλ – που πραγματοποιούνταν οι δημοσιογραφικές προβολές και οι παγκόσμιες
πρεμιέρες – , τα φώτα ανάψανε και όλοι περιμέναμε να δούμε ποιες ταινίες
θεωρήθηκαν οι καλύτερες τούτης της χρονιάς που μπήκαν στον μαραθώνιο για την
Χρυσή Άρκτο και τα άλλα βραβεία. Την κριτική
επιτροπή της πλαισίωναν οι εξής: Darren Aronovsky
(πρόεδρος, σκηνοθέτης, ΗΠΑ), Daniel Bruhl (ηθοποιός,
Γερμανία), Nong Joon–Ho (σκηνοθέτης, Νότια Κορέα), Martha De Laurentiis (παραγωγός, ΗΠΑ), Claudia Llosa (σκηνοθέτης, Περού), Audrey Tautou (ηθοποιός, Γαλλία), Mattheu Weiner (σεναριογράφος, παραγωγός,
ΗΠΑ).
Τα βραβεία
Χρυσή Άρκτος: “Taxi” του Jafar Panahi
[Η ταινία επίσης παρέλαβε
και το βραβείο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου – Fipresci]
[το βραβείο το παρέλαβε η μικρή ανιψιά του
συγκινημένη, μιας και ο ίδιος ο σκηνοθέτη, δεν έχει άδεια να βγει από την χώρα
– από πολλούς θεωρήθηκε ότι βραβεύτηκε για αυτούς τους λόγους παρά για την
αισθητική της προσφορά] Η
ταινία μιλάει κωμικά για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στο Ιράν, καδραρισμένη
μέσα σε ένα ταξί, όπου διάφοροι καθημερινοί
άνθρωποι/επιβάτες μπαίνουν και συζητάνε με τον οδηγό, που δεν είναι
άλλος από τον ίδιο τον Panahi.
Ασημένια Άρκτος – Μεγάλο βραβείο επιτροπής: “El Club” του Pablo Larrain
Χιλιανή ταινία,
κεντραρισμένη σε μια σκληρή κριτική στην Καθολική εκκλησία, μέσα από την
ιστορία, πέντε μοναχών, ενός αυτόχειρα και ενός «ντετέκτιβ» ιερέα που έρχεται
να ερευνήσει, αλλά στόχος του είναι να αποκρύψει το ό,τι συνέβη.
Ασημένια Άρκτος – για ταινίες που ανοίγουν
νέες προοπτικές: “Ixcancul” του Jayro Bustamante
Ταινία εκ Περού,
βασισμένη σε εικασίες και παραδόσεις των Μάγια και σύνδεση τους με την σημερινή
κατάσταση των ιθαγενών. Ένα κορίτσι που αναγκάζεται να δουλέψει σε φυτείες καφέ
και να παραμείνει στους πρόποδες ενός ηφαιστείου, ενώ το ίδιο προσπαθεί με κάθε
τρόπο να δει τι υπάρχει πίσω από αυτό…
Ασημένια Άρκτος – σκηνοθεσίας: Radu Jude για το “Aferim!” και η Malgorzata
Szumowska για το “Body”
Το “Aferim”, βασίζεται σε παραδόσεις της Ρουμανίας και
την ιστορία της, μέσα από την περιπέτεια δυο ανθρώπων – πατέρας, γιος – που
τριγυρνάνε στα τέλη του 19ου αιώνα στο βασίλειο, ψάχνοντας να βρούνε έναν
δραπέτη και μέσα από τούτο το ταξίδι έρχονται αντιμέτωποι με ολόκληρη την
κοινωνική κατάσταση της περιοχής και την συνείδηση των ανθρώπων της.
Το “Body” ασχολείται με τις δυσκολίες που
αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν να αντιμετωπίσουν την απώλεια των αγαπημένων
τους. Η ταινία εξερευνά τον φόβο, τον αυτοτραυματισμό, την ψυχική οδύνη, το
κλείσιμο στο εαυτό τους, μέσα από μια οπτική και μαύρου χιούμορ και τραγωδίας,
σε εσάνς μουντών και παγωμένων εκφράσεων.
Ασημένια Άρκτος – σεναρίου: Patricio Guzmán για το “El Bóton de Nacár”
[Η ταινία επίσης παρέλαβε και το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής]
Ένα
καθηλωτικό ντοκιμαντέρ πάνω στην ιστορία της χώρας του και του κόσμου, μέσα από
το υγρό στοιχείο του ωκεανού.
– Υπόλοιπα βραβεία –
Ασημένια Άρκτος – διεύθυνσης φωτογραφίας: Sturla Brandth Grøvlen για το “Victoria”
και οι Evgeniy Privinand Sergey Mikhalchuk για το “Under electric clouds”
Το “Victoria” αφηγείται μια φρενιασμένη νύχτα στο
Βερολίνο, ανάμεσα σε μια κοπέλα την Victoria και 4 νέους όπου ένα αθώο παιχνίδι και μια ερωτική συνεύρεση καταλήγει
σε κάτι θανάσιμα επικίνδυνο, με την κάμερα να βρίσκεται σε συνεχόμενη κίνηση
και γρήγορα cuts.
Το “Under electric clouds” σαν σπονδυλωτή ταινία αφηγείται σε
μακροσκελή κεφάλαια την σύγχρονη κατάσταση της Ρωσίας μέσα από την συνδιαλλαγή
διαφόρων ατόμων σε μια χώρα όπου όλα βρίσκονται σε απόλυτο μαράζωμα και
διάλυση.
Ασημένια ‘Άρκτος – ερμηνειών: Charlotte Rampling και Tom Courtenay για το “45 Years”
Αφηγείται την
ιστορία δύο ανθρώπων που ζούνε μαζί για 45 χρόνια και λίγο πριν την επέτειο
μαθαίνουν κάποια νέα που καλύτερα να έμενα κρυφά. Έτσι έχουν παγιδευτεί σε
απρόσμενες καταστάσεις, οι οποίες τους αναγκάζουν να εξωτερικεύσουν νέα συναισθήματα και
συμπεριφορές.
Βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας: “600
Millas” του Gabriel Ripstein
Μεξικό, όπλα,
ναρκωτικά, ένας νεαρός μεξικάνος και ένας αμερικάνος έμπορος όπλων και
καταδίωξη που φτάνει σε ένα κύκλο βίας όπου πεθαίνει μέχρι και η ελπίδα για
λύτρωση…
