Ripley’s Art’s Believe it Or Not
Με αφορμή τη
γλυκύτατη περφόρμανς της Lady Gaga στο SXSW, η οποία –καλά να ‘ναι- πάντα
φροντίζει να μας κρατάει σε επαγρύπνηση για τα ανερχόμενα trends, θυμήθηκα κι εγώ το περίεργό μου
αρχείο με τους ακόμη πιο περίεργους καλλιτέχνες.
Για όσους δεν έχουν ιδέα για τι μιλάω (άνθρωποι που ζούνε κάπου που δεν
πιάνουν Internet– δεν πειράζει, μην αγχώνεστε), η Lady έφερε στη σκηνή την Millie Brown, ζωγράφο, η οποία είχε έρθει στο προσκήνιο λόγω της μεθόδου που
χρησιμοποιεί στους καμβάδες της: καταπίνει την μπογιά και την ξερνάει. Ερμμ..
ιου.
Τέλος πάντων, η Gaga την κάλεσε για να κάνει πάνω της αυτό που η Millie ξέρει καλύτερα, κι έτσι βρέθηκε
καλυμμένη με πράσινο φλούο και μαύρο εμετό.
Από αυτή την
περφόρμανς, τέθηκαν πολλά ζητήματα από το κοινό, όπως αν είχε σκοπό την
εξύμνηση της βουλιμίας. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Το θέμα μας
είναι ότι δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή από αυτή για να μοιραστώ μαζί σας
όλους αυτούς τους καλλιτέχνες οι οποίοι θα ξεδιπλωθούν μπροστά σας εάν πατήσετε
στο Google: “Gross artists”.
O Tim Patch, γνωστός και ως Pricasso, μάντεψε τι χρησιμοποιεί για τους
πίνακες του.
Μη ζορίζεσαι, το ‘άνθος του πελάγους’ του χρησιμοποιεί, όπως
υποδηλώνει και το ψευδώνυμό του. Βέβαια για το φόντο, που δεν απαιτεί τόση
λεπτομέρεια, τα οπίσθια κάλλη του κάνουν μια χαρά τη δουλειά. Και επιτέλους, να
ένας άνθρωπος που ξέρεις ανά πάσα στιγμή που είχε τα χέρια του δηλαδή.
Υ.Γ. Το παράδοξο είναι ότι σε αντίθεση με άλλους, το τελικό αποτέλεσμα της
δουλειάς του είναι κάπως καλό. Με έμφαση στο ‘κάπως’.
Ο Vinicius Quesada δεν βρίσκεται σε τόσο amateur level όπως ο Pricasso.
Ο
Βραζιλιάνος street artist, δημιούργησε την
σειρά των εξαιρετικά λεπτομερών και αρκετά όμορφων έργων του, ‘Blood Piss Blues’, από αίμα και ούρα. Μόνο. Δεν θέλω
να ξέρω *καν* από πού.. πως.. γενικά, δεν θέλω να ξέρω.
Παμ’ παρακάτω.
Κι αν τα
παραπάνω σας ανάγκασαν να κάνετε γκριμάτσες, ο Xiang Chen σας
έχει το καλύτερο:
για να δημιουργήσει τους πίνακές του, χρησιμοποιεί τα βλέφαρά
του, παίρνοντας ένα πινέλο, του οποίου την μεταλλική άκρη την τοποθετεί μέσα
στο μάτι και κάτω από τα βλέφαρα του. Α, και επίσης, με την ίδια μέθοδο παίζει
και πιάνο. Μπράβο το παιδί.
Αν και όλα
τα παραπάνω δείχνουν –αν μη τι άλλο- πολυμήχανους ανθρώπους οι οποίοι
ανακάλυψαν σπέσιαλ δεξιότητές τους, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ –και κατευθείαν
να αποτρέψω την σκέψη μου- από το εάν σηκωθήκανε ένα πρωί και σκεφτήκανε: ‘Με ποιόν ανορθόδοξο τρόπο να ζωγραφίσω
σήμερα;’
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως λέω να δοκιμάσω με τον μετατάρσιό
μου, γειά σας.
