Βαγγέλης Γιαννίσης Ἀμαρόκ, Ἐκδόσεις Διόπτρα, Μάρτιος 2020. 424 σελίδες σέ χαρτί μέτριας ὑφῆς.
Τό Ἀμαρόκ εἶναι τό ἕκτο βιβλίο τοῦ Γιαννίση καί συνοδεύεται ἀπό διθυραμβικά σχόλια τοῦ Anthony Horowitz στό ἐμπροσθόφυλλο καί τοῦ Arne Dahl στό ὀπισθόφυλλο.
Ἡ ἱστορία ξεκινᾷ μέ ἕναν ἀσυνήθιστο πρόλογο, ὅπου ἕνας παπποῦς ἐκπαιδεύει ἕνα ἐγγόνι του πῶς νά ἐπιβιώνει σάν λύκος. Τήν πορεία αὐτοῦ τοῦ λύκου θά παρακολουθούμε καί στή συνέχεια, γραμμένη σέ ξεχωριστά κεφάλαια, μέ πλάγια γραμματοσειρά. Στήν κυρίως ὑπόθεση, ἡ αὐτοκτονία μιᾶς γυναίκας δι' ἀπαγχονισμοῦ καί ἡ ἐξαφάνιση τοῦ γιοῦ της θά ὁδηγήσουν τόν (γνωστό μας ἀπό τά προηγούμενα βιβλία τοῦ Γιαννίση) ἐπιθεωρητή Ἄντερς Οἰκονομίδη καί τήν ὁμάδα του στό Ἔρεμπρο τῆς Σουηδίας στήν ἀναδίφηση μιᾶς παλιᾶς ἰστορίας. Πρίν ἀπό δώδεκα χρὀνια βρέθηκε στήν τουαλέτα τοῦ γυμνασίου φρικτά δολοφονημένη μιά δεκαεξάχρονη μαθήτρια. Τελικά συνελήφθη καί ὁμολόγησε ὁ Σομαλός ἐπιστάτης τοῦ σχολείου.
Ἡ γυναῖκα πού αὐτοκτόνησε ἦταν ἡ σύζυγός του, καί στό σημείωμα πού ἄφησε, ἔγραψε μία λέξη: ἀθῶος. Ἡ ἕρευνα πού θά ξεκινήσει ὁ Ἄντερς καί ἡ ὁμάδα του θά συναντήσει πολλά ἐμπόδια: ἀπό συναδέλφους τους, συμμαθήτριες τοῦ θύματος, καθηγητές, ἀπό τήν τοπική κοινωνία.
Δέν ἔχει νόημα νά συνεχίσω τήν ἐξιστόρηση. Ἐκεῖνο πού ἀκολουθεῖ εἶναι μιά ἀστυνομική ἱστορία μέ πολύ σφιχτή ὑπόθεση, πολύ γρήγορους ρυθμούς, πλούσιες περιγραφές, ἀγωνία. Ἡ ἀποτελεσματική ἐργασία καί ἡ ἐξαιρετική συνεργασία τῆς ὁμάδας τοῦ Οἰκονομίδη σκαλίζει ἐνοχλητικά τό παρελθόν, φωτίζοντας πτυχές πού καταδεικνύουν τόν δολοφόνο. Ἀλλά στό ἑπόμενο βῆμα τά φῶτα πέφτουν ἀλλοῦ. Καί μετά ἀλλοῦ. Φυσικά στό τέλος ὁ ἔνοχος θά βρεθεῖ. Ὅλα τά κομμάτια, μικρά καί μεγάλα, θά ἑνωθοῦν ἀποτελεσματικά καί ἀποκαλυπτικά.
Στό μεταξύ ὁ Ἄντερς θά δικαιωθεῖ γιά τήν ἐπιλογή του στήν ὑπόθεση παρενόχλησης μιᾶς συναδέλφου του καί θά ἀντιμετωπίσει μέ ψυχραιμία κάποια οἰκογενειακά θέματα. Παρεμπιπτόντως ὁ γιός του Γιάννης πολύ λίγο ἐμφανίζεται ἐδῶ, σέ ἀντίθεση μέ τά προηγούμενα βιβλία. Ὅμως τό κομπολόι τοῦ Ἄντερς συνεχίζει νά ἀκούγεται στά δύσκολα.
Τί μέ ἐνόχλησε; Σέ κάποιο σημεῖο μία συμμαθήτρια τοῦ θύματος, θέλοντας νά μιλήσει ὑποτιμητικά γιά τούς ἀστυνομικούς, τούς ἀποκαλεῖ βλάχους.
Κατά τά ἄλλα, τό βιβλίο διαβάζεται πολύ γρήγορα, ἀφήνοντας τόν ἀναγνώστη πολύ ἱκανοποιημένο ἐπειδή διάβασε ἕνα αὐθεντικό, γοητευτικό, ἀπολαυστικό page turner. Κι ἕναν Γιαννίση στά καλύτερά του! Συνιστᾶται ἐνθουσιωδῶς!
