Αξία ανεκτίμητη είναι η αυθόρμητη αγκαλιά, το φιλί, το λουλούδι, η
ζωγραφιά, μια γλυκιά κουβέντα που απλόχερα θα σου προσφέρει ο μαθητής.
Είναι να βλέπεις τον ουρανό ν’ αλλάζει χρώματα την ώρα του δειλινού.
Είναι η ζεστή σοκολάτα που κρατάς στα χέρια σου κάνοντας μια χαλαρή
βόλτα στο κρύο.
Είναι τα παιχνίδια και τα γέλια και οι αγκαλιές με τ’ ανίψια σου.
Είναι η παρέα των φίλων, πάντα εκεί, πάντα πρόθυμη ν’ αφουγκραστεί.
Είναι να διαβάζεις το βιβλίο, σε χαμηλό φως, συνοδεία μουσικής απαλής στο
background και μπροστά σου να σιγοκαίει η φλόγα απ’ το τζάκι.
Είναι όταν γυρίζεις στο σπίτι απ’ τη δουλειά και απολαμβάνεις μια
κούπα ζεστό τσάι, σαν βάλσαμο στα μέσα σου, βλέποντας χαλαρά μια ταινία.
Είναι να στέκεσαι στην παραλία και να χαζεύεις τη θάλασσα.
Είναι που νιώθεις πως υπάρχει ένας φύλακας άγγελος κάπου εκεί έξω και
σε προστατεύει απ’ τα δεινά του κόσμου και λειτουργεί σαν ασπίδα που απωθεί
οτιδήποτε αρνητικό απ’ το να σ’ αγγίξει.
Είναι να ζεις το παρόν όσο πιο δυνατά μπορείς.
Είναι να αγαπάς.
