Ας παίξουμε
Καλυτέρα απ' το να μιλάμε για σημαίνοντα και σημαινόμενα.
Ας παίξουμε πόλεμο.
Χάνω, αλλά τι είχα να κερδίσω;
Ένας ελέω θεού βασιλιάς στραγγίζει σε ασπρόμαυρα κουτιά
Ένας στρατιώτης που νόμισε πως θα περνούσε στην αθανασία από
κερκόπορτες, σακάτης γυρνάει στη μάνα του και διαστρεβλώνει την Ιστορία.
Μια μαύρη βασίλισσα να διεκδικεί τα κεκτημένα και γύρω της να
θρηνούνε τα γύναια. Η αλήθεια είναι ότι απολαμβάνω απ' την κερκίδα μου και άρτον
και θεάματα.
Α, όχι. Η αρένα δεν είναι για μένα. Όχι δεν είναι ότι
φοβάμαι τα αίματα.
Η προβολή μ' ενοχλεί. Άλλωστε τα 15 λεπτά δημοσιότητας που
μου αντιστοιχούσαν τα ξόδεψα ήδη σε 900
δευτερόλεπτα.
Ιδιοτροπίες, το ξέρω. Επικαλούμαι την αιώνια δικαιολογία.
Ένα ωάριο ξεκολλάει
και συνθλίβεται στους τοίχους της μήτρας μου, ένας πιθανός διάδοχος που ποτέ δεν θα μάθουμε αν θα σου 'μοιαζε. Αλλάζει από σώμα σε αίμα, σε σάπιο αίμα και κοκκινίζει τα
ρούχα μου. Δικαιολογίες. Δεν μαντεύω τις σκέψεις σου. Άραγε στη ζυγαριά
ακριβείας σου χάνω ή κερδίζω ειδικό βάρος;
Εσύ μη μπλέκεις μ' αυτά. Βγες να ακονίσεις τους στρογγυλούς
σου κυνόδοντες,
να δουλέψεις σαν σκλάβος, γιατί οι σκλάβοι δουλεύουν σαν και
σένα.
Να βγάλεις τίμια το ψωμί σου, κι ύστερα να ρίξεις πειραγμένο
καπνό στα πνευμόνια σου.
Βγες με τον κίνδυνο να επιζήσεις, Μαρξιστική μου αγάπη, τί συμβαίνει και προκαλείς πάλι το
χαμηλοτάβανο μέλλον σου;
Εγώ λέω να μείνω εδώ να λύνω γρίφους μέχρι οι «Προλετάριοι
του κόσμου ενωθείτε!».
Professeur de
mon coeur, πριν φύγεις πες μου, do you love more: revolution
or your beautiful queen?
Εγώ θα μείνω εδώ να προβάρω σενάρια, πως των χεριών μου το
τρέμουλο θα πετύχει το ρουά στη ζωή σου. Να σφαλίσει η κερκόπορτα, να ενωθούν
τα βασίλεια, να πετάξει η βασίλισσα το ολόχρυσο στέμμα της, να τσουγκρίσουν τα
κρύσταλλα, να γιορτάσει ξυπόλυτη, ως που φαντάροι και άλογα με το μέλλον στην
πλάτη, ενωθούν σε μια ολόχρυση στρογγυλή
ομελέτα,
Χωρίς διαδόχους αυτή η γιορτή, σφάξ' τους
όλους, δωσ' τους όλους αντάλλαγμα για το πάρτι ετούτο,
δώσε όλο το χρυσάφι και όλους τους πολύτιμους λίθους. Η βασίλισσα ζει μόνο όταν
υπάρχουν υπήκοοι. Όλοι μαζί, σου
ορκιζόμαστε να σε φυλάμε αιώνια, προς τα μπρος προς τα πίσω, δεξιά-αριστερά και
διαγώνια. Διατάζει η βασίλισσα να κλείσουν οι πόρτες, όποιος πρόλαβε, καλώς να
ορίσει, καλώς να χορέψει στον κύκλο, στο χρυσό δαχτυλίδι, είναι μέρα αργίας.
Εγώ θα μείνω εδώ, δαιμονική μου αγάπη, Μein Führer, Yes Sir, πώς αλλοιώνονται έτσι τα μάτια σου, όσο κοκκινίζει ο ήλιος;
Παντογνώστη αφηγητή της ζωής μου, απάντησε γρήγορα τι θα
διαλέξεις σε λίγο: μια στρογγυλή σφαίρα που καίγεται ή την πολύτιμη λήθη;
