Καρδιά μου μην ανησυχείς. Η καρδιά μου το ξέρει. Καρδιά αγκινάρα. Last Christmas I gave you my heart. I heart NY. I heart café.
Στη ζωή μαθαίνουμε να αγαπάμε πολλά και θέλουμε να μας αγαπάνε και εκείνα. Αγαπάμε τον έρωτα της ζωής μας, αγαπάμε το φθινόπωρο ή το καλοκαίρι, το καθαρό νερό που πέφτει στους ώμους μας στο ντους, τους γονείς μας, τα Στρουμφάκια, τον διπλανό μας στο σχολείο και κάποιοι (ή μάλλον κάποιοι πολλοί) τον καφέ. Κάποιοι από αυτούς είναι και τα παιδιά που μία μέρα ξύπνησαν και αποφάσισαν να ανοίξουν ένα μαγαζί που «heart» τον καφέ. Με έμβλημα τους το “i” και την καρδούλα ξεφύτρωσαν κάπου κοντά στην Καμάρα για να ξεκινήσουν μία αγαπησιάρικη επανάσταση υπέρ του καλού καφέ. Τα ζεστά σάντουιτς και η τέχνη στους τοίχους παρέα με τη μουσική που σε ηρεμεί έρχονται προαιρετικά και σε καθησυχάζουν ότι αυτή η πόλη ίσως να μην έσβησε ακόμα και ότι ο χειμώνας δεν θα είναι βαρύς. Η αλήθεια είναι πως το ανακάλυψα τυχαία αλλά αυτό το serendipity της ζωής μου με φέρνει σε μονοπάτια που ακόμη και στα γεράματα μου θαρρώ πως με ξαφνιάζει και μου θυμίζει πόσο τυχερός είμαι. Στο πόδι μία μέρα, με κάτι φίλους από τη δουλειά, γύρισα τα μάτια και είδα ένα μαγαζί με πορσελάνινα πιάτα στον τοίχο, με «αφράτους» καναπέδες και κορνίζες χρυσές και έναν μαυροπίνακα με το μενού. Κοντοστάθηκα, μπήκα στον πειρασμό να το χλευάσω ως άλλο ένα χιπστερο-μάγαζο αλλά τόλμησα να μπω και να χαζέψω τριγύρω. Τα παιδιά έξω με περίμεναν οπότε έδωσα ραντεβού με την απόλαυση μία άλλη μέρα – incognito μπήκα και χαμογελαστός βγήκα έξω μετά από λίγη ώρα.
Έφαγα ένα κρουασάν, απόλαυσα τον αχνιστό καφέ μου, έπαιξα λίγο με το ipad και μύρισα τη Νέα Υόρκη στη φραπεδούπολη μας. Στον μαυροπίνακα κάποιος είχε γράψει κάτι για έναν «Μυρωμένο Θάμνο» και καθώς το σημείωνα σ’ένα χαρτάκι για να το πάρω την επόμενη φορά πρόσεξα ένα κορίτσι και ένα αγόρι που ακουμπούσαν τα γόνατα ο ένας του άλλου. Κοιτούσαν στα μάτια τον έρωτα τους και ξαφνικά έπαιξε στο ηχείο το “Some kind of wonderful” (αγαπημένο τραγούδι που με γεμίζει έρωτα).
Σκέφτηκα πως είναι να είσαι ερωτευμένος, να μυρίζεις τον καφέ που σου ετοίμασε το πρωί πριν πας στη δουλειά και τη φωτογραφία που σου έστειλε με ένα αδέσποτο που θα ήθελε να πάρετε στο σπίτι. Ε λοιπόν αυτό το συναίσθημα μου έβγαλε αυτό το μαγαζί. Να πας αύριο, να πάρεις καφέ με την «καρδιά» σου, να αφήσεις έξω τις ανασφάλειες και το θυμό σου και να είσαι σίγουρος πως θα το χαρείς.
Till next week
Να αγαπάς.
