Φρέσκα στο
Ράφι
Flight
***
DVD/ Blu-Ray,
Περιοχής 2, Odeon
Σκηνοθεσία Ρόμπερτ
Ζεμέκις
Πρωταγωνιστούν: Ντένζελ
Ουάσινγκτον, Κέλι Ράιλι, Τζων Γκούντμαν
Το Flight
είναι μια ταινία που κεντρίζει το
ενδιαφέρον σου επειδή διατηρεί κλειστά
τα χαρτιά της για ένα σεβαστό χρονικό
διάστημα. Έχοντας όμως στο μεταξύ εγείρει
ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα ηθικής
αλλά και νομικής φύσης, είναι λίγο
απογοητευτικό που ο δημιουργός στέκεται
τελικά στο δράμα αλκοολισμού. Από την
άλλη αυτού του είδους το ενήλικο θέαμα
απαντάται ολοένα και σπανιότερα στη
μεγάλη οθόνη, οπότε δε μπορείς παρά να
νιώσεις ευγνωμοσύνη, που σου προσφέρει
έστω κι αυτό. Μεγάλη ερμηνεία από τον
Ντένζελ Ουάσινγκτον, απρόσμενη εγκράτεια
σε μελοδραματισμούς και μεγαλοστομίες
-για Ζεμέκις μιλάμε- κι ένα νευρώδες
εναρκτήριο ημίωρο, που συναγωνίζεται
σε σασπένς την σεκάνς της απόδρασης στο
Argo. Κρίμα που η εταιρεία
αποφάσισε να το στείλει απευθείας στο
DVD.
Γιάννης
Βασιλείου
Anna
Karenina **1/2
DVD/Blu-Ray,
Περιοχής
2, Sony Pictures
Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ
Πρωταγωνιστούν:
Κίρα Νάιτλι, Άαρον Τέιλορ Τζόνσον, Τζουντ
Λο
Το κύριο μέλημα του
ταλαντούχου Τζο Ράιτ (Εξιλέωση)
είναι να αποφύγει μια τυπική, ακαδημαϊκή
αναπαράσταση του κλασικού έργου του
Λέοντα Τολστόι. Έτσι, μας παραδίδει μια
μεταμοντέρνα εκδοχή του (όχι βέβαια στο
βαθμό που αρέσκεται να το κάνει ένας
Μπαζ Λούρμαν), εντυπωσιακά στημένη ως
θεατρική παράσταση. Το μεγάλο στοίχημα,
όμως, σε αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα
είναι το Δράμα να υπερβεί το χάρτινο
χαρακτήρα της επιφάνειας. Και εκεί είναι
που αποτυγχάνει ο Ράιτ, μιας και η
διεύθυνση ηθοποιών δείχνει να αποτελεί
το αδύναμο σημείο του μετά την άστοχη
επιλογή του Άαρον Τζόνσον ως Βρόνσκι
και την ανεπαρκή ερμηνεία της Κίρα
Νάιτλι. Έχει πάντως την ευτυχία να
συνεργάζεται, για τη μουσική επένδυση
της ταινίας, με τον Ντάριο Μαριανέλι, ο
οποίος του χάρισε το ίσως πιο θαυμαστό
του και μεγαλοπρεπές score.
Ιωάννης
Moody Λαζάρου
Για την
Συλλογή
Η Υπόσχεση/The
Pledge
****
DVD,
Περιοχής 2, Audiovisual
Σκηνοθεσία: Σων Πεν
Πρωταγωνιστούν:
Τζακ Νίκολσον, Πατρίσια Κλάρκσον,Μίκυ
Ρουρκ
Η τρίτη, κατά σειρά,
ταινία του Σον Πεν ξεκινά σαν ένα
αστυνομικό θρίλερ το οποίο σταδιακά
και τεχνηέντως μετατρέπεται σε αδυσώπητα
υπαρξιακό, παράλληλα με τη δύσθυμη
υπόσχεση του Τζέρι στους γονείς του
νεκρού κοριτσιού -πως θα εντοπίσει το
θύτη- που μεταστοιχειώνεται σε εσωτερικό
πρόσταγμα ψυχικής σωτηρίας. Δίνοντας,
έτσι, ο ίδιος απρόσμενη τροχιά στην
πρόσφατη συνταξιοδότησή του από το Σώμα
και οδηγούμενος στοιχειωτικά στην
ιδεοληψία, θα διάγει μια, αρχικά ηρωική,
μετέπειτα αυτοκαταστροφική, δίνη.
Είναι
θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο ο Πεν
αντιπαραβάλλει τα εξωτερικά ερεθίσματα
με τον ήρωά του και συνάμα επιχειρεί
μεθοδευμένα να δημιουργεί αμφισημίες
ώστε, πέρα από την ανάδειξη της ψυχολογικής
κατάστασης αυτού, να εμπλέξει το θεατή
συναισθηματικά και ακόμη περισσότερο
παραισθητικά -με τη διαχωριστική
γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και
φαντασίας να λεπταίνει απειλητικά- στο
αγωνιώδες roller coaster γύρω από την εμμονή
του Τζέρι, επενδύοντας με συνέπεια στις
εσωτερικές διεργασίες (οι δυο-τρεις
εκρήξεις στο μοντάζ, βέβαια, συνιστούν
γερά λακτίσματα). Ο τελευταίος δε θα
βρει -ατυχώς, κατά το κοινό ένστικτο- τη
λύτρωση που επιζητά και θα απομείνει
λυπητερά μόνος, να ζηλεύει τα πουλιά
που ανέφελα πετούν στον ουρανό.
Ιωάννης
Moody Λαζάρου
