Είκοσι Έλληνες λογοτέχνες απαντούν σε είκοσι (κοινά) ερωτήματα.
Σήμερα, ο ο Νίκος Δήμου.
Πώς είστε;
Χάλια, αλλά μετά βλέπω άλλους και ντρέπομαι.
Πώς αντιλαμβάνεστε την Κρίση και πώς σας επηρεάζει;
Σαν ασφυξία και έλλειψη προοπτικής. Στην ηλικία μου αυτό είναι θανάσιμο.
Ποιες είναι οι ρίζες της Κρίσης;
Η ανωριμότητα των Ελλήνων – αρχίζοντας από τους πολιτικούς.
Η περίοδος που περνάμε θα ευνοήσει την παραγωγή «σοβαρών» βιβλίων;
Αυτό θα φανεί στην νεκροψία – της περιόδου.
Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνολογίες, το Web, τα Social Media;
Άριστη. Συμπλήρωσα είκοσι επτά χρόνια στους υπολογιστές, είκοσι στο διαδίκτυο, δεκαπέντε στις σελίδες μου (www.ndimou.gr), επτά στα blogs…
Δέκα βιβλία στα οποία «πρέπει» να ανατρέχει κανείς. Ή όσα θέλετε.
Ένα είναι τώρα το βιβλίο αναφοράς: το Google. Αυτό σε παραπέμπει παντού.
Γενικώς: γιατί τα βιβλία;
Γιατί είναι συμπυκνωμένη ζωή. Όποιος διαβάζει, ζει διπλά.
Αλλάζει η λογοτεχνία τον κόσμο;
Μάλλον – αλλά πολύ σιγά…
Τι είναι η ανάγνωση, και πιο ειδικά η ανάγνωση των δικών σας βιβλίων;
Αυτό θα το πουν οι αναγνώστες μου. Η σωστή ανάγνωση είναι αναδημιουργία.
Ο «ιδανικός αναγνώστης» υπάρχει; Χρειάζεται να υπάρχει;
Ο «επαρκής» που έλεγε και ο Montaigne. Απαραίτητος, αλλά δυσεύρετος.
Ένας μέντορας σας;
Δύο δάσκαλοι που με έφτιαξαν: Η κυρία Βιβιέ (Γαλλική φιλολογία) και ο κύριος Στύρμαν (φιλοσοφία).
Πόσο εύκολα ή δύσκολα γράφετε;
Γράφω εύκολα – σβήνω ακόμα πιο εύκολα.
Πώς επιλέγετε τους τίτλους των βιβλίων σας;
Αφού τα τελειώσω.
Τι χάνετε γράφοντας;
Τίποτα – μόνο κέρδος έχω.
Πείτε μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σας βιβλίο, και για το επόμενο.
Το τελευταίο ήταν τα (συνολικά μου) «Ποιήματα 1950-2005» (εκδόσεις: τυπωθήτω – λάλον ύδωρ). Οι περισσότεροι εν γνωρίζουν ότι ως τα 35 μου έγραφα μόνο ποιήματα. Το ίδιο και τα τελευταία δέκα χρόνια. Το επόμενο βιβλίο μου δεν το ξέρω ακόμα.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση σας στον «ελληνικό κανόνα» της λογοτεχνίας;
Ανύπαρκτη, αν κρίνω από τους κριτικούς, τα βραβεία και τις ιστορίες της λογοτεχνίας.
Μουσική, κινηματογράφος, τέχνες.
Εραστής μανιώδης – ιδιαίτερα της μουσικής.
Νιώθετε να αλλάζετε;
Συνεχώς. Παραμένοντας ίδιος.
Ο θάνατος;
Απαράδεκτος! Αδιανόητος! Αδιάντροπος!
Μια ερώτηση που δε θα θέλατε να απαντήσετε;
Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω.
