91 λεπτά, ΗΠΑ, 2011
Σκηνοθεσία: Γκας Βαν Σαντ
Παίζουν: Χένρι Χόπερ, Μια Βασικόβσκα, Ρίο Κάσε
Ο Ίνος είναι ένας ορφανός έφηβος που έχει ως «χόμπι» να παρακολουθεί νεκρώσιμες ακολουθίες αγνώστων προσώπων. Παράλληλα, από τότε που συνήλθε από το κώμα στο οποίο είχε πέσει την ημέρα του αυτοκινητιστικού δυστυχήματος κατά το οποίο έχασε τους γονείς του, έχει αποκτήσει την ικανότητα επικοινωνίας με έναν νεκρό Ιάπωνα καμικάζι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Άναμπελ είναι ένα πρόσχαρο κορίτσι με πανέμορφο χαμόγελο και ζεστούς τρόπους, η οποία όμως πάσχει από μια ανίατη ασθένεια. Οι δυο νέοι θα παρασυρθούν σε μια σχέση ειλικρινούς φιλίας και βαθιάς αγάπης κι ας γνωρίζουν εκ των προτέρων πως η ημερομηνία λήξης της δεν απέχει και πολύ…
Μοιάζοντας αποστασιοποιημένος και αφήνοντας το μεγαλύτερο βάρος στα πρόσωπα των νεαρών ηθοποιών ο Βαν Σαντ φιλμάρει μια μακάβρια ιστορία αγάπης, χωρίς να ποντάρει στο “θαύμα” που λογικά θα σέρβιρε ένα μεγαλύτερου budget φιλμ, παρά το γεγονός ότι στηρίζεται στην φαντασία. Το φάντασμα ενός Ιάπωνα που βλέπει ο κεντρικός ήρωας χρησιμεύει ως μέσο επανασύνδεσης με τον έξω κόσμο, με τον οποίο έχει ξεκάθαρο πρόβλημα μετά το κώμα, και όχι ως θαυματουργό μέσο που θα αλλάξει μαγικά την τύχη της κοπέλας του ή της ζωής του γενικότερα.
Το αποτέλεσμα, που είναι εμφανές σχεδόν από την αρχή, είναι μια υποτονική ιστορία ενός νέου ο οποίος ψάχνει το δρόμο για τη ζωή, που δεν θα γίνει ποτέ μελό αλλά θα βρίσκεται μακριά από κάθε είδους δραματουργικής ή συναισθηματικής κορύφωσης. Οι γοητευτικοί Χένρι Χόπερ και Μια Βασικόβσκα είναι επαρκείς και γλυκοί στους ρόλους που υποδύονται, όμως η ιστορία τους δύσκολα δημιουργεί συγκίνηση, παρ' όλο που το θέμα της προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
