Δεν ξέρω αν προλάβατε να το τελειώσετε το Watch Dogs. Εγώ το πρόλαβα. Το
ίδιο και ο αγαπημένος αρχισυντάκτης με το εκτενέστατο reviewτου στο Authority(http://www.authority.gr/games/reviews/26872-watch–dogs–review.html). Δεν το συμπάθησε ιδιαίτερα. Ούτε
και εγώ. Για την ακριβεία το κείμενό του έχει πολλά περισσότερα να πει για τον
ίδιο τον τίτλο από όσα εγώ γι' αυτό
διαβάστε το. Εγώ είμαι εδώ για να πω άλλα πράγματα. Να
εκθέσω δυό προβληματισμούς και να φύγω, όπως κάνω συνήθως.
Το Watch Dogs μπορεί να μην τα
καταφέρνει στην υπόθεση, για την ακρίβεια ψιλοαυτοκαταστρέφεται
εκεί πέρα, αλλά τα καταφέρνει σε κάποιους άλλους
τομείς. Θα εκπλαγείτε όμως με τον τομέα που με κέρδισε εμένα. Πέραν
λοιπόν του gameplayκαι του multiplayer (που όσο
να'ναι έχει μία πρέζα γνησιότητας) εμένα
με άγγιξε περισσότερο η ικανότητα του Profiler.
Με το πάτημα μόλις ενός κουμπιού ο ήρωας μας έχει πρόσβαση στις
προσωπικές πληροφορίες του κάθε ανθρώπου στην πόλη του Chicago. Ηλικία, απασχόληση, ενδιαφέροντα και εισόδημα. Η
αλήθεια είναι πως το εν λόγω σύστημα μένει ευρέως αναξιοποίητο στον τίτλο της Ubisoft αλλά και μόνο η ύπαρξή του και η τρομακτική ποικιλία από profiles που θα συναντήσετε στον τίτλο (ούτε
μία φορά δεν βρήκα παρόμοιο προφίλ) το καθιστούν από μόνο του
την μεγάλη επιτυχία και ταυτόγχρονα την παταγώδη αποτυχία του. Όταν
μέσα σε 30 ώρες παιχνιδιού, γεμάτες
από δήθεν συγκινητικές σκηνές της κεντρικής ιστορίας,
περισσότερο
ενδιαφέρον είχαν οι βόλτες μου στο κέντρο του Chicago και το επακόλουθο ξεψάχνισμα των πολιτών του, τότε
κάτι πήγε στραβά στο studio από το Montreal.
Μία είναι η κεντρική έννοια που βρίσκεται στη ραχοκοκκαλιά του
τίτλου. Το λεγόμενο digital trail. Πληροφορίες που αφήνουμε
σε κάποιον serverκάθε φορά που κάνουμε check-inκάπου, κάθε φορά που πατάμε like στο Facebook, κάθε
φορά που ανοίγουμε μια ιστοσελίδα στον υπολογιστή μας.
Αν κάποιος
είχε τη δυνατότητα να τις ταξινομήσει βάσει προσώπου τότε θα αποκάλυπτε καθ' ουσίαν
το ίδιο το ποιόν του κάθε ατόμου. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο
βιώνει ο παίκτης στο Watch Dogs. Και η πρόσβαση σε αυτήν τη
γνώση προσφέρει κάτι το πρωτόγνωρο σε gaming εμπειρία. Το
Watch Dogs καταφέρνει
ενίοτε να δεσμεύσει την επιλογή του παίκτη τόσο με τις συνέπειες της όσο και με
την αιτιότητά της.
Στο Grand Theft Auto λοιπόν, έχετε σκοτώσει αρκετό
κόσμο. Και πολλές φορές ακόμα και άθελά σας. Η AI πετάχτηκε
μπροστά από τον προφυλακτήρα εν μέσω καταδίωξης και ήταν ακαριαίο. Δεν
σας κατηγορώ. Ως ένας άνθρωπος που προσπαθώ κατά
συρροή να σέβομαι τους NPCσε τέτοιους τίτλους, έχω
δολοφονήσει εξ' αμελείας ουκ ολίγους.
Στο Watch Dogs όμως, μπορείτε
να πατήσετε φρένο και να δείτε την ιστορία του ανθρώπου που αποτελειώσατε
συνοπτικά στην άσφαλτο:
Griffon Hakim, ετών
29, απασχόληση: Καθηγητής μαθηματικών σε Γυμνάσιο, εισόδημα
54,600 δολάρια ετησίως, ενδιαφέροντα: online celebrity stalker. Και μετά από αυτό οι
σκέψεις.
Αντίστοιχο παράδειγμα εντός κεντρικής αποστολής. Διεισδύετε
σε μία αποθήκη για να εξουδετερώσετε έναν μαφιόζο. Οι άντρες της ασφαλείας
του βρίσκονται τριγύρω και όμως πρέπει να εξουδετερώσετε και αυτούς για να
καταφέρετε να φτάσετε στον στόχο. Για να τους πάρουμε έναν-έναν. Laurie Roland: ετών 35 μπλεγμένος
σε εκβιασμό ενόρκων και κατά συρροήν βιαστής, εισόδημα 55,400 δολάρια (σφαίρα στον κρόταφο). Mimen James: υπόλογος για ποικίλες υποθέσεις
κακοποίησης, μέλη της οικογενείας του σχετίζονται με
τον IRA, ετών 47 (μάλλον απλό takedownμόνο ελέω IRA).
Hunter Brent, ετών
29, μπλεγμένος σε κύκλωμα διακίνησης, μόλις τέλειωσε τις
ετοιμασίες για το partyτου γιου του,
ετήσιο
εισόδημα 18,300 δολάρια. Εσείς τι θα κάνατε; Σφαίρα
στον κρόταφο ή κάτι αναίμακτο;
Στο Watch Dogs μπορείς να περπατήσεις στο
δρόμο και ακόμα και να κλέψεις μικροποσά από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των
πολιτών. Ακόμα και εκεί όμως το σύστημα του Profiler
μπορεί να σε
βάλει σε σκέψεις. Βλέπεις έναν λογαριασμό της τάξεως των 60,000 δολαρίων ετησίως και όμως η Shirley
Jennings μόλις
διαγνώστηκε με καρκίνο. Θα πατήσεις το κουμπί για να κλέψεις το
λογαριασμό της;
Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος μπήκε στη διαδικασια να παίξει τον τίτλο
με τόση κοινωνική συνείδηση. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να
το κάνει κανείς μιας και ο ίδιος ο τίτλος δεν ασχολείται καθόλου με αυτό. Ξέρω
όμως σίγουρα πως αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Watch Dogs. Η ικανότητα του να φτιάχνει έναν άλλον
κόσμο όπου η επιλογή της δικαιοσύνης αποκτά βαρύτητα έστω και μονάχα
συνειδησιακή. Αυτό δεν μετρά εξάλλου;
