52ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

4-13 Νοεμβρίου 2011

Ο Νοέμβριος στη Θεσσαλονίκη είναι πάντοτε συνυφασμένος με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, μια διοργάνωση που δίνει μια άλλη πνοή στην πόλη, και μεταδίδει ένα εορταστικό κλίμα στους κατοίκους της. Το Ολύμπιον και το Λιμάνι μας κλείνουν ραντεβού με ταινίες από όλο τον κόσμο, με αφιερώματα, masterclasses, ανοιχτές συζητήσεις και με σημαντικούς προσκεκλημένους.
Παράλληλα, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, το Γερμανικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης φιλοξενούν στους χώρους τους τρεις πολύ σημαντικές εκθέσεις που έρχονται να τιμήσουν και αυτές την έβδομη τέχνη.

Έκθεση « RROSESELAVY OÙ EROS C’EST LA VIE»

Οι φοιτητές του Τμήματος Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. διοργανώνουν στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης την Έκθεση με τίτλο “RroseSelavy ou Eros c’est la vie”, η οποία περιλαμβάνει φωτογραφίες, ταινίες σε ψηφιακό video και video installation.
Τα έργα διαπραγματεύονται την έννοια της συμβίωσης, τόσο ως προς την συνύπαρξη των ατόμων μέσα στο χώρο όσο και ως προς την συντροφικότητα μέσα στη ζωή. Το σώμα, ο χρόνος, το παιχνίδι της αλήθειας και του ψέματος είναι κάποιες από τις έννοιες πάνω στις οποίες πειραματίζονται οι δημιουργοί. Ο τίτλος της Έκθεσης σχετίζεται με τον Marcel Duchamp.Το RroseSélavy, ή Rose Sélavy ήταν ένα από τα ψευδώνυμα του καλλιτέχνη, το οποίο χρησιμοποίησε από το 1921 και μετά, σε μια σειρά φωτογραφιών,σε συνεργασία με τον Man Ray και ως υπογραφή σε διάφορα έργα του.

Έκθεση Ράινερ Ζίμον «ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ»

Η ταινία του σκηνοθέτη της DEFA, Ράινερ Ζίμον, το 1988, “Η άνοδος στο όρος Τσιμποράσο”, αποτελεί το έναυσμα για την ασχολία του δημιουργού με τη φωτογραφία. Ο Ράινερ Ζίμον απαθανατίζει τη Νότια Αμερική μέσα από χιλιάδες φωτογραφίες και, παράλληλα, καταγράφει τα βιώματα του σε συνοδευτικά κείμενα. Ο ίδιος αναφέρει :«Είμαι εθισμένος, όταν φωτογραφίζω, να θέλω κρατήσω εκείνη τη στιγμή της ζωής, αλλά γνωρίζω ότι δε γίνεται. Μια ανάμνηση ωστόσο που με αγγίζει, παραμένει για χρόνια.Το να κοιτάς πίσω από τις εικόνες σημαίνει να μπορείς και να συγκρίνεις, να κοιτάς στον καθρέφτη της ψυχής σου και να ανακαλύπτεις τον εσωτερικό σου κόσμο».
Η έκθεση «Κοιτάζοντας πίσω από τις εικόνες – φωτογραφίες και κείμενα από την Αμερική» πλαισιώνεται με τις προβολές τριών ταινιών του Ράινερ Ζίμον: Η άνοδος στο όρος Τσιμποράσο / TheascentofChimborazo, Γιαντούπ και Μπελ / JadupandBoelκαι Η γυναίκα και ο ξένος / Thewomanandthestranger.

Έκθεση του Σπύρου Στάβερη “Ένας κόσμος χωρίς περιθώρια”

Η αναδρομική Έκθεση στο έργο του γνωστού Έλληνα φωτογράφου Σπύρου Στάβερη, με τίτλο «Ένας κόσμος χωρίς περιθώρια», μας ξαναγεί, μέσα από τον φακό του καλλιτεχνη,στην Ελλάδα κυρίως της δεκαετίας του 1990. O Σπύρος Στάβερης έγινε γνωστός, μέσα από την φωτογραφική του πορεία σε εφημερίδες και περιοδικά (με αφετηρία το θρυλικό περιοδικό 01, στις αρχές της δεκαετίας του '90). Μέσω της “φωτογραφίας του δρόμου”, αποτυπώνει στο φωτογραφικό χαρτί τα κορίτσια της οδού Αθηνάς, τα σκυλάδικα, τη λούμπεν Αθήνα, το lifestyle της κοσμικής νύχτας, τις καλτ φιγούρες, ενώ, μετέπειτα στρέφεται προς το αστικό τοπίο, τις διαδηλώσεις στο δρόμο και την καθημερινή ζωή. Ο ίδιος αναφέρει : “Δεν είμαι φωτογράφος του περιθωρίου, πρόκειται για παρεξήγηση. Είμαι μάλλον ένας φωτογράφος χωρίς ιδιότητες. Φωτογραφίζω την υπερβολή ως σύμπτωμα περισσότερο, είτε έχει να κάνει με τους κοσμικούς είτε με τους περιθωριακούς. Βέβαια, δεν πρόκειται για την ίδια υπερβολή. Όταν είσαι στο περιθώριο, δεν προσποιείσαι ότι ζεις, αλλάζεις με το ένστικτο. Αυτό το βρίσκω πολύ πιο έντιμο, πιο κοντά στα ουσιώδη και πάντα θα με συγκινεί η αξιοπρέπεια της πτώσης.”