17 Μαΐου, Διεθνής Ημέρα
Κατά της Ομοφυλοφοβίας (Ομοφοβίας),
επέτειος κινηματική, όχι- ακόμη- θεσπισμένη
από τον ΟΗΕ θυμίζει ότι στις 17 Μαΐου
1990 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τον
κατάλογο των νοσημάτων.
Η «φοβία» αποτελεί
«αγχώδη και παράλογο φόβο …, του οποίου
τον παράλογο χαρακτήρα αναγνωρίζει (;)
ο πάσχων, χωρίς όμως να μπορεί να απαλλαγεί
από αυτόν» (Μπαμπινιώτης). Η ομοφοβία
και τρανσφοβία είναι η εξειδικευμένη
φοβία ενάντια στους/στις ομοφυλόφιλους/-ες
και διεμφυλικούς/-ές, αντίστοιχα.
Τι αγχώνει και παραλογίζει
τους/τις φοβικούς/-ές; Ως ψευδής κατάσταση
επιστρατεύει αμέτρητες σκέψεις. Άραγε,
θεωρούν οι φοβικοί/-ές ότι, όντας …
αναμφισβήτητα ερωτικά ελκυστικοί/-ές,
οι γκέι ή λεσβίες οπωσδήποτε θα τους
την «πέσουν»; Ή, η έκφραση των ομοφυλόφιλων
θα αποτελέσει παράδειγμα ελκυστικό για
ετεροφυλόφιλα (;!) άτομα να δοκιμάσουν
τη χαρά του ομοερωτισμού;
Η ειρηνική, μη ανταγωνιστική
συμβίωση των κοινωνικών ομάδων
(ετεροφυλόφιλων και διεμφυλικών /
ομοφιλόφιλων, αλλοδαπών και ντόπιων,
θρησκευόμενων και άθεων κ.ου.κ.) μειώνει
το άγχος και αναπτύσσει τη βεβαιότητα
ότι δεν υφίσταται κίνδυνος.
Κοινωνικά διχαστική
είναι η αντι-ομοφυλοφιλία. Αυτή γνωρίζει
πολύ καλά τι και γιατί φοβάται, και με
σχεδιασμό προωθεί την επίθεσή της.
Φοβάται: την πολυμορφία της προσωπικότητας
και γι’ αυτό επιθυμεί μια δογματικά
δομημένη, αμιγή ταυτότητα (εθνικής
ομοιογένειας, έμφυλου ρόλου, ετεροφυλοφιλικού
προσανατολισμού, θρησκείας κ.ά). Εκφραστές
της είναι οι εξουσίες: πολιτικές –
κομματικές, ιδεολογικο-θρησκευτικές.
Η πολιτική «αιχμή του
δόρατος», ο ναζισμός, προτάσσει τους
γκέι, τις λεσβίες, τους/τις
τρανσσεξουαλικούς/-ές ως τη δεσπόζουσα
παράμετρο της ηθικής διαφθοράς. Με
θράσος αποπροσανατολίζει και αποσιωπά
ότι υπαίτιοι της διαφθοράς είναι οι
πολιτικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν την
ασύστολη υπερεκμετάλλευση της χώρας
και των εργαζομένων: όσοι «σε μια νύχτα»
συγκέντρωσαν αμύθητο πλούτο, περιβάλλονται
με θαυμασμό. Όμοια, συκοφαντεί πρόσφυγες
και μετανάστες ως υπαίτιους της
οικονομικής κρίσης. Συγχρόνως προπαγανδίζει
μια τυχοδιωκτική εχθρότητα προς τα
γειτονικά έθνη, αν και είναι γνωστό ότι
ο εθνικισμός οδήγησε τη χιτλερική
Γερμανία στην χωρίς όρους ήττα της και
την Κύπρο στο διαμελισμό της και κατοχή
της μισής.
Την ανήθικη «αιχμή του
δόρατος» αποτελούν ορισμένοι ιεράρχες
(ευτυχώς υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις)
οι οποίοι χύνουν δηλητήριο με ρητορεία
μίσους, για τις μη αρεστές τους κοινωνικές
ομάδες και έθνη. Η απόκρουση των αυταρχικών
δυνάμεων επιτυγχάνεται σε κινηματικό
επίπεδο με την υπομονετική ανάλυση και
παρουσίαση της αντικειμενικής
πραγματικότητας στους πολίτες, προκειμένου
να μην αποπροσανατολιστεί.
Το 1995 στη Θεσσαλονίκη,
είχε ιδρυθεί η «Σύμπραξη Κατά της
Ομοφυλοφοβίας» που σε συνεργασία με
οργανώσεις ανθρωπιστικού ιδεώδους
παρήγαγε και παρείχε γνώση: επιστημονικά
συνέδρια, έκδοση τόμων, εικαστικές
εκθέσεις, το ετήσιο φεστιβάλ ομοφυλοφιλικού
– διεμφυλικού κινηματογράφου (το 2010
εξελίχτηκε στη «Σύμπραξη για το Κοινωνικό
Φύλο»). Στην Αθήνα, από το 2009 η «Ομοφοβία
στην Εκπαίδευση», προσφέρει πολύτιμο
έργο στα σχολεία, για την απόκρουση των
αρνητικών διακρίσεων.
Νέα βιώματα του
αυτοσεβασμού και κατάκτησης της
κοινωνικής αποδοχής χτίζονται πια
καθημερινά στη χώρα και στη πόλη μας.
Φέτος:
-
Το 2ο Φεστιβάλ
Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης (Pride)
διοργανώνει: στις 14 Ιουνίου εκδηλώσεις
τέχνης, λόγου και αλληλεγγύης, στην
Πλατεία Εμπορίου / Άνω Λαδάδικα, και
στις 15 Ιουνίου ενημέρωση, πορεία –
παρέλαση, μουσική, στο Λευκό Πύργο.
(http://www.thessalonikipride.com.gr/). -
Το 15ο Διεθνές
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Γκ.Λ.Α.Τ. Ταινιών
(http://www.lgbtq–iff.gr),
20-29 Σεπτέμβρη στο Μουσείο Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης (Λιμάνι) παρουσιάζει:
(α) Βιώματα εικονικά
για καταστάσεις δύσκολες, αλλά
απελευθερωτικές, και
(β) Γνώση για τις προόδους
στους γίγαντες Ινδία, Βραζιλία και Κίνα,
την καινοτόμα σκέψη στην Ευρώπη και
τους πρωτοπόρους ιερείς / ραβίνους /
ιμάμηδες / βουδιστές μοναχούς που
αποτολμούν τη θρησκεία της αποδοχής.
Το στοίχημα; Nα υπάρξει
μια σχέση λιγότερο βάρβαρη, με λιγότερο
άγχος, παραλογισμό και ψεύδος, με
περισσότερο γνώση.
