Ε: Ήσασταν στην πρώτη προβολή του “Σουπερκλάσικο”. Πως σας φάνηκε?
Α: Στο Ολύμπιον? Δεν το περίμενα αυτό αυτό που συνέβη. Το κοινό ήταν απίστευτα γενναιόδωρο με την ταινία.
Ε: Ίσως γιατί η ταινία αυτή ήταν ένας τρόπος διαφυγής από την τρομακτική πίεση που ζούμε.
Α: Καταλαβαίνω. Η κωμωδία πάντα λυτρώνει. Εδώ στην Ελλάδα αυτό που έχετε ανάγκη είναι μια κωμωδία για το πως βιώνετε την οικονομική κρίση. Ειλικρινά περιμένω μια τέτοια ταινία. Γυρίστε μια τέτοια και θα γυρίσει ο κόσμος ανάποδα!
Ε: Πως μπορεί να γυριστεί μια τέτοια κωμωδία?
Α: Έχεις δει το “SOS Πεντάγωνο, καλεί Μόσχα”? Μια τέτοια ταινία χρειαζόμαστε. Ένα φιλμ που θα κάνει κιμά το ηλίθιο οικονομικό σύστημα και την αντίληψη που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση για αυτό.
Ε: Με δεδομένο το ότι οι ταινίες σας μιλάνε για μικρές και μεγάλες κρίσεις, νιώθετε πως θα μπορούσατε να κάνετε μια ταινία για μια τέτοια κρίση?
Α: Δεν ξέρω την ελληνική πραγματικότητα τόσο καλά. Θα με ενδιέφερε σίγουρα μια τέτοια ταινία. Αλλά πραγματικά θα ήθελα να δω την ελληνική οπτική γωνία γύρω από το θέμα.
Ε: Έχετε κινηματογραφήσει 3 ταινίες, η μια πίσω από την άλλη, εκτός Δανίας. Πως βιώσατε αυτή τη διαδικασία?
Α: Γύρισα 2 ταινίες στην Πράγα και μια στο Μπουένος Αϊρες. Μιλώντας για την τελευταία, οι κάτοικοι της Αργεντινής είναι πολύ ευγενικοί και απλοί άνθρωποι. Ειλικρινά δεν δυσκολεύτηκα. Το σινεμά είναι μια παγκόσμια γλώσσα. Μιλάς με εικόνες. Δεν έχει τόση σημασία η γλώσσα όσο οι εικόνες. Με την τελευταία ταινία μου ένιωσα την ανάγκη μιας αλλαγής. Ένιωθα πως δεχόμουν παράπονα για την σκληρή φόρμα ή το δραματικό ύφος της πλόκης. Έτσι ήταν λυτρωτικό να ανακαλύψω μια νέα ιστορία με κωμικές προεκτάσεις.
Ε: Νιώθετε δηλαδή πως αλλάζετε με αυτή την απόφαση?
Α: Απόλυτα. Ναι, έχω αλλάξει κάποιά θέματα προοπτικής στον τρόπο που μιλάω κινηματογραφικά.Η ζωή μας είναι γεμάτη κωμικές στιγμές. Θα τολμούσα να πω ότι η ζωή γενικά είναι μια κωμωδία.
Ε: Είχα την αίσθηση πως δέχεστε την λεπτή ισορροπία που μας θέλει ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία συμμέτοχους.
Α: Δεν διαφωνώ καθόλου. Πράγματι, η ζωή έχει αρκετές δραματικές στιγμές επίσης. Βέβαια ο Καμύ έλεγε πως “Κάνε αυτό που νιώθεις γιατί κάποια μέρα θα πεθάνεις”.
Ε: Μου θυμίζει τον “Αλέξη Ζορμπά” του Καζαντζάκη επίσης αυτό που λέτε.
Α: Σωστά! Καταλαβαίνετε λοιπόν πως σημασία έχει να ζούμε την ανάλαφρη πλευρά της ζωής. Always look on the bright side of life!
E: Κλείνοντας την κουβέντα μας σκέφτομαι πως η Δανία χρόνια τώρα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε ότι αφορά τον κινηματογράφο. Τα τελευταία 20 χρόνια αποκαλύφθηκαν σπουδαίοι κινηματογραφιστές όπως εσείς, η Σουζάνε Μπίερ, ο Τρίερς, ο Βίντερμπεργκ. Ποιο είναι το μυστικό αυτού του δανέζικου κινηματογραφικού κύματος?
Α: Έχετε δίκιο. Όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρήται μια κατάχρηση στον εμπορικό χαρακτήρα και κατεύθυνση των ταινιών μας. Δεν έχει πλέον σημασία αν οι ταινίες μας θεωρούνται απόλυτα πετυχημένες στο εξωτερικό. Αρκετά γραφεία παραγωγής χρεοκόπησαν αφού δεν μπορούσαν να καλύψουν παλιότερες ή τρέχουσες υποχρεώσεις τους. Όλοι αναζητούμε χρήματα από ιδιώτες, οι οποίοι βέβαια θέλουν μια εύκολη πορεία στο ταμείο και δεν ενδιαφέρονται τόσο για την φεστιβαλική πορεία μιας ταινίας. Ξαναγυρίζουμε επομένως σε αυτό που λέγαμε στην αρχή της κουβέντας μας για την οικονομική κρίση!
