Έβαλα Κ. Βήτα, ατελείωτα χρυσάνθεμα.
‘Αγάπησα στα μάτια σου όλα τα τρένα’, αυτός ο στίχος είναι Γρηγόρης,
τότε που έκανα το Θεσσαλονίκη-Αθήνα για έρωτες. Φευγιό. Το Σάββατο βγήκα σαν
τρελή, αυτό μου έχει απομείνει. Άρκαμ, Λόλα, Άμπερ, φτιάχτηκα πάλι με ουσίες
για ταχύτητες μεγάλες, ακούγοντας Κέβιν Γιόστ άρχισα να φιλώ ένα γλυκό
Ταϊβανέζο μέχρι που είπε ότι με φοβάται γιατί του ρουφάω την ψυχή με μανία.
Τότε είδα τη φίλη. Η Πάτυ χώρισε οριστικά αν και έτρεχε πάλι ξωπίσω απ’ το
σκυλί με την ελπίδα για λίγο χάδι, δεν έχω ξαναδεί σκυλί να προδίδει αφεντικό.
Την είδα στο μαγαζί και την λυπήθηκα, σήμερα την πόνεσα περισσότερο όταν την
είδα να μετακομίζει στο μπουρδέλο μου, πλέον ζούμε τρεις κορασίδες στην ίδια
λυπηρή στέγη και τα σεντόνια θα πλένονται πιο συχνά. Τώρα στο σπίτι έχουμε 3
μακ και 3 ποδήλατα. Ο μόνος λόγος που δέχτηκα να τη σπιτώσω είναι που θα
κλέψουμε αύριο τη βέσπα του καριόλη, για να του μπει στο μάτι και να πληρώνει
ταξί όταν θέλει να πάει στη γκόμενα.
Ξημέρωμα Κυριακής, κομμάτια, και έμπαινα σε λεωφορείο
για να πάω στη λίμνη Ντιανσαν. Η Ρο έφτυσε για μια ακόμα φορά το φλερτ της και
ο τύπος με παρακάλεσε να πάω για μπάνιο μαζί του. Μια ώρα μακριά από τη Σαγκάη
και λουζόμουν με τα εσώρουχα, ημίγυμνη, στη μοναξιά του πλούσιου Λίβυου για να
γιορτάσουμε περιχαρείς τα γενέθλια με σταφ και μπύρες. Η Ρο δεν τον θέλει, τον
πήρε αλλά δεν θα γίνει ποτέ δικιά του. Έτσι είναι οι γυναίκες, σκύλες
ανελέητες. Αλλά την αγαπώ τη Ρο, με φέρνει βόλτες στα μαγαζιά και με βάζει στο
κρεβάτι όταν κλαίω τα βράδια.
Ο Κρις είναι χαμένος. Δεν στέλνω μηνύματα πια. Έσβησα
τα πάντα για να μην ξέρει ότι τον θέλω όσο αυτός θέλει τα προζακ του. Είναι ο
τρόπος μου να δείξω ότι σέβομαι το πένθος του για το χαμό του πατρός του, ένα
ιδιότυπο κινέζικο πένθος με μακριά μαλλιά και απουσία έρωτα. Μετά το πάρτι
γενεθλίων μου με έφερε σπίτι και είπε στον οδηγό ότι θα κοιμηθούμε χώρια.
Κρατήθηκα να μην σχολιάσω τον αιώνιο ύπνο του πατρός του κατ’ αντιδιαστολή με
αυτά που έχω στο νου μου με άντρα ολοζώντανο για μενα σε κρεβάτι.
Οι άντρες δεν θα αλλάξουν όσες φορές και αν έχω
γενέθλια. Ο Γρηγόρης ήταν ξεκάθαρος πέρυσι, επιθυμούσε τους φίλους του.
Θυμάμαι, έκλεισα εισιτήρια για Μαδρίτη εκείνο το βράδυ, για να γλιτώσω από την
εγκατάλειψη του αυθαίρετου σχεδίου μου. Σταφ, λίμνες ποτού και άγνωστοι, είναι
η δική μου σταθερά στο χρόνο που μετριέται με το φευγιό.
Μου απομένουν πέντε χρόνια για να φεύγω.
